លោកស្រី អ៊ុំ យឿន

ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបានមករស់នៅជាមួយក្រុមគ្រួសារនៅក្រុម៧ នៅភូមិតាអុង ឃុំតាអង ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥។

ក្រោយការដួលរលំនៃទីក្រុងភ្នំពេញ នាងត្រូវបានផ្លាស់មកនៅស្រុកចំការលើ ខេត្តកំពង់ចាម។ នាងបានរៀបការក្នុងរបប លន់ នុល ហើយមានកូន ប៉ុន្តែប្តីរបស់នាងត្រូវបានគេសម្លាប់បន្ទាប់ពីគាត់ចូលបម្រើកងទ័ពបដិវត្តន៍។ នៅដើមឆ្នាំ ១៩៧៨ នាងបានរៀបការជាលើកទី២ នៅពេលដែលនាងមកដល់អង្គភាពលេខ ៧។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបាននិយាយថា នាងត្រូវបានគេគំរាមកំហែង ដោយសារតែនាងមានកូនរួចហើយ ហើយពួកគេបានប្រាប់នាងថា ប្រសិនបើនាងមិនរៀបការទេ ពួកគេនឹងយកគាត់ចេញពីនាង។ ជាងនេះទៅទៀត សាក្សីបានពន្យល់ថា នាងមានបងប្អូនជីដូនមួយមិនព្រមរៀបការ ហើយក៏គេយកទៅសម្លាប់ដោយសាររឿងនោះ។ ដូច្នេះហើយនាងមិនតវ៉ាទេ មាន១៣គូត្រូវរៀបការក្នុងពេលដំណាលគ្នាជាមួយនាង ។ នាងបានរៀបរាប់ពីពិធីនេះថា ៖ ឪពុកម្តាយនាងមិននៅទីនោះទេ ដោយសារនាងមិនមានពេលប្រាប់ពួកគាត់ គ្មានភ្លេងប្រពៃណី ឬការរាំ ឬអ្វីផ្សេងទៀត ។ ប្តីថ្មីរបស់នាងមានអាយុច្រើនជាងនាង២០ឆ្នាំ ។ នាងមិនចូលចិត្តគាត់ទេ ហើយក្នុងពេលយប់ដំបូងរបស់ពួកគេនៅជាមួយគ្នា នាងបានបោះគាត់ចេញ។ សកម្មភាពនេះនាំឱ្យនាងប្រឈមមុខជាមួយប្រធានផ្នែក គឺសមមិត្ត ពេញ ។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបានពន្យល់ថា ក្នុងជំនួបជាមួយសមមិត្ត ផាន នេះ គាត់បានចាប់រំលោភនាង ដោយសារតែការមិនស្តាប់បង្គាប់ ទោះបីជាខុសគោលការណ៏សីលធម៌ក៏ដោយ។

សាក្សីបានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះថា បន្ទាប់ពីរឿងនេះ នាងបានផ្សំដំណេកជាមួយប្ដីដោយសារពួកគេត្រួតពិនិត្យដោយកងជីវពល។ ទីបំផុតនាងមានកូននៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៨ នាងបាននិយាយថា ជីវភាពលំបាក សូម្បីតែនាងមានផ្ទៃពោះនាងត្រូវធ្វើការយ៉ាងលំបាក ហើយនាងមិនអាចសម្រាកបាន។