ប៊ុន ឡឹងចូយ
រហ្សនាម: 2-TCW-838
សំណុំរឿង: សំណុំរឿង ០០២/០២
ប្រភេទ: សាក្សី
សាវតារ និងតួនាទី
លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ ហៅ ចាន់ ប៊ុនលឺត គឺជាអនុប្រធានមន្ទីរស្រុកកែវសីមាចាប់ពីឆ្នាំ១៩៧៥ រហូតដល់ពេលគេចាប់ខ្លួនគាត់ក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៧
1
។ គាត់ចូលជាយុទ្ធជនក្នុង១៩៦៨ និងចូលបក្សកុម្មុយនីស្តកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥
2
។ នៅក្នុងឆ្នាំនោះដែរ គាត់ត្រូវបានជ្រើសរើសជាសមាជិកសម្ព័ន្ធយុវជន និងទទួលបានការតាំងជាប្រធានក្រុមមានសមាជិកប្រាំ ឬប្រាំមួយនាក់
3
។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងនាមជាសាក្សីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ ទាក់ទងនឹងមន្ទីរសន្តិសុខភ្នំក្រោល និងការបោសសម្អាតផ្ទៃក្នុងនៅក្នុងតំបន់ ១០៥
4
។ អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានផ្អែកលើសក្ខីកម្មរបស់លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ ក្នុងការសន្និដ្ឋានរបស់ខ្លួនទាក់ទងនឹងទីតាំង ប្រតិបត្តិការ និងមេដឹកនាំនៅក្នុងមន្ទីរតំបន់ ១០៥ ហើយជាពិសេសនៅភ្នំក្រោល និងនៅក្នុងការសន្និដ្ឋានថា អ្នកដែលចាត់ទុកថាជាខ្មាំងមកពីតំបន់ ១០៥ និងអ្នកពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងពួកគេត្រូវបានចាប់ខ្លួន ឃុំខ្លួន និងសម្លាប់
5
។
មន្ទីរតំបន់ ១០៥ និងមន្ទីរសន្តិសុខភ្នំក្រោល
មុនពេលគេបញ្ជូនគាត់ទៅការដ្ឋានរយ៉ (ក-៣៧) លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ ត្រូវគេឃុំនៅមន្ទីរសេដ្ឋកិច្ចតំបន់ ១០៥ ហៅ ក-១៦ ដែលមានចម្ងាយប្រហែលពីរគីឡូម៉ែត្រពី ក-១៧
6
។ ក-១៧ គឺជាមន្ទីរតំបន់ របស់តំបន់ ១០៥
7
ដែលដំណើរការក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ ទិន
8
និង វិន ឡយ
9
។ គណៈកម្មាធិការតំបន់ ១០៥ ដឹកនាំដោយ ឡាំង
10
រហូតដល់ពេល ឡាំង ត្រូវ ខាំ ភូន សម្លាប់
11
ហើយ តា សារុន បានជំនួស ឡាំង នៅចុងឆ្នាំ១៩៧៧ ឬដើមឆ្នាំ១៩៧៨
12
។ ក្នុងអំឡុងពេលរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ឡាំង និង សារុន បានទទួលរបាយការណ៍ផ្ទាល់ពីលេខាស្រុក
13
និងបានប្រជុំតែងតាំងកម្មាភិបាលស្រុកផងដែរ
14
។
លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ រៀបរាប់ថា មន្ទីរសន្តិសុខភ្នំក្រោលគឺជា “តំបន់រដ្ឋបាលមានមុខងារច្រើន”
15
មានទីតាំងក្នុងស្រុកកោះញែក ហើយក៏មានកន្លែងឃុំខ្លួនក្នុងនោះដែរ
16
។ ក-១១ ដែលជាទីបញ្ជាការរបស់មន្ទីរយោធាតំបន់ ១០៥
17
និងជាកន្លែងឃុំខ្លួនបណ្តោះអាសន្ន និងសម្រាប់កសាងអ្នកទោសស្រាល
18
មានទីតាំងស្ថិតនៅខាងក្រៅបរិវេណភ្នំក្រោល
19
ពីរបីរយម៉ែត្រខាងត្បូងឆៀងខាងកើត ក-១៧
20
ហើយដំណើរការដោយមេបញ្ជាការយោធាតំបន់ ១០៥
21
។ លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ ផ្តល់ព័ត៌មានលម្អិតអំពីប្លង់ និង ប្រតិបត្តិការភ្នំក្រោល
22
និងត្រពាំងព្រីង (ទីតាំងកប់សព)
23
។ លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ បានសង្កេតមើលពីចម្ងាយឃើញថាភ្នំក្រោល “ប្រៀបធៀបទៅមិនបានស្មើក្រោលគោមួយទេ”
24
។ គាត់បានឮថា អ្នកទោសក្រុមតូចៗនៅភ្នំក្រោល ត្រូវបានបញ្ជូនទៅសម្លាប់នៅត្រពាំងព្រីង ចំណែកក្រុមធំៗត្រូវបានដឹកតាមរថយន្តយកទៅសម្លាប់នៅខេត្តក្រចេះ
25
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង បានផ្អែកលើសក្ខីកម្មរបស់លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ ក្នុងការសន្និដ្ឋានថា៖ (i) ក-១៦ គឺជាមន្ទីរសេដ្ឋកិច្ចតំបន់ ១០៥ ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅចម្ងាយជាច្រើនរយម៉ែត្រ ទៅពីរបីគីឡូម៉ែត្រភាគខាងត្បូង ក-១៧ និង ក-១១
26
(ii) ក-១៧ ជាមន្ទីរតំបន់ ១០៥ មានទីតាំងស្ថិតនៅលើផ្លូវពីកោះញែក ទៅកាន់ខេត្តក្រចេះ នៅភាគខាងពាយ័ព្យជើងភ្នំក្រោល ទល់មុខទំនប់ភ្នំក្រោល
27
(iii) មន្ទីរតំបន់ដំណើរការក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ ទិន (រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៧៨) និង វិន ឡយ (រហូតដល់ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧៨
28
(iv) ប្រធានតំបន់ ១០៥ ត្រួតពិនិត្យផ្ទាល់លើប្រតិបត្តិការរបស់ ក-១៧
29
(v) គណៈតំបន់ ១០៥ ដឹកនាំដោយ ឡាំង ជាលេខា ចាប់ពីចុងឆ្នាំ១៩៧៦
30
រហូតដល់ សៅ សារុន ត្រូវបានតែងតាំងជំនួស ឡាំង បន្ទាប់ពី ឡាំង ស្លាប់ នៅចុងឆ្នាំ១៩៧៧
31
(vi) លេខាតំបន់ ១០៥ ឡាំង និង សារុន បានបញ្ជូនព័ត៌មានរវាងស្រុក និងមជ្ឈិមបក្ស
32
(vii) ក-១១ មានអគារថ្មយ៉ាងហោចណាស់មួយ
33
(viii) ភ្នំក្រោលប្រតិបត្តិការដោយយោធាស្រុក១០៥
34
និង (ix) ត្រពាំងព្រីងគឺជាកន្លែងកប់សព នៅចម្ងាយប្រហែលបួនគីឡូម៉ែត្រប៉ែកនិរតីនៃបរិវេណមន្ទីរសន្តិសុខភ្នំក្រោល
35
។ ទោះជាយ៉ាងណា អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង មិនបានផ្អែកលើសក្ខីកម្មរបស់លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ ក្នុងការសន្និដ្ឋានថា ត្រពាំងព្រីង គឺជាកន្លែងសម្លាប់អ្នកទោសនៅគុកភ្នំក្រោលទេ ដោយបានសន្និដ្ឋានថាលោក ប៊ុន ឡឹងចូយ មិនបានឃើញការសម្លាប់ទាំងនោះដោយផ្ទាល់ទេ
36
។
ការបោសសម្អាតក្នុងតំបន់ ១០៥
មនុស្សជាច្រើនក្រុម រួមទាំងអ្នកដែលមានសាច់ញាតិរស់នៅប្រទេសវៀតណាម ត្រូវបានចោទថាជា ខ្សែបណ្តាញវៀតណាម ត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់
37
។ ប្រសិនបើមេបញ្ជាការត្រូវគេចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់ អ្នកក្រោមបង្គាប់របស់គាត់ និងសាច់ញាតិក៏ត្រូវបោសសម្អាតផងដែរ
38
។ អ្នកដែលប្រព្រឹត្តល្អនឹងត្រូវលើកលែង
39
។
ទាក់ទងនឹងការបោសសម្អាតក្នុងតំបន់ ១០៥ វិញ លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ បានរំលឹកថា លេខាស្រុកកោះញែក ទិត្យ ហែម ហៅ ស្វាយ បានធ្វើអត្តឃាតនៅដើមឆ្នាំ១៩៧៧ ក្រោយពីគេសួរគាត់អំពីរឿងលាក់ជនជាតិវៀតណាម និងក្រោយមករឿងសម្លាប់កម្មាភិបាលតំបន់ ១០៥ ពីរនាក់
40
។ គាត់បានឃើញអតីតមិត្តរួមការងាររបស់គាត់ និងទាហានមកពីតំបន់ ១០៥ ត្រូវឃុំខ្លួននៅក្នុងអគារមួយនៅជិតការដ្ឋានរយ៉ ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែលមួយគីឡូម៉ែត្រពី ក-១៧
41
។ ឪពុកមារបស់គាត់ ដែលជាលេខាស្រុកកែវសីមាឈ្មោះ កាស៊ី និងប្រពន្ធរបស់ កាស៊ី សាច់ញាតិ និងអ្នកជិតខាង ត្រូវគេយកចេញពី ក-១៦ ហើយសម្លាប់នៅថ្ងៃទី២២ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៧ ហើយមានអ្នកនៅរស់តែម្នាក់ឬពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ
42
។ លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ និយាយថា គេចាប់ខ្លួនគាត់ដោយសារតែគាត់មានទំនាក់ទំនងជាមួយឪពុកមាគាត់ កាស៊ី
43
។ មេបញ្ជាការយោធាតំបន់ ១០៥ ឈ្មោះ សុភា ក៏ត្រូវចាប់ខ្លួនផងដែរ
44
។ ប្រពន្ធ និងកូនៗរបស់សមាជិកស្រុកកែវសីមាជាច្រើនអ្នក ដែលបានរត់ចេញពី ក-១៦ ត្រូវបានចាប់ខ្លួន
45
រួមមានប្រពន្ធរបស់សមាជិកស្រុកពីរនាក់ ដែលត្រូវបានសម្លាប់នៅ ស-២១ ផងដែរ
46
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងផ្អែកលើសក្ខីកម្មរបស់លោក ប៊ុន ឡឹងចូយ ក្នុងការសន្និដ្ឋានថា៖ (i) ថ្នាក់លើបានប្រកាសថ្កោលទោស ចាប់ខ្លួន ឃុំខ្លួន និង/ឬ សម្លាប់ ជាបន្តបន្ទាប់ចំពោះកម្មាភិបាលដែលត្រូវសង្ស័យថាបានសហការ ទាក់ទង ឬបើមិនដូច្នោះទេគឺធ្វើការពាក់ព័ន្ធនឹងកងកម្លាំង ជនស៊ីវិល ឬសាច់ញាតិវៀតណាម
47
(ii) អ្នកទាំងឡាយណាដែលគេយល់ឃើញថា មានមនោគមន៍វិជ្ជាប្រឆាំងអង្គការ ឬប្រឆាំងនឹងគោលនយោបាយរបស់អង្គការ ឬអ្នកទាំងឡាយណាដែលសង្ស័យថាបានបង្កការខូចខាត សូម្បីតែបន្តិចបន្តួចក៏ដោយ ត្រូវបានសម្លាប់
48
(iii) បុគ្គលិកយោធាដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងខ្មាំងត្រូវបានបោសសម្អាតជាប្រចាំទៅតាមខ្សែចង្វាក់នៃការបញ្ជា និងតាមរយៈការជាប់ពាក់ព័ន្ធ
49
(iv) ដោយមានការទទួលរងការចោទប្រកាន់ថា បានទទួល ឬបានផ្តល់កន្លែងស្នាក់នៅឲ្យទាហានវៀតណាម លេខាស្រុកកោះញែក បានធ្វើអត្តឃាត ក្រោយពេលគាត់បានប៉ះទង្គិចជាមួយនឹងកម្មាភិបាលតំបន់ ១០៥
50
(v) ប្រជាជននៅស្រុកកែវសីមាទាំងមូលត្រូវបានផ្លាស់ទៅនៅ ក-១៦ និងការដ្ឋានរយ៉ ហើយត្រូវឃុំខ្លួននៅទីនោះ បន្ទាប់ពីមានការថ្កោលទោសទៅលើលេខាស្រុករបស់ពួកគាត់ឈ្មោះ កាស៊ី
51
(vi) កាស៊ី និងគ្រួសាររបស់គាត់ ត្រូវបានចាប់ខ្លួនក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៧ ត្រូវគេឃុំនៅ ក-១៦ ហើយក្រោយមកត្រូវសម្លាប់ចោល មានតែម្នាក់ឬពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះបានត្រឡប់មកវិញ
52
និង (vii) ប្រពន្ធ និងកូនៗរបស់អ្នករត់គេចពី ក-១៦ ត្រូវចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់ នៅចុងឆ្នាំ១៩៧៧ ដោយសារតែប្តី របស់ពួកគាត់បានរត់គេចខ្លួន
53
។
វីដេអូ
