អ្នកស្រី ប៊ូ ថុន

លោកស្រី​ ប៊ូ ថុន ត្រូវបានកោះហៅជាសាក្សីដើម្បីផ្តល់សក្ខីកម្មពីតួនាទីនៃមន្ទីរ ស២៤។

អ្នកស្រីរស់នៅភ្នំពេញជាមួយស្វាមីអ្នកស្រីឈ្មោះ ភោគ ហ៊ន ជាមួយកូនៗរបស់គាត់នៅពេលខ្មែរក្រហមចូលកាន់កាប់ទីក្រុងភ្នំពេញ។ ពួកគេត្រូវផ្តូរទីតាំងទៅភ្នំពេញថ្មី។ ប្តីរបស់គាត់ត្រូវបានណែនាំអោយចូលបដិវត្តន៏ដោយលោក គុយ ធួន ប្រធានភូមិភាគខាងជើង។ ភោគ ហ៊ន ត្រូវបានចាត់តាំងអោយធ្វើការនៅក្រសួងថាមពលធ្វើជាអ្នកបើកបរឡានដឹកប្រេងឥន្ធនៈ ខណៈដែលលោកស្រី​ ប៊ូ ថុន ធ្វើជាចុងភៅ។ កូន៣នាក់របស់គាត់ត្រូវបានបញ្ជូនអោយធ្វើការនៅកងចល័តហើយក៏បាត់ខ្លួនរហូត។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៧ ប្តីរបស់គាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួននិងបាត់ខ្លួនរហូត។ ក្រោយមកទើបគាត់ដឹងថាប្តីគាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅ ស២១ ហើយសម្លាប់នៅទីនោះ។ គាត់ត្រូវបានគេយកទៅភូមិអន្លុងកុងជាមួយនឹងកូនតូចរបស់គាត់ ដែលជាផ្នែកមួយនៃមន្ទីរ ស២៤។

ជាសាក្សីមួយរូប លោកស្រី​ ប៊ូ ថុន ពិព៏ណនាស្ថានភាពមន្ទីរឃុំឃាំង ស២៤។ គាត់មិនមានសេរីភាពក្នុងការនិយាយជាមួយអ្នកដ៏ទៃទេ ហើយភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការត្អូញត្អែរអំពីបញ្ហាដូចជា ភាពគ្រប់គ្រាន់នៃអាហារ ឬការថែទាំសុខភាព។ ទោះបីជាអ្នកទោសប្រមូលផលស្រូវ និងបន្លែយ៉ាងបរិបូរណ៍ក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតិឱ្យបរិភោគដែរ។ គាត់មានកាតព្វកិច្ចធ្វើការអោយបានច្រើនម៉ោង ហើយអោយត្រូវចប់នៅពេលយប់។​ គាត់បាន​ពណ៌នា​អំពី​ស្ថានភាព​របស់​គាត់ថា​ដូចជា «​គុក​គ្មាន​ជញ្ជាំង​»​។ ប៊ូ ថុន ក៏​បាន​ផ្តល់​សក្ខីកម្ម​អំពី​ការ​ធ្វើ​បាប​ដែល​គាត់​បាន​ស៊ូទ្រាំ​នៅ​ទីនោះ។​ គាត់ត្រូវបានគេវាយដំ បណ្តាលឱ្យមានស្នាមលើផ្ទៃមុខ ហើយមានអារម្មណ៍ថា "អមនុស្សធម៌ ពីព្រោះជីវិតរបស់ខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងកណ្តាប់ដៃពួកគេ ហើយពួកគេអាចសម្រេចចិត្តសម្លាប់ខ្ញុំគ្រប់ពេលដែលពួកគេចង់ធ្វើដូច្នេះ"។

អ្នកស្រី ប៊ូ ថុន បាន​ប្រាប់​អង្គ​ជំនុំ​ជម្រះ​ថា អ្នក​ស្រី​មក​ធ្វើ​សក្ខីកម្ម​ក្នុង​នាម​ជា​សាក្សី ដើម្បី​រក​យុត្តិធម៌​ជូន​ស្វាមី និង​កូន។ គាត់​បាន​រៀបរាប់​ថា​វា​លំបាក​ប៉ុណ្ណា​សម្រាប់​គាត់ក្នុង​ការ​បន្ត​ទៅ​មុខ​ហើយ​បំភ្លេច​ចោល។

Transcript from testimony

Video recordings