ព្រុំ សារ៉ាត
រហ្សនាម: 2-TCW-1009
សំណុំរឿង: សំណុំរឿង ០០២/០២
ប្រភេទ: សាក្សី
សាវតារ និងតួនាទី
លោក ព្រុំ សារ៉ាត ជាមេបញ្ជាការកងអនុសេនាធំលេខ ២ ហើយក្រោយមកជាមេបញ្ជាការនាវា ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
1
។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ គាត់បានចូលបដិវត្តន៍ និងបានក្លាយជាទាហាននៅក្នុងយោធាខេត្តកំពត
2
។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៤ គាត់បានចូលរួមក្នុងកងទ័ពភូមិភាគនិរតី នៅពេលដែលបង្កើតកងពលលេខ ៣
3
។ ក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៥ ឬ ១៩៧៦ បន្ទាប់ពីកងពលលេខ ៣ បានក្លាយជាកងពលលេខ ១៦៤ របស់កងទ័ពជើងទឹក លោក ព្រុំ សារ៉ាត មានមូលដ្ឋាននៅអូរឈើទាល នៅកំពង់សោម ជាផ្នែកមួយនៃអនុសេនាធំលេខ ២ កងវរៈសេនាតូចលេខ ៤៤ នៃកងវរៈសេនាធំលេខ ១៤០
4
។ ក្រោយបានឡើងឋានៈជាប្រធានវរៈសេនាធំ គាត់មានភារកិច្ចគ្រប់គ្រងនាវា
5
និងក្រោយមកទទួលបន្ទុកការបណ្តុះបណ្តាលបច្ចេកទេស ក្នុងនាមជាមេបញ្ជាការនាវា
6
។
វិធីសាស្ត្រទំនាក់ទំនង
ខ្សែទូរស័ព្ទទាំងពីរខ្សែ និងវិទ្យុរលកសំឡេងខ្លី ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីទទួលព័ត៌មានអំពីនាវានៅក្នុងកងវរៈសេនាធំលេខ ១៤០ នៃកងពលលេខ ១៦៤
7
។ នាវាទទួលដំណឹងអំពីទូកដែលចូលមកក្នុងដែនទឹកកម្ពុជាតាមរយៈមន្ទីរបញ្ជាការរបស់កងវរៈសេនាធំ
8
។ ម្តងនោះ លោក ព្រុំ សារ៉ាត បានទទួលព័ត៌មានថា ទូកនេសាទថៃបានចូលមកក្នុងដែនទឹកកម្ពុជា
9
ហើយថាកងទ័ព ឬទូកវៀតណាមដែលបានចូលត្រូវបានចាប់ខ្លួន
10
។ គាត់ក៏បានទទួលទស្សនាវដ្តី “ទង់បដិវត្តន៍” ប្រចាំខែផងដែរ ហើយគាត់ក៏អាចស្តាប់ព័ត៌មានផ្សាយតាមវិទ្យុប្រចាំថ្ងៃដែរ
11
។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៧ គាត់បានឮ ខៀវ សំផន ថ្លែងសុន្ទរកថាតាមវិទ្យុពីស្ថានីយ៍ស្ទឹងមានជ័យ
12
ដែលក្នុងនោះគាត់ប្រាប់ទាហានឲ្យត្រៀមវាយខ្មាំង ដែល “ឈ្លានពានទឹកដីយើង”
13
។
មិនមែនកងពលទាំងអស់ស្ថិតក្រោមសិទ្ធិអំណាចផ្ទាល់របស់សេនាធិការទេ ឧទាហរណ៍ កងពលលេខ ១៦៤ ស្ថិតក្រោមបញ្ជាការរបស់ មាស មុត មុនពេលដាក់ស្ថិតក្រោមការបញ្ជារបស់កងទ័ពមជ្ឈិមក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៥
14
។ បទបញ្ជានានាចេញពីថ្នាក់លើទៅកាន់ថ្នាក់កងពល រួចបន្តទៅកាន់ទាហាន
15
។ ព័ត៌មានចេញពីសេនាធិការទៅកាន់កងពល និងពីកងពល ទៅកាន់ថ្នាក់ក្រោម
16
។ លោក ព្រុំ សារ៉ាត បានទទួលព័ត៌មាននៅថ្នាក់វរៈសេនាធំ
17
។ រៀងរាល់ឆ្នាំ សេនាធិការអញ្ជើញចាប់ពីថ្នាក់អនុសេនាធំឡើង គឺចាប់ពីកងអនុសេនាធំ កងវរៈសេនាតូច និងកងវរៈសេនាធំ ឲ្យចូលរួមវគ្គរៀនសូត្រប្រចាំឆ្នាំនៅភ្នំពេញ
18
។ លោក ព្រុំ សារ៉ាត បានចូលរួមវគ្គរៀនសូត្រចំនួនពីរដងជាមួយ តាម៉ុក ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៦ និង ១៩៧៧
19
។ សុន សេន គឺជាអ្នកបង្រៀននៅក្នុងវគ្គដំបូង ហើយនៅវគ្គទីពីរ គាត់ធ្វើសុន្ទរកថាបើកអំពីវីធីរៀបចំរចនាសម្ព័ន្ធយោធា
20
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានយោងភ័ស្តុតាងរបស់លោក ព្រុំ សារ៉ាត ក្នុងការសន្និដ្ឋានថា៖ (i) មេដឹកនាំមួយចំនួន មន្ទីរ និងអង្គភាពមជ្ឈិមបក្ស និងរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យទំនាក់ទំនងគ្នាតាមទូរស័ព្ទ
21
(ii) ក្រោយពេលទីក្រុងភ្នំពេញដួលរលំក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ បក្សកុម្មុយនីស្តកម្ពុជា (ប.ក.ក) បង្កើតស្ថានីយ៍វិទ្យុនៅស្ទឹងមានជ័យ ដែលផ្សាយព័ត៌មាន ឃោសនាការ តន្ត្រី សុន្ទរកថារបស់មេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់ ប.ក.ក និងបទសម្ភាសន៍មេដឹកនាំកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ
22
(iii) បណ្តាញទំនាក់ទំនងនៅក្នុងជួរកងទ័ពបដិវត្តន៍កម្ពុជា បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីរចនាសម្ព័ន្ធនៃការរាយការណ៍តាមខ្សែបណ្តោយខាងផ្នែកស៊ីវិលរបស់ ប.ក.ក
23
(iv) ទាហានបានចូលរួមយ៉ាងហោចណាស់ក្នុងវគ្គរៀនសូត្រនយោបាយដ៏ធំមួយ ដែលធ្វើឡើងដោយសេនាធិការ ហើយ សុន សេន ជាអ្នកបង្រៀននៅកម្រិតកងពល វរៈសេនាធំ វរៈសេនាតូច អនុសេនាធំ និងអនុសេនាតូច
24
និង (v) តំបន់ស្វយ័ត ៥០៥ ភូមិភាគពាយ័ព្យ ភូមិភាគនិរតី ភូមិភាគបស្ចិម និងភូមិភាគបូព៌ា សុទ្ធតែមានកងកម្លាំងប្រចាំតំបន់របស់ខ្លួន ក្នុងរូបភាពជាកងពលភូមិភាគ ហើយកងពលលេខ ៣ បានក្លាយជាផ្នែកមួយរបស់កងពលមជ្ឈិមលេខ ១៦៤
25
។
ការប្រព្រឹត្តលើជនជាតិវៀតណាម
លោក ព្រុំ សារ៉ាត បានទទួលព័ត៌មានតាមរយៈកងពលថា ថ្នាក់លើត្រូវបញ្ជូនជនជាតិវៀតណាមត្រឡប់ទៅប្រទេសវៀតណាមវិញ តែមិនមានសញ្ញាណច្បាស់លាស់អំពីចំនួនពិតប្រាកដ ឬកាលបរិច្ឆេទបញ្ជូនទេ
26
។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៣ និងម្តងទៀតនៅឆ្នាំ១៩៧៥ ឬ ១៩៧៦ ការនិរទេសជនជាតិវៀតណាមត្រូវបានធ្វើឡើង “ក្នុងនាមជារដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ”
27
។ លោក ព្រុំ សារ៉ាត បានផ្តល់សក្ខីកម្មថា គោលនយោបាយគន្លឹះនៅក្នុងសុទ្ទរកថា “១ទល់នឹង៣០” របស់ ប៉ុល ពត ដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី “ទង់បដិវត្តន៍” នោះគឺថា ទាហានខ្មែរម្នាក់ត្រូវកម្ទេចទាហានវៀតណាម ៣០ នាក់
28
។ គាត់បានរៀបរាប់សុទ្ទរកថានោះថាជា “គោលនយោបាយបង្ហាញផ្លូវ” ហើយគាត់យល់ឃើញថាវាជាការប្រៀបធៀបកងកម្លាំងយោធា ដើម្បីលើកទឹកចិត្តទាហានឲ្យស្វែងរកយុទ្ធសាស្ត្រវាយកម្ទេចសត្រូវ
29
និងមានទឹកចិត្តលើកស្ទួយខាងស្មារតីប្រយុទ្ធ
30
។ គាត់ក៏ជឿផងដែរថា ផ្នែកខាងក្រោមនៃប្រទេសកម្ពុជាត្រូវយួនលេបយក និងថាយួនមានផែនការលេបយកប្រទេសកម្ពុជាទាំងមូល
31
។ យោងតាមលោក ព្រុំ សារ៉ាត វៀតណាមបានវាយឆ្មក់ និងបានកាន់កាប់កោះពូលូវ៉ៃ និងបានរារាំងទាហានមិនឲ្យត្រឡប់មកកាន់កោះថ្មី និងកោះសេះវិញ
32
។ គាត់ក៏បានលើកឡើងផងដែរថា មិនមានការវាយប្រយុទ្ធគ្នានៅលើកោះត្រល់នោះទេ
33
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានដកស្រង់ភ័ស្តុតាងរបស់លោក ព្រុំ សារ៉ាត នៅក្នុងការសន្និដ្ឋានថា៖ (i) គោលនយោបាយដែលបានរៀបចំឡើងដោយមជ្ឈិមបក្សដែលកំណត់គោលដៅលើជនជាតិវៀតណាមដើម្បីធ្វើបាប បានកើតមាននៅក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (ii) គោលនយោបាយរបស់ ប៉ុល ពត “មួយត្រូវវាយយួនឲ្យបាន ៣០” ត្រូវបានធ្វើឡើងប្រឆាំងនឹងជាតិពន្ធុវៀតណាមទាំងមូល
34
(iii) យ៉ាងហោចណាស់ជនជាតិវៀតណាមមួយចំនួនធំត្រូវបានដឹកជញ្ជូនទៅកាន់ប្រទេសវៀតណាម និងត្រូវបានបង្ខំឲ្យឆ្លងព្រំដែន
35
និង (iv) ពាក្យ “យួន” ដែលត្រូវបានប្រើនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា តាំងពីយូរមកហើយដែលសំដៅដល់ប្រជាជនវៀតណាមនោះ ត្រូវបានប្រើក្រោមទម្រង់ជាការប្រមាថមើលងាយ ក្នុងគោលបំណងវាយប្រហារខាងវោហារសាស្ត្រ ហើយបានប្រើសំដៅលើទាំងខាងយុទ្ធជន និងប្រជាជនស៊ីវិល
36
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានពិចារណាការអះអាងរបស់លោក ព្រុំ សារ៉ាត ដែលថា មិនមានការប្រយុទ្ធគ្នានៅលើកោះត្រល់ថាជាពាក្យចចាមអារ៉ាម និងប្រើភ័ស្តុតាងរបស់គាត់ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន
37
។ ប៉ុន្តែ អង្គជំនុំជម្រះជឿជាក់ថា ការប៉ះទង្គិចប្រដាប់វុធបានចាប់ផ្តើមនៅជុំវិញតំបន់កោះនានានៅក្នុងដែនទឹកកម្ពុជា និង វៀតណាម យ៉ាងឆាប់បំផុតក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៥ និងថាទាហានវៀតណាមបានកាន់កាប់កោះពូលូវ៉ៃ តាំងពីមុន ហើយយ៉ាងយឺតបំផុតគឺចាប់តាំងនៅដើមខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៥
38
។
នៅដំណាក់កាលសាទុក្ខ ខៀវ សំផន បានតវ៉ាថា អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានបំភ្លៃភ័ស្តុតាងទាក់ទងនឹងជម្លោះប្រដាប់អាវុធរវាងកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ និង វៀតណាម ហើយថា អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងមានកំហុសក្នុងការប្រើប្រាស់ការវិភាគរបស់ខ្លួនអំពីទំនាក់ទំនងនយោបាយអរិភាពរបស់ ប.ក.ក ជាមួយនឹង វៀតណាម ធ្វើជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ការបង្កើតគោលនយោបាយកំណត់គោលដៅលើប្រជាជនវៀតណាមជាទូទៅ
39
។ ដោយកត់សម្គាល់ថា សុទ្ទរកថារបស់ ប៉ុល ពត “មួយទល់នឹងសាមសិប” ត្រូវបានពិនិត្យ ដោយការពិចារណាលើសក្ខីកម្មក្នុងតុលាការរបស់លោក ព្រុំ សារ៉ាត និងភ័ស្តុតាងឯកសារសម័យនោះផ្សេងទៀត
40
អង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលបានសម្រេចថា ភ័ស្តុតាងសរុបទាំងមូលដែលអង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានផ្អែកលើ មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបង្ហាញពីអត្ថិភាពនៃ “គោលនយោបាយដែលមជ្ឈិមដាក់ចេញហើយដែលកំណត់គោលដៅនិងចាត់ទុកជនជាតិវៀតណាមជាសត្រូវ”
41
។
វីដេអូ
