ម៉ាក ឈឿន

គាត់​មាន​កូន​បួន​នាក់ និង​កូន​ស្រី​ចិញ្ចឹម។ គាត់បានរៀបការជាមួយប្រពន្ធរបស់គាត់នៅឆ្នាំ ១៩៧៦ ហើយទោះបីជាគាត់មិនមានទំនាក់ទំនងស្នេហាពីមុនជាមួយគាត់ក៏ដោយគាត់បាននិយាយថាវាគឺជាការព្រមព្រៀងគ្នាទៅវិញទៅមក។

តា មុត បាន​ធ្វើ​ជា​អធិបតី​ក្នុង​ពិធី​មង្គលការ​របស់​គាត់។ គាត់បានចូលរួមក្នុងបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហមនៅឆ្នាំ ១៩៧០ ដំបូងនៅកម្រិតភូមិមួយ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកជាកម្រិតវតំបន់នៅក្នុងកងកម្លាំងខេត្តកំពត។ បន្ទាប់មកគាត់ត្រូវបានផ្ទេរទៅកងពលធំភូមិភាគនិរតីទី៣ បញ្ជូនមកភ្នំពេញដើម្បីជួយរំដោះ ហើយបន្ទាប់មកត្រូវបានបញ្ជូនទៅកំពង់សោមជាមួយកងពលធំលេខ៣ទាំងអស់ ដែលគាត់ជាមេបញ្ជាការកងវរសេនាតូចលេខ៥៦០ មកពីកងវរសេនាតូចលេខ៦៣។ គាត់​មាន​កម្លាំង​៣០០​នាក់​ក្រោម​បញ្ជា គាត់​ត្រូវ​រៀបចំ​អាវុធ​យុទ្ធភណ្ឌ និង​ស្បៀង​ដើម្បី​ដឹក​ទៅ​កោះ​សេស ឬ​កោះ​ថ្មី ។ គាត់ត្រូវបានគេប្រាប់ថាគាត់ត្រូវបានគេដាក់ពង្រាយនៅទីនោះដើម្បីការពារទឹកដីរបស់ពួកគេ ដោយសារកោះទាំងនោះនៅជិតព្រំដែនជាមួយកោះត្រល់ដែលត្រូវបានកាន់កាប់ដោយជនជាតិវៀតណាម។ លោក​បាន​និយាយ​ថា មាន​ការ​វាយ​ប្រហារប្រដាប់អាវុធ​ខ្លីៗ​ដោយ​ទូក​នេសាទ​វៀតណាម​ដែល​បាន​បាញ់​មុន ហើយ​បន្ទាប់​មក​កងវរសេនាតូច​របស់​លោក​បាន​ឆ្លើយ​តប។ ទូក​របស់​គាត់​មិន​ដែល​ឆ្លង​ចូល​ក្នុង​ដែន​ទឹក​វៀតណាម​ទេ ព្រោះ​គាត់​យល់​ថា​កម្ពុជា​មិន​គួរ​វាយប្រហារ​វៀតណាម។ លោកថា កងវរសេនាធំលេខ៦៣ មានកងវរសេនាតូចចំនួន៣ គឺកងវរសេនាតូចលេខ៥៣០ ដែល វេត ទទួលបន្ទុក ចំណែក ៥៤០  សារី ជាអ្នកទទួលបន្ទុក ហើយសាក្សីទទួលបន្ទុក ៥៦០ លោកមិនដឹងថា វ៉េត ជា អ៊ឹង វ៉េត ឬយ៉ាងណានោះទេ។ គាត់​បាន​ចូល​រួម​កិច្ច​ប្រជុំ​នៅ​ទីស្នាក់ការ​កណ្តាល​ដែល​គាត់​និយាយ​ជាមួយ​តាម៉ុត ឬ​បង​ឌឹម។ 

បន្ទាប់ពីទីក្រុងភ្នំពេញត្រូវបានរំដោះ គាត់បានចូលរួមវគ្គសិក្សានៅអូឡាំពិក ដែលគាត់បានឃើញ ស៊ុន សេន មានតែប៉ុល ពត និយាយក្នុងសម័យប្រជុំដែលមានរយៈពេល ៤ ថ្ងៃ ហើយវាគឺអំពីការការពារជាតិ និងការកសាងប្រទេស។ គាត់ត្រូវបានផ្ទេរមកភ្នំពេញនៅឆ្នាំ ១៩៧៨ ហើយស្នាក់នៅទីនោះប្រហែល ១០ ថ្ងៃរហូតដល់វៀតណាមចូលមក គាត់ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវរៀបចំការជម្លៀសកម្លាំងពលកម្ម។ គាត់បានជួប ខៀវ សំផន នៅភ្នំពេញ។

Transcript from testimony

Video recordings