លោក វឿន វុទ្ធី

វឿន វុទ្ធី កើត​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៥ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​១៩៧៣ នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប។ គាត់​បាន​បាត់​បង់​ឪពុក និង​សមាជិក​ប្រាំ​នាក់​ផ្សេង​ទៀត​នៃ​គ្រួសារ​គាត់​ទៅ​ក្នុង​របប​នេះ។

បច្ចុប្បន្ន​លោក​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្រសួង​វិចិត្រសិល្បៈ។ លោក​បាន​សិក្សា​ផ្នែក​នរវិទ្យា​នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ​វិចិត្រសិល្បៈ ហើយ​បន្ទាប់​មក​បាន​សិក្សា​នៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន អាល្លឺម៉ង់ និង​អ៊ីតាលី។ គាត់ក៏បានសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ Hawaii ក្នុងការអភិរក្សឆ្អឹង និងអដ្ឋិធាតុ។ គាត់បានចូលរួមក្នុងការស្រាវជ្រាវទាក់ទងនឹងបុរាណវិទ្យាទាក់ទងនឹងឆ្អឹងមនុស្សក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៨។ ថ្មីៗនេះគាត់បានធ្វើការស្រាវជ្រាវទាក់ទងនឹងសំណល់ឆ្អឹងនៅជើងឯក និងក្រាំងតាចាន់ ព្រមទាំងប្រាសាទប្តី និងគោកព្រិច។ គាត់មានគម្រោងជាច្រើន ដែលមួយក្នុងចំនោមនោះ គឺការអភិរក្សអដ្ឋិធាតុជនរងគ្រោះ ក្នុងគោលបំណងរក្សានូវភស្តុតាងដែលមានជាមួយអដ្ឋិធាតុជនរងគ្រោះទាំងនោះ ដើម្បីអភិរក្ស និងកត់ត្រាប្រវត្តិសាស្រ្តដែលបានកើតឡើងរវាងឆ្នាំ ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៩។ គោលបំណងមួយទៀតគឺដើម្បីកត់ត្រាសំណល់នៃស្លាកស្នាមនៅលើឆ្អឹងរបស់ជនរងគ្រោះទាំងនោះ ដើម្បីបង្ហាញអំពីភាពឃោរឃៅដែលបានធ្វើបាបដល់ពួកគេ។ ដំណើរការនៃការអភិរក្សឆ្អឹងជនរងគ្រោះ ក៏ដូចជាការវិភាគពាក់ព័ន្ធនឹង ១២ ដំណាក់កាល ដែលចាប់ផ្តើមដោយការសិក្សាអំពីស្លាកស្នាម និងដាន និងចុងក្រោយការអភិរក្សឆ្អឹង ដើម្បីកុំឱ្យវារលួយ។ 

ជាងនេះទៅទៀត ពួកគេបានសម្ភាសមនុស្សដែលធ្វើការនៅកន្លែងនានាក្នុងរបបនេះ និងសាក្សីដែលអាចធ្វើទៅបាន។ មានតែនៅ ក្រាំងតាចាន់ប៉ុណ្ណោះដែលពួកគេបានរក្សាទុក ៦៤២៦ លលាដ៏ក្បាល ។ ការ​សិក្សា​របស់​លោក​បាន​ធ្វើ​ការ​សន្និដ្ឋាន​ថា ជន​រង​គ្រោះ​ស្លាប់​ដោយ​ការ​ដាក់ច្រវ៉ាក់ វាយ​ក្បាល​ដោយ​ព្រនុងឈើ ពុល​ដោយ​សារធាតុ​គីមី និង​ការ​បែក​ត្រចៀក។

Transcript from testimony

Video recordings