លោក ឈុន សាម៉ន

លោក ឈុន សាម៉ន កើត​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៥៧ នៅ​ភូមិ​ថ្មី ឃុំ​ខ្សែត ស្រុក​កំពង់រោទិ៍ ខេត្ត​ស្វាយរៀង ដែល​លោក​នៅ​តែ​រស់នៅ​ជាមួយ​គ្រួសារ និង​ប្រកប​របរ​ធ្វើ​ស្រែ។

លោក​បាន​ផ្តល់​សក្ខីកម្ម​ជា​ដើម​បណ្តឹង​រដ្ឋប្បវេណី​ក្នុង​សំណុំ​រឿង ០០២/០២។ លោក ឈុន បានក្លាយជាទាហានខ្មែរក្រហមនៅខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៥ ហើយបានធ្វើការជាអ្នកនាំសារនៅអង្គភាព៧៥។ លោកបានបញ្ជូនព័ត៌មានអំពីទីតាំងរបស់សត្រូវទៅអង្គភាពផ្សេងទៀត។ គាត់ក៏បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំលើប្រធានបទនេះផងដែរ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៦ គាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅតំបន់ ២៣ ហើយបានធ្វើការនៅក្នុងអង្គភាពពិសេស ទទួលបន្ទុកប្រមូលព័ត៌មាន និងពេលខ្លះធ្វើការរាយមីន។ កិច្ចប្រជុំអំពីបញ្ហាផ្ទៃក្នុងត្រូវបានរៀបចំឡើង។ អង្គភាព​របស់​លោក​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​កាន់​តំបន់​ជិត​ព្រំដែន​វៀតណាម ក្នុង​ខេត្ត​ស្វាយរៀង ជា​កន្លែង​ដែល​លោក​បាន​និយាយ​ថា ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​មាន​ភាព​សាហាវ​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៧៦ និង ១៩៧៧ ដើម្បី​ប្រមូល​ព័ត៌មាន។ ពេល​ខ្លះ​អង្គភាព​របស់​គាត់​ត្រូវ​តទល់​ជាមួយ​អង្គភាព​ពិសេស​វៀតណាម។ លោក ឈុន បាន​បញ្ជាក់​ថា ការងារ​របស់​អង្គភាព​ពិសេស​គឺ​ពិបាក​ជាង​អង្គភាព​ដទៃ​ទៀត។ បើ​តាម​លោក ឈុន ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៩៧៧ ហើយ​ទាហាន​មក​ពី​ភូមិ​ភាគ​កណ្តាល និង​និរតី ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​ជា​កង​កម្លាំង​បន្ថែម។ នៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៧ មេបញ្ជាការភូមិភាគបូព៌ាត្រូវបានបញ្ជូនទៅវគ្គបណ្តុះបណ្តាល ហើយបាត់ខ្លួន។ អង្គភាពនេះត្រូវបានបំបែកដោយទាហានតំបន់កណ្តាលរវាងទាហានដែលបានចូលរួមក្នុងបដិវត្តន៍មុន និងក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៥ ។ អាវុធត្រូវបានរឹបអូស។ ទាហាន​ដែល​បាន​ចូល​រួម​មុន​ឆ្នាំ​១៩៧៥ ប្រមាណ​៣០០​នាក់ ត្រូវ​បាន​ឡើង​លើ​ឡាន​ដឹក​ជញ្ជូន​ទៅ​វាល​តាព្រូន។ អ្នកផ្សេងទៀត រួមទាំងលោក ឈុន ត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងកងពលលេខ ៧០៣ ហើយបានស្នើសុំឱ្យបង្ហាញទីតាំងគ្រាប់មីន។ បន្ទាប់មក ពួកគេត្រូវបានបញ្ជូនទៅកន្លែងដដែល ជាជាងទៅមជ្ឈឺម។ ពួកគេ​ទាំង​អស់​ត្រូវ​បាន​ណែនាំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ស្រែ និង​ជីក​រណ្តៅ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៨ លោក ឈុន បានឮថាទាហានភូមិភាគបូព៌ាប៉ុនប៉ងធ្វើរដ្ឋប្រហារនៅមជ្ឈឺម។ លោក ឈុន និង​សហការី​របស់​លោក​ត្រូវ​បាន​ណែនាំ​ឲ្យ​ត្រឡប់​ទៅ​គ្រួសារ​និង​ភូមិ​វិញ។ នៅក្នុងភូមិរបស់លោកឈុន ទាហានមកពីមជ្ឈឺមបានជំនួសប្រធានសហករណ៍ ហើយបានប្រាប់អង្គភាពរបស់លោកថា ពួកគេនឹងត្រូវបានចុះបញ្ជីឡើងវិញបន្ទាប់ពីការបោសសំអាត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សាក្សីបានពន្យល់ថា ប៉ុន្មានថ្ងៃបន្ទាប់ពីពួកគេមកដល់ ពួកគេបានចងពួកគេ ហៅពួកគេថាជាជនក្បត់ ហើយបាននាំពួកគេទៅប្រហារជីវិត។ លោក ឈុន បាន​ឮ​ពី​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ថា ពួកគេ​មិន​មែន​ជា​ក្រុម​ទាហាន​ដំបូង​គេ​ដែល​ត្រូវ​គេ​បញ្ជូន​ចេញ​នោះ​ទេ។ នៅ​កន្លែង​ប្រហារ​ជីវិត ទាហាន​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចង​ដៃ​ត្រូវ​បាន​បាញ់​សម្លាប់ ប៉ុន្តែ​ខ្លះ​បាន​​ស្រាយ​រួច​រត់​គេច​ខ្លួន។ លោក ឈុន បាន​រត់​គេច​ជាមួយ​ទាហាន​ពីរ​នាក់​ផ្សេង​ទៀត ហើយ​លោត​ចូល​ទឹក​ទន្លេ បន្ទាប់​មក​ឆ្លង​ព្រំដែន​វៀតណាម។ ពួកគេត្រូវបានជួយសង្គ្រោះដោយទាហានវៀតណាម។ យួន​បាន​សួរនាំ​ពួកគេ ហើយ​ឲ្យ​ពួកគេ​ចូល​កងទ័ព​ដើម្បី​រំដោះ​កម្ពុជា។ សាក្សីបានទទួលស្គាល់ឈ្មោះកម្មាភិបាលមួយចំនួនពីអង្គភាពរបស់គាត់ ដែលត្រូវបានបញ្ជូនសម្រាប់វគ្គសិក្សា និងស្ថិតក្នុងបញ្ជីអ្នកទោស ស-២១ របស់ការិយាល័យសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេត ។ 

បន្ទាប់ពីការផ្តល់សក្ខីកម្មរួច លោក ឈុន បានស្នើសុំយុត្តិធម៌ដល់គ្រួសារលោក និងបានសួរជនជាប់ចោទពីរសំណួរ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេបែងចែកទាហានរវាងអ្នកដែលបានចូលរួមបដិវត្តន៍មុន និងក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៥ និងហេតុអ្វីបានជាពួកគេចាប់ខ្លួនទាហានភូមិភាគបូព៌ាជាច្រើននាក់ដោយគ្មានយុត្តិធម៌។ ជន​ជាប់​ចោទ​បាន​ប្រើ​សិទ្ធិ​ក្នុង​សំណុំរឿង ០០២/០២ ក្នុង​សវនាការ​ចំនួន ១០ ថ្ងៃ ដើម្បី​នៅ​ស្ងៀម។

Transcript from testimony

Video recordings

Session 1 - 29 June 2016 - Case 002/02 - FL/KHDate:
Session 4 - 28 June 2016 - Case 002/02 - FL/KHDate:
Session 3 - 28 June 2016 - Case 002/02 - FL/KHDate:
Session 2 - 28 June 2016 - Case 002/02 - FL/KHDate:
Session 1 - 28 June 2016 - Case 002/02 - FL/KHDate: