យោងតាមវិធាន ៧៧(១៣) នៃវិធានផ្ទៃក្នុងសម្រាប់ អ.វ.ត.ក សេចក្តីពិចារណារបស់អង្គបុរេជំនុំជម្រះ ទាក់ទងនឹងបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍របស់សហព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិ ប្រឆាំងនឹងដីកាសម្រេចរបស់សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតលើសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាសាធារណៈរបស់សហព្រះរាជអាជ្ញា ទាក់ទងនឹងសំណុំរឿង ០០៣ ចុះថ្ងៃទី២៤ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១១ និងដីកាសម្រេចលើសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាសាធារណៈរបស់សហព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិ ទាក់ទងនឹងសំណុំរឿង ០០៣ (“ដីកាបង្គាប់ឲ្យដកព័ត៌មានចេញ”) ចុះថ្ងៃទី១៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១១ សហព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិ លោក អាន់ឌ្រូ ឃេលី សូមដកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាសាធារណៈរបស់គាត់វិញ ចុះថ្ងៃទី៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១១ ។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាសាធារណៈនេះបានចេញក្រោយពេលសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតបានដាក់សេចក្តីជូនដំណឹងអំពីការបញ្ចប់កិច្ចស៊ើបសួរក្នុងសំណុំរឿង ០០៣ របស់ខ្លួន ដែលក្នុងនោះមាន (១)សេចក្តីសង្ខេបអំពីឧក្រិដ្ឋកម្មដែលតម្រូវឲ្យស៊ើបអង្កេតក្នុងសំណុំរឿង ០០៣; (២)ទស្សនៈអំពីឧក្រិដ្ឋកម្មទាំងនោះដែលមិនត្រូវបានគេស៊ើបអង្កេតឲ្យបានពេញលេញ; (៣)គម្រោងរួមអំពីប្រភេទនៃកិច្ចស៊ើបសួរបន្ថែមដែលសហព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិមានបំណងស្នើសុំ; (៤)សេចក្តីជូនដំណឹងមួយដល់សាក្សីសក្តានុពលអំពីរយៈពេលកំណត់១៥ថ្ងៃសម្រាប់ការដាក់ពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីរបស់ពួកគាត់ និង (៥)ចេតនារបស់សហព្រះរាជអាជ្ញាដើម្បីស្នើសុំឲ្យសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតពន្យាររយៈពេលកំណត់នេះ ។
ដីកាបង្គាប់ឲ្យដកព័ត៌មានចេញបានសម្រេចថា សហព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិត្រូវដកចេញនូវសេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានជាសាធារណៈរបស់ខ្លួនចេញ ដោយសារហេតុផលពីរយ៉ាងគឺ គាត់៖ (១)ពុំមានសិទ្ធិ “ធ្វើការបង្ហាញមតិយោបល់ជាសាធារណៈទាក់ទងនឹង “ឧក្រិដ្ឋកម្មដែលតម្រូវឲ្យមានការស៊ើបសួរ” នោះឡើយ”, និង (២)បាន “រំលោភលើវិធាននៃការរក្សាការសម្ងាត់” ដោយការផ្ដល់ព័ត៌មានដល់សាធារណជនអំពីសំណើនានាដែលគាត់មានបំណងស្នើសុំ។
ខណៈដែលចៅក្រមនៃអង្គបុរេជំនុំជម្រះបានរកឃើញជាឯកច្ឆ័ន្ទថា សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតមានសិទ្ធិចេញដីកាបង្គាប់ឲ្យដកព័ត៌មានចេញនោះ ពួកគាត់មិនមានលទ្ធភាពអាចឈានដល់នូវសេចក្ដីសម្រេចមួយបញ្ជាក់ពីអង្គសេចក្ដីនៃបណ្ដឹងឧទ្ធរណ៍បានឡើយ។
ស្ដីពីបញ្ហាពាក់ព័ន្ធនឹងការចូលរួមរបស់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីក្នុងសំណុំរឿងលេខ ០០៣ នៅក្នុងសេចក្ដីពិចារណារបស់អង្គបុរេជំនុំជម្រះទាក់ទិននឹងបណ្ដឹងឧទ្ធរណ៍ប្រឆាំងដីកាសម្រេច ស្ដីពីការទទួលយកអ្នកដាក់ពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីលោក រ៉ូប៊ឺត ហាមីល ចៅក្រមអន្តរជាតិនៃអង្គបុរេជំនុំជម្រះបានរកឃើញនូវរបកគំហើញមួយចំនួន រួមមាន៖
(១) សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតមិនបានផ្តល់នូវព័ត៌មានណាមួយអំពីកិច្ចស៊ើបសួរនៅក្នុងសំណុំរឿងលេខ ០០៣ ដើម្បីឲ្យជនរងគ្រោះនានាអាចមានលទ្ធភាពក្នុងការធ្វើជាដាក់ពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបានឡើយ ដែលជាការផ្ទុយពីការអនុវត្តន៍នៅក្នុងសំណុំរឿងលេខ ០០៣។
(២) គ្មានអ្នកសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីណាម្នាក់ត្រូវបាន “ស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដើម្បីនឹងអនុវត្តប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនូវសិទ្ធិក្នុងការចូលរួមនៅក្នុងកិច្ចស៊ើបសួរឡើយ” ហើយនេះ “ហាក់ដូចជាបណ្តាល” មួយផ្នែកធំមកពីការខ្វះព័ត៌មានជុំវិញការស៊ើបសួរនៅក្នុងសំណុំរឿងលេខ ០០៣ នេះ។
(៣) ហេតុនេះជាលទ្ធផលគឺ វិធីសាស្ត្ររបស់សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតនៅក្នុងសំណុំរឿងលេខ ០០៣ ដែល “មានការធ្វើមិនដឹងមិនឮចំពោះសិទ្ធិរបស់ជនរងគ្រោះនោះ រហូតមកទល់ពេលនេះធ្វើឲ្យមានការខូចខាតដល់សិទ្ធិទាំងនេះ” ហើយ “ការបដិសេធដែលមិនឲ្យ [ជនរងគ្រោះនានា] អាចមានលទ្ធភាពចូលួមនៅក្នុងកិច្ចស៊ើបសួរបាននេះ អាចជាការដកហូតពីសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតនូវព័ត៌មានដ៏មានសារសំខាន់ក្នុងការស្វែងរកការពិតរបស់ខ្លួន ដែលបណ្តាលឲ្យកិច្ចស៊ើបសួរមិនបានពេញលេញ ហើយដែលនាំឲ្យលេចឡើងនូវការមន្ទិលសង្ស័យអំពីភាពលំអៀងរបស់សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេត”។
(៤) “ព័ត៌មានតែមួយគត់ដែលមានស្រាប់សំរាប់ទុកឲ្យសាធារណជនអាចរកមើលបាន ទាក់ទងអំពីវិសាលភាពនៃកិច្ចស៊ើបសួរនៅក្នុងសំណុំរឿងលេខ ០០៣ ត្រូវបានផ្តល់ជូននៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសព័ត៌មានមួយដែលបានចេញដោយសហព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិ កាលពីថ្ងៃទី៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១១ ដែលជាកម្មវត្ថុនៃដីកាបង្គាប់ឲ្យដកព័ត៌មានចេញ ដែលបានចេញដោយសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតខាងលើនេះ” ៕