លោក សេង សឿន

ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីកើតនៅឆ្នាំ១៩៥៦ នៅភូមិត្រពាំងកក់ ខេត្តតាកែវ។ លោកបានចាប់ផ្តើមរៀនសិល្បៈនៅពេលលោកចូលរួមក្នុងបក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ ១៩៧០ ហើយបន្ទាប់ពីលោកចូលបម្រើកងទ័ព។

គាត់ត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យធ្វើជាប្រធានក្រុម និងជាសមាជិកកាន់កាតរបស់គណបក្ស។ គាត់ត្រូវបានតែងតាំងជាប្រធានកងអនុសេនាធំមួយ ប៉ុន្តែបានរងរបួសនៅក្នុងសមរភូមិ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនទៅបរិវេណយោធិនពិការក្នុងតំបន់ ១៣ នៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ១៩៧៥ បន្ទាប់មកត្រូវបានផ្ទេរទៅក្នុងតំបន់ពិការនៅភាគនិរតី។ ក្នុងពេលសម្រាក គាត់បានឃើញបុរសពិការត្រូវបង្ខំឱ្យរៀបការជាមួយស្ត្រីនៅលីវខ្លះមកពីខេត្តកំពត ដើម្បីបំពេញកាតព្វកិច្ចស្នេហាជាតិ។ ពួកគេមានវ័យចំណាស់ និងពិការ ដូច្នេះខ្មែរក្រហមយល់ថា ពួកគេគួរតែរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍ឲ្យពួកគេតាមគោលការណ៍របស់តាម៉ុក។ គាត់ទទួលបន្ទុកនៅសាលាស្រុក ដូច្នេះគាត់ទទួលខុសត្រូវលើជីវប្រវត្តិបុរស និងស្ត្រី ដើម្បីរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេ ហើយជ្រើសរើសអ្នកណាគួររៀបការជាមួយអ្នកណា។ លោកបានពន្យល់ថា តែងតែមានគូស្វាមីភរិយា ២០-៣០ គូដែលត្រូវរៀបការក្នុងពេលតែមួយ។ លោកបាននិយាយថា មនុស្សអាចបដិសេធការរៀបចំនេះ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ធ្វើបានទេ ព្រោះខ្លាចគេសម្លាប់ពេក។ គាត់បានព្យាយាមបដិសេធមិនរៀបការ ប៉ុន្តែលើកទី ៣ គាត់ទទួលយកដោយសារតែស្ត្រីនោះជាបងប្អូនជីដូនមួយប្រធានរបស់គាត់ឈ្មោះ ផន ហើយវាជាវប្បធម៌នៃការភ័យខ្លាចក្នុងរបបនេះ។ មានគូស្នេហ៍បីគូត្រូវរៀបការក្នុងពេលតែមួយ ។ បើតាមគាត់ វាមិនមែនជាការរៀបការដោយបង្ខំទេ ជាផែនការផ្នែកនៃបក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ គាត់ត្រូវបានជូនដំណឹងអំពីផែនការនេះដោយប្រធានរបស់គាត់ ហើយវាត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយទូទាំងប្រទេស។ ស្ត្រីនិងបុរសដែលមានអាយុជាក់លាក់ត្រូវរៀបការ វាបានក្លាយជាច្បាប់ ហើយស្ត្រីត្រូវមានអាយុតិចជាងបុរសពី ៣ ទៅ ៥ ឆ្នាំ។

គាត់បានជ្រើសរើសញ្ញត្តិនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលបានរៀបចំ។ លោកបានស្នើឲ្យតុលាការកត់សម្គាល់ពីទុក្ខលំបាករបស់លោក បើតាមយោបល់គាត់ ថ្នាក់ក្រោមគួរតែត្រូវកាត់ទោសនៅ អ.វ.ត.ក ព្រោះពួកគេបានកែប្រែ និងបំផ្លាញគោលនយោបាយបក្ស។