លោក សុះ កំរ៉ី

2-TCW-827 ឈ្មោះ SOS Kamri ហៅ Kamaruttin Yusof កើតនៅ អាម៉ុក, ស្ពឺ, ជយោ, ចំការលើ, កំពង់ចាម ក្នុងឆ្នាំ ១៩៥០។ បច្ចុប្បន្នគាត់ជានាយកមជ្ឈមណ្ឌលឥស្លាមកំពូល និងរស់នៅភូមិច្រាំងចំរេះ សង្កាត់ច្រាំងចំរេះ សង្កាត់ ខណ្ឌឬស្សីកែវ រាជធានីភ្នំពេញ។ គាត់ត្រូវបានកោះហៅទៅផ្តល់សក្ខីកម្មនៅថ្ងៃទី៤ និងទី៥ ខែមេសា ប៉ុន្តែបានតែបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខអង្គជំនុំជម្រះនៅថ្ងៃទី៦ ខែមេសា ដោយសារហេតុផលសុខភាព។ ក្នុងនាមជាសាក្សី គាត់ត្រូវបានកោះហៅឲ្យធ្វើសក្ខីកម្មទាក់ទងនឹងក្រុមគោលដៅរបស់ជនជាតិចាម។

នៅឆ្នាំ ១៩៧៣ គាត់បានក្លាយជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកសាសនាឥស្លាម និងអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ ហើយបានចាប់ផ្តើមប្រើឈ្មោះខ្លីរបស់គាត់គឺ សុះ កំរ៉ី ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៤ ឬដើមឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហមបានចូលក្នុងភូមិរបស់គាត់ អាកម៉ុក ហៅស្ពឺ នៅពេលនោះហើយការជម្លៀសបានចាប់ផ្តើម។ នៅក្នុងភូមិនោះមានប្រជាពលរដ្ឋប្រហែល ១.២៥០ គ្រួសារ ប៉ុន្តែមានតែ ៥០ នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យស្នាក់នៅ។

បន្ទាប់ពីខ្មែរក្រហមចូលភូមិនេះ ជនជាតិចាមមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យអនុវត្តទម្លាប់សាសនារបស់ពួកគេ មិនអាចនិយាយភាសាចាមដោយបើកចំហ ឬមិនអាចប្រមូលផ្តុំបានច្រើន។ ពួកគេស្ថិតនៅក្រោមការឃ្លាំមើលយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។ ទាក់ទងនឹងការបង្រៀនរបស់លោកមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យបង្រៀនសាសនាឥស្លាមទៀតទេ គឺមានតែអក្សរសាស្ត្រខ្មែរប៉ុណ្ណោះ។

ពេលនោះគាត់ដឹងថាមានការកាប់សម្លាប់។ គាត់បានឃើញសាកសពដោយសារតែការសម្លាប់គឺរីករាលដាល និងគ្មានការរើសអើងសាសនា ប៉ុន្តែមិនបានឃើញហេតុការណ៍ពិតនោះទេ។ ពួកគេបានឈានដល់ទ្រង់ទ្រាយធំនៅឆ្នាំ ១៩៧៧ ដូច្នេះហើយគាត់បានសុំការអនុញ្ញាតឱ្យផ្លាស់ទៅភូមិជ័យយោ ដែលមានចម្ងាយ ៤-៥ គីឡូម៉ែត្រពីស្ពឺ។ គាត់បានស្នាក់នៅទីនោះចន្លោះឆ្នាំ ១៩៧៧ ដល់ដើមឆ្នាំ ១៩៧៨ ជាកន្លែងដែលគាត់បានបន្តបង្រៀនអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៧ គាត់បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំមួយនៅភូមិបុសខ្នារ ស្រុកចំការលើ ដែលខ្មែរក្រហមកំពុងនិយាយអំពីសត្រូវជាទូទៅ រួមទាំងអ្នកប្រតិកិរិយា និងជនជាតិចាម និងអ្នកដែលកាន់សាសនាឥស្លាម ឬចាម។ កិច្ចប្រជុំនេះគឺដើម្បីបញ្ជាក់ពីផែនការមួយហៅថា “ផែនការវាយកម្ទេចខ្មាំង”។

នៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៨ ត្រឡប់មកស្រុកស្ពឺវិញ គាត់ឈប់ធ្វើជាគ្រូ ហើយត្រូវចាត់ឲ្យដឹកអុសទៅការិយាល័យ។ នេះជាពេលដែលគាត់បានឃើញឯកសាររបស់ខ្មែរក្រហមដែលមានឈ្មោះថា "ផែនការសម្រាប់សហករណ៍ជឿនលឿន" នៅក្នុងសាលាឃុំអូរនុង អូរតិមិត្ត។ គាត់គ្រាន់តែអានផ្នែកអំពីសត្រូវដែលនិយាយថា "ចាមគឺជាសត្រូវដ៏ធំបំផុតដែលត្រូវតែកម្ទេចទាំងស្រុងមុនឆ្នាំ ១៩៨០" ។

ក្រោយមកឆ្នាំ ១៩៧៨ ការសម្លាប់បានបញ្ឈប់ ហើយបន្ទាប់មកការរំដោះត្រូវបានបង្កើតឡើងប៉ុន្មានខែក្រោយមក។