ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ លោកស្រី Margot Wallström តំណាងពិសេសនៃអគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកបញ្ហាអំពើហិង្សាផ្លូវភេទក្នុងគ្រាមានជម្លោះ បានណែនាំឲ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និង អ.វ.ត.ក “ប្រើនូវសមត្ថភាពឯករាជ្យរបស់ខ្លួនឲ្យបានពេញលេញ ក្នុងការគោរពដល់សេចក្តីក្លាហានរបស់ជនរងគ្រោះពីអំពើហិង្សាផ្លូវភេទក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម និងឲ្យទទួលស្គាល់ពលិកម្មរបស់ជនរងគ្រោះនិងអ្នកនៅរស់រានមានជីវិតពីសម័យនោះ”។ លោកស្រីបានបញ្ជាក់ថា បទឧក្រិដ្ឋទាំងនេះគប្បីទទួលបាន “ការយកចិត្តទុកដាក់និងអត្ថប្រយោជន៍ទាំងស្រុងពីធនធានដូចដែលតុលាការនេះបានផ្តល់ចំពោះបទឧក្រិដ្ឋប្រឆាំងមនុស្សជាតិដែលស្ថិតក្នុងយុត្តាធិការរបស់ អ.វ.ត.ក” ផងដែរ (Cambodia Daily ថ្ងៃទី ២៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ ២០១២)។
ដោយសារតែមានប្រវត្តិរាយការណ៍មិនគ្រប់គ្រាន់អំពីអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ និងកំណើននៃអំពើហិង្សានេះនៅកម្ពុជានាពេលបច្ចុប្បន្ន ការយកចិត្តទុកដាក់ជាថ្មីលើបញ្ហាទាំងនេះត្រូវបានស្វាគមន៍។ សាលាក្តីអន្តរជាតិទាំងអស់ដែលមានយុត្តាធិការចោទប្រកាន់បទឧក្រិដ្ឋអន្តរជាតិធ្ងន់ធ្ងរ បានព្យាយាមពង្រឹងសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនក្នុងការបញ្ចូលអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ ទៅក្នុងយុទ្ធសាស្ត្រចោទប្រកាន់ និងយុទ្ធសាស្រ្តស៊ើបអង្កេតរបស់ខ្លួន ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការរបស់ជនរងគ្រោះឲ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពថែមទៀត។ អ.វ.ត.ក មិនមានការលើកលែងពីកាតព្វកិច្ចនេះឡើយ។ តុលាការនេះបានទទួលអត្ថប្រយោជន៍ពីអនុសាសន៍របស់អ្នកជំនាញមួយចំនួនក្នុងវិស័យនេះ និងបន្តស្វាគមន៍យោបល់ស្ថាបនាដែលអាចជួយក្នុងការធានាឲ្យមានការដោះស្រាយបទឧក្រិដ្ឋហិង្សាផ្លូវភេទក្នុងសម័យខ្មែក្រហមឲ្យបានសមស្របក្នុងអាណត្តិការងាររបស់ខ្លួន។ ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ លោកសហព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិ Andrew Cayley បានកំណត់នូវលក្ខណៈពិសេសថែមទៀតពាក់ព័ន្ធនឹងវិធីសាស្រ្តរបស់ការិយាល័យសហព្រះរាជអាជ្ញាក្នុងវិស័យនេះ។
ទោះបីជាជនងរងគ្រោះមានឋានៈជាអ្នកដាក់ពាក្យបណ្ដឹងចំពោះមុខការិយាល័យសហព្រះរាជអាជ្ញាឬជាជនរងគ្រោះដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីក្នុងដំណើរការនីតិវិធី ឬជាសាក្សីចំពោះមុខអង្គជំនុំជម្រះក្តី តាមរយៈអង្គភាពគាំពារសាក្សីនិងអ្នកជំនាញ អ.វ.ត.ក បានអនុវត្តវិធានការដើម្បីផ្តល់ការការពារនិងការគាំទ្រសមស្របជូនជនរងគ្រោះពីអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ ផ្តល់កិត្តិយសចំពោះសេចក្តីក្លាហានរបស់ពួកគាត់ក្នុងការចូលរួម និងទទួលស្គាល់វិភាគទានដ៏សំខាន់របស់ពួកគាត់ដល់ការងាររបស់ អ.វ.ត.ក។ អ.វ.ត.ក ក៏មានយន្តការពិសេសសំរាប់ឲ្យជនរងគ្រោះប្តឹងទារសំណង ហើយជនរងគ្រោះពីអំពើហិង្សាផ្លូវភេទត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងបណ្តុំក្រុមដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលរួមក្នុងសំណុំរឿង ០០២។ សំណើសុំទាមទារសំណងក្នុងនាមជនរងគ្រោះទាំងអស់ កំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលរៀបចំនៅឡើយ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី បញ្ហាថាតើសំណើទាំងនេះនឹងដោះស្រាយការឈឺចាប់របស់ជនរងគ្រោះរាប់មិនអស់ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមនោះ គឺអាស្រ័យលើកត្តាមួយចំនួន រួមបញ្ចូលទាំងលទ្ធភាពនៃមូលនិធិម្ចាស់ជំនួយផងដែរ។ ចាប់តាំងពីសំណុំរឿង ០០១ ត្រូវបានបញ្ចប់ចំពោះមុខ អ.វ.ត.ក មក សាលក្រមនិងសាលដីការបស់អង្គជំនុំជម្រះបានទទួលស្គាល់អំពើហិង្សាផ្លូវភេទថាជាផ្នែកមួយនៃអំពើទារុណកម្មដែលបានកើតឡើងនៅមន្ទីរឃុំឃាំង ស-២១ ហើយតុលាការបានបញ្ចូលបញ្ហានេះក្នុងការវាយតម្លៃពីពិរុទ្ធភាពនិងការកំណត់ទោសចំពោះជនជាប់ចោទ។
លោកស្រីតំណាងពិសេស Wallström បានសម្តែងវិប្បដិសារីថា ក្រៅពីបញ្ហាការរៀបការដោយបង្ខំ អ.វ.ត.ក បានលើកយកបទឧក្រិដ្ឋហិង្សាផ្លូវភេទមកពិចារណាជាបន្ទាប់បន្សំតែប៉ុណ្ណោះ និងបានផ្តល់អនុសាសន៍ថា “គួរលើកយកវិសាលភាពដែលអាចចោទប្រកាន់បាន... មកពិចារណាឡើងវិញ”។ បញ្ហានេះអាចមានន័យថា ក្នុងសំណុំរឿង ០០២ (ដែលកំពុងជំនុំជម្រះ) អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងមានជម្រើសក្នុងការពង្រីកវិសាលភាពនៃការចោទប្រកាន់ប្រឆាំងនឹងជនជាប់ចោទពីបទល្មើសដែលមិនស្ថិតក្នុងដីកាបញ្ជូនរឿងទៅជំនុំជម្រះ។ ប៉ុន្តែ ក្របខណ្ឌច្បាប់ អ.វ.ត.ក មិនបានអនុញ្ញាតឲ្យមានលទ្ធភាពនេះឡើយ។
នៅទីបញ្ចប់ សាលាក្តីអន្តរជាតិទាំងអស់ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំង អ.វ.ត.ក ផង អាចត្រឹមតែសង្ឃឹមបានថា ខ្លួននឹងនាំយកចារីមួយចំនួនតូចមកជំនុំជម្រះពីបទឧក្រិដ្ឋទាំងអស់ដែលត្រូវបានប្រព្រឹត្តប៉ុណ្ណោះ។ អាស្រ័យហេតុនេះ តុលាការត្រូវមានដំណោះស្រាយសមស្របចំពោះបទឧក្រិដ្ឋអន្តរជាតិ ហើយគេអាចមើលឃើញផលប្រយោជន៍ដ៏ច្រើនរបស់ អ.វ.ត.ក មិនត្រឹមតែនៅក្នុងសាលក្រមនិងសាលដីកាដែលតុលាការនេះបានប្រកាសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មាននៅក្នុងការជំរុញដល់វិធានការនានាដែលជាការផ្តល់សេចក្ដីក្លាហានជូនជនរងគ្រោះ និងជួយសម្រាលការឈឺចាប់របស់ពួកគាត់ផងដែរ។ វេទិកាការស្ដាប់សម្លេងពិតរបស់ស្ត្រីខ្មែរស្តីពីអំពើហិង្សាផ្លូវភេទក្នុងសម័យខ្មែក្រហម (ដែលបានប្រារព្ធឡើងក្នុងខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១១ ដែលក្នុងនោះសាក្សី អ្នកនៅរស់រានមានជីវិត និងអ្នកជំនាញទាំងឡាយ បានជួបជុំគ្នាដើម្បីស្តាប់សក្ខីកម្មអំពីបទល្មើសសេពសន្ថវៈដ៏ច្រើនដែលត្រូវបានប្រព្រឹត្តប្រឆាំងនឹងស្រ្តីរាប់មិនអស់ក្នុងសម័យនោះ) គឺជាឧទាហរណ៍ដ៏ល្អមួយនៃគំនិតផ្តួចផ្តើមក្រៅនីតិវិធីជាផ្លូវការរបស់ អ.វ.ត.ក ដែលបានសម្តែងពីសាមគ្គីភាពរវាងជនរងគ្រោះពីអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ ដើម្បីផ្តល់សេចក្ដីក្លាហានដល់ពួកគាត់ និងអប់រំដល់សាធារណជនផងដែរ។ យើងសង្ឃឹមថា ដំណើរការជម្រះក្តីដែលកំពុងតែបន្ដនាពេលបច្ចុប្បន្នរបស់ អ.វ.ត.ក នឹងជំរុញឲ្យមានវេទិកាទាំងនេះនិងវិធានការផ្សេងទៀត ដែលផ្តល់ការអប់រំដល់សាធារណជន ផ្តល់ជាជំនួយដល់ជនរងគ្រោះពីសម័យខ្មែរក្រហម និងបើពុំដូច្នោះទេ នឹងជំរុញឲ្យមានការប្រើសេចក្តីរន្ធត់ពីអតីតកាលក្នុងការតស៊ូមតិដើម្បីទទួលបានអនាគតល្អប្រសើរក្នុងនាមប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទាំងអស់។