ខណៈដែលសំណុំរឿង០០១ កំពុងខិតជិតដល់ទីបញ្ចប់ ហើយសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតនៃអ.វ.ត.ក បានចាប់ផ្ដើមទទួលស្គាល់ ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីសម្រាប់សំណុំរឿង០០២ បន្ថែមទៀតនោះ អង្គភាពជនរងគ្រោះបានផ្ដើមបើកវេទិកា ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីប្រចាំតំបន់ជាដំបូងនៅថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៦ និងថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៧ ខែកញ្ញា នៅក្រុងកំពត។ អ្នកដាក់ពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីចំនួន
១៩៥ មកពីខេត្ដកំពត, ខេត្ដព្រះសីហនុ, ខេត្ដកោះកុង, ខេត្ដកែប និងខេត្ដកំពតបានចូលរួម ដើម្បីទទួល
នូវព័ត៌មានថ្មីៗស្ដីអំពីដំណើរការតុលាការ និងដំណើរការនៃការដាក់ពាក្យបណ្ដឹង។ ក្នុងចំណោមអ្នក
ចូលរួមទាំងនេះ មានស្ដ្រី៨៧នាក់ និងបុរស១០៨នាក់។
ភ្ញៀវកត្ដិយស ដែលបានអញ្ជើញចូលរួមនៅថ្ងៃដំបូងរួមមាន លោកជំទាវ ជា លាង សហ-ព្រះរាជអាជ្ញាជាតិនៃអ.វ.ត.ក និងជាអគ្គព្រះរាជអាជ្ញាអមតុលាការកំពូលនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា, លោកជំទាវ កង សាវ ធន អភិបាលរងខេត្ដកំពត និងលោកជំទាវបណ្ឌិត ហេឡិន ចារវិស ប្រធានអង្គភាពជនរងគ្រោះ។ លោកជំទាវ ជា លាង បានជម្រាបអ្នកចូលរួមអំពីកិច្ចការនានា ដែលអ.វ.ត.
បានអនុវត្ដកន្លងមក និងដំណើរការពិនិត្យលើពាក្យបណ្ដឹង និងពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណី។ លោកជំទាវក៏បានរំលឹកដល់អ្នកចូលរួមទាំងអស់ថាពេលកំណត់ចុងក្រោយសម្រាប់ការដាក់
ពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីសម្រាប់សំណុំរឿង០០២ នឹងមានរយៈពេល១៥ថ្ងៃបន្ទាប់ពី
បិទកិច្ចស៊ើបអង្កេត ដែលរំពឹងថានឹងចប់នៅចុងឆ្នាំ២០០៩នេះ។
គោលបំណងនៃវេទិកា គឺដើម្បីជូនដំណឹងដល់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីអំពីតុលាការ និងដំណើរ
ការតុលាការ និងដើម្បីឱ្យអង្គភាពជនរងគ្រោះ និងមន្ដ្រីតុលាការផ្សេងទៀតបានស្ដាប់យោបល់ និងការរំពឹងទុកនានារបស់ជនរងគ្រោះ។ អ្នកចូលរួមបាននិយាយអំពីការជាប់ឃុំឃាំង និងការបាត់បង់សមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ នៅពេលសួរថា តើពួកគេចង់បានអ្វីពីអ.វ.ត.ក អ្នកចូលរួមភាគ
ច្រើនឆ្លើយថា ពួកគេចង់បានយុត្ដិធម៌។ អ្នកខ្លះចង់បានឧ៍កាសចូលរួមសង្កេតការជំនុំជម្រះផ្ទាល់ និង
ផ្ដល់សក្ខីកម្ម។ អ្នកចូលរួមជាច្រើនក៏បានផ្ដល់យោបល់អំពីទម្រង់ផ្សេងៗនៃសំណង ដែលក្នុងនោះរួមមាន ការសាងសង់ចេតិយ, ការចងក្រងឯកសារអំពីឧក្រិដ្ឋកម្ម និងការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងដល់ សេវាកម្មសាធារណៈនៅតាមមូលដ្ឋានរបស់ពួកគាត់។
មូលហេតុនៃការដាក់ពាក្យដើម្បីចូលរួមក្នុងការជំនុំជម្រះ រួមមានៈ បំណងចង់ឃើញយុត្ដិធម៌ និងដើម្បីធានាថា ការជំនុំជម្រះប្រព្រឹត្ដទៅដោយយុត្ដិធម៌។ អ្នកចូលរួមភាគច្រើនក៏បាននិយាយថា ពួកគេចង់ឱ្យមន្ដ្រីតុលាការ និងមេធាវីចុះផ្ទាល់ទៅមូលដ្ឋានរបស់គាត់ ដើម្បីផ្ដល់ព័ត៌មានថ្មីៗអំពីការជំនុំជម្រះដល់ពួកគាត់។ ពួកគេក៏ចង់ទទួលបានឧ៍កាសទៅមើលតុលាការផ្ទាល់ផងដែរ។
តំណាងមកពីអង្គភាពជនរងគ្រោះ, ការិយាល័យសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេត, ការិយាល័យសហព្រះរាជអាជ្ញា និងអង្គភាពគាំពារសាក្សី និងអ្នកជំនាញបានផ្ដល់បទបង្ហាញខ្លីៗអំពីការងារនៅការិយាល័យរបស់ខ្លួន ពិសេសពាក់ព័ន្ធនឹងដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណី និងអ្នកប្ដឹងធម្មតា។ សំណួរទទួលបានមកពីអ្នកចូលរួម រួមមានៈ តើនៅពេលណាតុលាការពិនិត្យមើលពាក្យបណ្ដឹងគាត់? តើសមាជិកទាំងអស់ក្នុងគ្រួសារមួយអាចដាក់ពាក្យបណ្ដឹងជាលក្ខណៈបុគ្គលម្នាក់ៗបានទេ? ហេតុអ្វីបានជាការ-កាត់ទោសត្រូវការពេលវេលាយូរម្លះ? តើនឹងត្រូវកាត់ទោសនរណាខ្លះ? ហេតុអ្វីបានជាមិនកាត់ទោស កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម ដែលកំពុងរស់នៅតាមមូលដ្ឋានផង?
អ្នករៀបចំវេទិកាក៏បានជូនដំណឹងដល់អ្នកដាក់ពាក្យដែលទើបបានទទួលស្គាល់ជាដើម
បណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីថ្មីៗ និងបានផ្ដល់ឧ៍កាសឱ្យអ្នកចូលរួមទាំងអស់ជួបមេធាវីរបស់គាត់។ ចំពោះអ្នក ដែលមិនទាន់មានមេធាវី ពួកគេត្រូវបានណែនាំឱ្យជួបសមាជិកនៃក្រុមមេធាវីមួយរូប ដែលជាបុគ្គលិកអង្គភាពជនរងគ្រោះ ដើម្បីតំណាងឱ្យផលប្រយោជន៍របស់អ្នកដាក់ពាក្យទាំងនេះ រហូតដល់ពួកគាត់
ជ្រើសរើសបានមេធាវី។
អ្នកស្រី ជុំ នៅ ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីក្នុងសំណុំរឿង០០១ បានប្រាប់អ្នកចូលរួមពីរបៀប ដែលអ្នកស្រីធ្លាប់យំរាល់ពេលអ្នកស្រីនិយាយអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ ទោះ ជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ បន្ទាប់ពីបានចូលរួមក្នុងការជំនុំជម្រះ និងដោយមានជំនួយគាំទ្រផ្នែកផ្លូវចិត្ដពីអង្គការចិត្ដសង្គម អន្ដរវប្បធម៌ (ទភឿ) រួចមក ឥឡូវ អ្នកស្រីលែងយំនៅពេលនិយាយក្នុងទីសាធារណៈទៀតហើយ។ អ្នកស្រី ជុំ នៅ បានប្រាប់អ្នកចូលរួមថា វាសំខាន់ណាស់សម្រាប់អ្នកស្រីក្នុងការអង្គុយ
ក្នុងកៅអីមួយ ក្នុងចំណោមកៅអីទាំង១០ ដែលបម្រុងសម្រាប់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីនៅក្នុងបន្ទប់
សវនាការ។ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់អំពីការលំបាកក្នុងការផ្ដល់សក្ខីកម្មនៅតុលាការ ហើយអ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ថា នៅពេលផ្ដល់សក្ខីកម្ម អ្នកស្រីយំរហូត ។
បុគ្គលិកអង្គការចិត្ដសង្គម អន្ដរវប្បធម៌ បានពន្យល់អំពីរោគសញ្ញានៃការប៉ះទង្គិច ផ្លូវចិត្ដ ដែលប្រជាពលរដ្ឋអាចទទួលរងពីបទពិសោធន៍ របស់គាត់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ អង្គការនេះ បានផ្ដល់ការប្រឹក្សាដល់អ្នកចូលរួមខ្លះ និងបានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដែលចង់ពិភាក្សាអំពីរោគសញ្ញា របស់ពួកគេ។ អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ដែលផ្ដល់ការជួយគាំទ្រ និងព័ត៌មានដល់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណី និងសហការក្នុងការរៀបចំវេទិកានេះរួមមានៈ អង្គការអាដហុក, មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា, វិទ្យាសា្ថនខ្មែរសម្រាប់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ក្រុមអ្នកច្បាប់ការពារសិទ្ធិកម្ពុជាមជ្ឈមណ្ឌលដើម្បីយុត្ដិធមនិងសន្ដិភាព និងសមាគមសិទ្ធិមនុស្សខ្មែរកម្ពុជាក្រោម។
វេទិកាប្រចាំតំបន់ជាបន្ទាប់ទៀតគ្រោងនឹងរៀបចំនៅក្រុងបាត់ដំបងនាចុងខែតុលានេះ។
ចំពោះព៌តមានបន្ថែម សូមទាក់ទងជាមួយលោក នៅ កាស៊ី
ប្រធានកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយ នៃអង្គភាពជនរងគ្រោះ
តាមទូរស័ព្វលេខ០១២ ៨១៨ ០៣៥
ខណៈដែលសំណុំរឿង០០១ កំពុងខិតជិតដល់ទីបញ្ចប់ ហើយសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតនៃអ.វ.ត.ក បានចាប់ផ្ដើមទទួលស្គាល់ ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីសម្រាប់សំណុំរឿង០០២ បន្ថែមទៀតនោះ អង្គភាពជនរងគ្រោះបានផ្ដើមបើកវេទិកា ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីប្រចាំតំបន់ជាដំបូងនៅថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៦ និងថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៧ ខែកញ្ញា នៅក្រុងកំពត។ អ្នកដាក់ពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីចំនួន
១៩៥ មកពីខេត្ដកំពត, ខេត្ដព្រះសីហនុ, ខេត្ដកោះកុង, ខេត្ដកែប និងខេត្ដកំពតបានចូលរួម ដើម្បីទទួល
នូវព័ត៌មានថ្មីៗស្ដីអំពីដំណើរការតុលាការ និងដំណើរការនៃការដាក់ពាក្យបណ្ដឹង។ ក្នុងចំណោមអ្នក
ចូលរួមទាំងនេះ មានស្ដ្រី៨៧នាក់ និងបុរស១០៨នាក់។
ភ្ញៀវកត្ដិយស ដែលបានអញ្ជើញចូលរួមនៅថ្ងៃដំបូងរួមមាន លោកជំទាវ ជា លាង សហ-ព្រះរាជអាជ្ញាជាតិនៃអ.វ.ត.ក និងជាអគ្គព្រះរាជអាជ្ញាអមតុលាការកំពូលនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា, លោកជំទាវ កង សាវ ធន អភិបាលរងខេត្ដកំពត និងលោកជំទាវបណ្ឌិត ហេឡិន ចារវិស ប្រធានអង្គភាពជនរងគ្រោះ។ លោកជំទាវ ជា លាង បានជម្រាបអ្នកចូលរួមអំពីកិច្ចការនានា ដែលអ.វ.ត.
បានអនុវត្ដកន្លងមក និងដំណើរការពិនិត្យលើពាក្យបណ្ដឹង និងពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណី។ លោកជំទាវក៏បានរំលឹកដល់អ្នកចូលរួមទាំងអស់ថាពេលកំណត់ចុងក្រោយសម្រាប់ការដាក់
ពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីសម្រាប់សំណុំរឿង០០២ នឹងមានរយៈពេល១៥ថ្ងៃបន្ទាប់ពី
បិទកិច្ចស៊ើបអង្កេត ដែលរំពឹងថានឹងចប់នៅចុងឆ្នាំ២០០៩នេះ។
គោលបំណងនៃវេទិកា គឺដើម្បីជូនដំណឹងដល់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីអំពីតុលាការ និងដំណើរ
ការតុលាការ និងដើម្បីឱ្យអង្គភាពជនរងគ្រោះ និងមន្ដ្រីតុលាការផ្សេងទៀតបានស្ដាប់យោបល់ និងការរំពឹងទុកនានារបស់ជនរងគ្រោះ។ អ្នកចូលរួមបាននិយាយអំពីការជាប់ឃុំឃាំង និងការបាត់បង់សមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ នៅពេលសួរថា តើពួកគេចង់បានអ្វីពីអ.វ.ត.ក អ្នកចូលរួមភាគ
ច្រើនឆ្លើយថា ពួកគេចង់បានយុត្ដិធម៌។ អ្នកខ្លះចង់បានឧ៍កាសចូលរួមសង្កេតការជំនុំជម្រះផ្ទាល់ និង
ផ្ដល់សក្ខីកម្ម។ អ្នកចូលរួមជាច្រើនក៏បានផ្ដល់យោបល់អំពីទម្រង់ផ្សេងៗនៃសំណង ដែលក្នុងនោះរួមមាន ការសាងសង់ចេតិយ, ការចងក្រងឯកសារអំពីឧក្រិដ្ឋកម្ម និងការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងដល់ សេវាកម្មសាធារណៈនៅតាមមូលដ្ឋានរបស់ពួកគាត់។
មូលហេតុនៃការដាក់ពាក្យដើម្បីចូលរួមក្នុងការជំនុំជម្រះ រួមមានៈ បំណងចង់ឃើញយុត្ដិធម៌ និងដើម្បីធានាថា ការជំនុំជម្រះប្រព្រឹត្ដទៅដោយយុត្ដិធម៌។ អ្នកចូលរួមភាគច្រើនក៏បាននិយាយថា ពួកគេចង់ឱ្យមន្ដ្រីតុលាការ និងមេធាវីចុះផ្ទាល់ទៅមូលដ្ឋានរបស់គាត់ ដើម្បីផ្ដល់ព័ត៌មានថ្មីៗអំពីការជំនុំជម្រះដល់ពួកគាត់។ ពួកគេក៏ចង់ទទួលបានឧ៍កាសទៅមើលតុលាការផ្ទាល់ផងដែរ។
តំណាងមកពីអង្គភាពជនរងគ្រោះ, ការិយាល័យសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេត, ការិយាល័យសហព្រះរាជអាជ្ញា និងអង្គភាពគាំពារសាក្សី និងអ្នកជំនាញបានផ្ដល់បទបង្ហាញខ្លីៗអំពីការងារនៅការិយាល័យរបស់ខ្លួន ពិសេសពាក់ព័ន្ធនឹងដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណី និងអ្នកប្ដឹងធម្មតា។ សំណួរទទួលបានមកពីអ្នកចូលរួម រួមមានៈ តើនៅពេលណាតុលាការពិនិត្យមើលពាក្យបណ្ដឹងគាត់? តើសមាជិកទាំងអស់ក្នុងគ្រួសារមួយអាចដាក់ពាក្យបណ្ដឹងជាលក្ខណៈបុគ្គលម្នាក់ៗបានទេ? ហេតុអ្វីបានជាការ-កាត់ទោសត្រូវការពេលវេលាយូរម្លះ? តើនឹងត្រូវកាត់ទោសនរណាខ្លះ? ហេតុអ្វីបានជាមិនកាត់ទោស កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម ដែលកំពុងរស់នៅតាមមូលដ្ឋានផង?
អ្នករៀបចំវេទិកាក៏បានជូនដំណឹងដល់អ្នកដាក់ពាក្យដែលទើបបានទទួលស្គាល់ជាដើម
បណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីថ្មីៗ និងបានផ្ដល់ឧ៍កាសឱ្យអ្នកចូលរួមទាំងអស់ជួបមេធាវីរបស់គាត់។ ចំពោះអ្នក ដែលមិនទាន់មានមេធាវី ពួកគេត្រូវបានណែនាំឱ្យជួបសមាជិកនៃក្រុមមេធាវីមួយរូប ដែលជាបុគ្គលិកអង្គភាពជនរងគ្រោះ ដើម្បីតំណាងឱ្យផលប្រយោជន៍របស់អ្នកដាក់ពាក្យទាំងនេះ រហូតដល់ពួកគាត់
ជ្រើសរើសបានមេធាវី។
អ្នកស្រី ជុំ នៅ ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីក្នុងសំណុំរឿង០០១ បានប្រាប់អ្នកចូលរួមពីរបៀប ដែលអ្នកស្រីធ្លាប់យំរាល់ពេលអ្នកស្រីនិយាយអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ ទោះ ជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ បន្ទាប់ពីបានចូលរួមក្នុងការជំនុំជម្រះ និងដោយមានជំនួយគាំទ្រផ្នែកផ្លូវចិត្ដពីអង្គការចិត្ដសង្គម អន្ដរវប្បធម៌ (ទភឿ) រួចមក ឥឡូវ អ្នកស្រីលែងយំនៅពេលនិយាយក្នុងទីសាធារណៈទៀតហើយ។ អ្នកស្រី ជុំ នៅ បានប្រាប់អ្នកចូលរួមថា វាសំខាន់ណាស់សម្រាប់អ្នកស្រីក្នុងការអង្គុយ
ក្នុងកៅអីមួយ ក្នុងចំណោមកៅអីទាំង១០ ដែលបម្រុងសម្រាប់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីនៅក្នុងបន្ទប់
សវនាការ។ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់អំពីការលំបាកក្នុងការផ្ដល់សក្ខីកម្មនៅតុលាការ ហើយអ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ថា នៅពេលផ្ដល់សក្ខីកម្ម អ្នកស្រីយំរហូត ។
បុគ្គលិកអង្គការចិត្ដសង្គម អន្ដរវប្បធម៌ បានពន្យល់អំពីរោគសញ្ញានៃការប៉ះទង្គិច ផ្លូវចិត្ដ ដែលប្រជាពលរដ្ឋអាចទទួលរងពីបទពិសោធន៍ របស់គាត់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ អង្គការនេះ បានផ្ដល់ការប្រឹក្សាដល់អ្នកចូលរួមខ្លះ និងបានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដែលចង់ពិភាក្សាអំពីរោគសញ្ញា របស់ពួកគេ។ អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ដែលផ្ដល់ការជួយគាំទ្រ និងព័ត៌មានដល់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណី និងសហការក្នុងការរៀបចំវេទិកានេះរួមមានៈ អង្គការអាដហុក, មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា, វិទ្យាសា្ថនខ្មែរសម្រាប់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ក្រុមអ្នកច្បាប់ការពារសិទ្ធិកម្ពុជាមជ្ឈមណ្ឌលដើម្បីយុត្ដិធមនិងសន្ដិភាព និងសមាគមសិទ្ធិមនុស្សខ្មែរកម្ពុជាក្រោម។
វេទិកាប្រចាំតំបន់ជាបន្ទាប់ទៀតគ្រោងនឹងរៀបចំនៅក្រុងបាត់ដំបងនាចុងខែតុលានេះ។
ចំពោះព៌តមានបន្ថែម សូមទាក់ទងជាមួយលោក នៅ កាស៊ី
ប្រធានកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយ នៃអង្គភាពជនរងគ្រោះ
តាមទូរស័ព្វលេខ០១២ ៨១៨ ០៣៥