ក.

សិទ្ធិទទួលបានយុត្តិធម៌ និងការចូលរួមរបស់ជនរងគ្រោះ៖

• ជួយសម្របសម្រួលដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីជាស្ត្រី និងជាជនរងគ្រោះដោយសារអំពើហិង្សាយេនឌ័រ ឱ្យចូលរួមនៅ អ.វ.ត.ក. ដើម្បីឱ្យពួកគាត់តាមដានការជំនុំជម្រះក្តី ដោយផ្ទាល់។

• រៀបចំវេទិកា និងការជួបប្រជុំរបស់ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ដើម្បីផុ្តល់ព័ត៌មានបច្ចុប្បន្នភាពអំពីច្បាប់ និងផ្តល់ជំនួយផ្លូវចិត្តជូនជនរងគ្រោះ
  នៃអំពើហិង្សាយេនឌ័រ ។

ខ.

ការលើកកម្ពស់ការយល់ដឹង និងការតស៊ូមតិ៖

• ដើម្បីលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងអំពីយេនឌ័រ និងបង្កើនការគាំទ្រដល់ជនរងគ្រោះ ផ្នែកគាំពារជនរងគ្រោះ បានធ្វើការជាមួយនឹងយុវជន មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល និងសាធារណជន ដោយមានកម្មវិធី ឬសកម្មភាពដូចខាងក្រោម៖

• កម្មវិធីផ្សាយផ្ទាល់តាមវិទ្យុចំណងជើង៖ “ស្ត្រីនៅរបបខ្មែរក្រហម” ជាកម្មវិធីផ្សាយផ្ទាល់ប្រចាំខែ នៅវិទ្យុអេហ្វអឹម ១០២។
  កម្មវិធីនេះធ្វើការពិភាក្សាគ្នាអំពីបទពិសោធន៍ផ្សេងៗរបស់ស្ត្រីនៅក្នុងអំឡុងពេលមានសង្រ្គាម ដូចជា អំពើហិង្សាយេនឌ័រ
  ការឈឺចាប់ផ្លូវចិត្ត និងការចូលរួមរបស់ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីនៅ អ.វ.ត.ក.។

• គេហទំព័រ www.gbvkr.org និងទំព័រហ្វេសប៊ុក Facebook page ត្រូវបានបង្កើតដើម្បីចងក្រងឯកសារអំពីលទ្ធផលនៃគម្រោងទាំងមូល និងផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានទៅយុវជន។

• ការជួបប្រជុំនានាត្រូវបានរៀបចំឡើងជាមួយនឹងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ នានារបស់រដ្ឋាភិបាលដើម្បីស្នើសុំជំនួយសម្រាប់ជនរងគ្រោះដោយសារអំពើហិង្សាយេនឌ័រនៅរបបខ្មែរក្រហម និងស្នើសុំដំណោះស្រាយចំពោះផលប៉ះពាល់ដែលនៅមាននាពេលបច្ចុប្បន្ននេះដោយសារអំពើហិង្សានេះ។

• ក្រុមជួយខ្លួនឯង៖ ជាក្រុមស្ត្រីដែលមានប្រវត្តិស្រដៀងគ្នាពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើហិង្សាយេនឌ័រ។ ក្រុមនេះមានគោលបំណងឱ្យសមាជិកក្រុម
  ចែករំលែកអំពីបទពិសោធន៍ និងជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីចូលរួមព្យាបាលបញ្ហាផ្លូវចិត្ត។

• ការផ្តល់ប្រឹក្សា និងការព្យាបាលសុខភាព៖ មានសេវាផ្តល់ប្រឹក្សា និងការព្យាបាលសុខភាពផ្តល់ជូនដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីមួយចំនួន
  ដែលមានការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ និងបញ្ហាផ្លូវចិត្តផ្សេងទៀត។

• ការព្យាបាលតាមរយៈការផ្តល់សក្ខីកម្ម៖ គឺជាវិធីសាស្ត្រថ្មីក្នុងការព្យាបាល​បញ្ហាផ្លូវចិត្ត ដោយឱ្យជនរងគ្រោះនិយាយរឿងរ៉ាវ
  របស់ខ្លួននៅក្នុងកម្មវិធីជាសាធារណៈ ដើម្បីទទួលស្គាល់ការរងទុក្ខរបស់ពួកគាត់។

• ការស្រាវជ្រាវ និងចងក្រងឯកសារអំពីការប្រើប្រាស់គ្រាមភាសាពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាផ្លូវចិត្ត។

ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ​និងសមាគមជនរងគ្រោះ នៅក្នុងសំណុំរឿង ០០១ បានដាក់សំណើដ៏សំខាន់មួយជូន អ.វ.ត.ក. ដើម្បីកសាងចេតិយនៅសារមន្ទីរទួលស្លែង ប៉ុន្តែ សំណើនេះមិនទទួលបានការអនុញ្ញាតពី អ.វ.ត.ក. ទេ។ ដើម្បីជួយបញ្ហានេះ ផ្នែកគាំពារជនរងគ្រោះ បានអនុវត្តគម្រោងនេះតាមអាណិត្តការងាររបស់ខ្លួន ដោយអនុវត្តជាគម្រោងក្រៅផ្លូវតុលាការវិញ។

ចេតិយ ត្រូវបានកសាងឡើង ដោយបង្ហាញសៀវភៅបញ្ជីពណ៌មាសបង្ហាញពីឈ្មោះជនរងគ្រោះទាំងអស់ដែលបានស្លាប់នៅមន្ទីរសន្តិសុខ ស-២១ ។ ការធ្វើរបៀបនេះមានគោលបំណងរំឭកដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយ អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅរបបខ្មែរក្រហម និងចូលរួមយ៉ាងសំខាន់ដើម្បីឱ្យចងចាំអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ក្រោមរបបខ្មែរក្រហម។

ជនរងគ្រោះទាំងអស់ដែលនៅមានជីវិតពីគុកទួលស្លែង ជនរងគ្រោះទាំងអស់នៃរបបខ្មែរក្រហម និងយុវជនជំនាន់ក្រោយទាំងអស់ ព្រមទាំងអ្នកមកទស្សនាទាំងអស់ (ទាំងជនជាតិកម្ពុជា ទាំងបរទេស) សុទ្ធតែទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីចេតិយនេះនៅសារមន្ទីរទួលស្លែង
ដែលផ្តល់ជាកន្លែងមួយសម្រាប់ គោរពវិញ្ញាណក្ខន្ធដល់ជនរងគ្រោះនៃរបបខ្មែរក្រហម។

មជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាសន្តិភាពសហគមន៍ ត្រូវបានបង្កើតឡើង ដើម្បីឱ្យសហគមន៍មូលដ្ឋាននៅ ក្រាំងតាចាន់ ក្នុងខេត្តតាកែវ ធ្វើការផ្លាស់ប្តូរប្រវត្តិឈ្មោះមិនល្អនៃសហគមន៍របស់ខ្លួន ទៅជាកន្លែងដែលមានឈ្មោះល្អវិញ។ ការផ្លាស់ប្តូរប្រវត្តិឈ្មោះមិនល្អនៃសហគមន៍ ទៅជាកន្លែងដែលមានឈ្មោះល្អវិញ មានន័យថា កែប្រែទីកន្លែងដែលធ្លាប់មានការសម្លាប់មនុស្ស ទៅជាកន្លែងគោរពវិញ្ញាណក្ខន្ធ ជាកន្លែងចងចាំ ជាកន្លែងពិភាក្សាគ្នា និងជាកន្លែងអប់រំវិញ។

ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ប្រមូលប្រជាជនក្នុងសហគមមកធ្វើពិធីគោរពវិញ្ញាណក្ខន្ធដល់សាច់ញាតិដែលបានស្លាប់
ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ អង្គភាពគាំពារជនរងគ្រោះ ផ្តល់ការគាំទ្រនិងចូលរួមក្នុងពិធីនេះ។