Case 002 Witnesses, experts and Civil Parties
Witnesses, experts and Civil Parties who have appeared in Case 002. Click on photo for larger version.
លោក អ៊ំុ ជី | លោក អ៊ុំ ជី អាយុ ៦២ ឬ ៦៣ ឆ្នាំ បាននិយាយថា លោកបានដឹកនាំអង្គភាពចល័តចំនួន ៥០០ នាក់នៅការដ្ឋានទំនប់១ មករា។ លោកបានរៀបរាប់ពីលក្ខខណ្ឌការងារដ៏លំបាកនៅកន្លែងនោះ ហើយបានអះអាងថា គ្មាននរណាម្នាក់បានធ្វើការនៅទីនោះដោយឆន្ទៈសេរីរបស់ពួកគេទេ។ បើតាមលោក អ៊ុំ ជី មនុស្សទំនេរ និងមនុស្សខ្ជិលត្រូវបានបញ្ជូនទៅអប់រំឡើងវិញ។ លោកក៏បានលើកឡើងថា អ្នកណាដែលប្រឆាំងចាត់ទុកថាជាសត្រូវ។ លោក អ៊ុំ ជី ក៏បាននិយាយដែរថា លោកបានឮថាមនុស្សត្រូវបានចាប់ខ្លួនយកទៅមន្ទីរសន្តិសុខបាហ្គោតា។ លោកថា អ្នកដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនមិនដែលបង្ហាញខ្លួនមកវិញទេ។ សាក្សីបាននិយាយថា នៅឆ្នាំ ១៩៧៧ គ្រោងនឹងធ្វើការបោសសម្អាត ប៉ុន្តែពេលនោះ គាត់មិននៅក្នុងភូមិនោះទេ។ សាក្សីបានរៀបរាប់ថា គាត់ត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅធ្វើការនៅឃុំមួយទៀតចម្ងាយ២០គីឡូម៉ែត្រពីភូមិដែលគាត់ធ្លាប់ធ្វើការពីមុន។ គាត់រាយការណ៍ថា ពេលត្រឡប់មកភូមិវិញ អ្នកជិតខាងបានបាត់ខ្លួន ។ លោកក៏បានឮថា ពលរដ្ឋ៥គ្រួសារត្រូវបានគេបោសសម្អាត។ លោក ជី ក៏បានបញ្ជាក់ដែរថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានរៀបចំឡើងតាមជីវប្រវត្តិរបស់កម្មករ។ |
ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ៣០ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ៣០ កក្កដា ២០១៥ | ||
លោកស្រី ឃិន វ៉ាត | អ្នកស្រី ឃិន វ៉ាត អាយុ ៦៥ឆ្នាំ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថា គាត់បានចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅព្រលានយន្តហោះកំពង់ឆ្នាំង បន្ទាប់ពីប្តីរបស់គាត់បានបាត់ខ្លួនដោយសារដឹងថាមានទំនាក់ទំនងទៅប្រទេសវៀតណាម។ សាក្សីបញ្ជាក់ថា នាងជាសមាជិកយោធភូមិភាគ៥០២ ហើយនាងទទួលបន្ទុកផ្នែកស្ត្រីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការមើលថែកុមារ និងធ្វើស្រែចម្ការ។ នាងបានពិពណ៌នាអំឡុងពេលផ្តល់សក្ខីកម្មរបស់នាងថា សូម្បីតែអ្នកឈឺក៏ត្រូវធ្វើការដែរ ហើយនាងបានប៉ាន់ប្រមាណថា មនុស្សពី ៥ ទៅ ១០ នាក់បានឈឺជារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងអង្គភាពរបស់នាង។ នាងក៏បានផ្តល់សក្ខីកម្មថា កម្មករប្រហែល ៥ នាក់បានស្លាប់ដោយសារជំងឺ អស់កម្លាំង និងគ្រុនចាញ់។ នាងបានរៀបរាប់អំពីការមកលេងរបស់ភ្ញៀវចិននៅកន្លែងធ្វើការ។ នាងក៏បានឮដែរថា ថ្នាក់ដឹកនាំជាន់ខ្ពស់បានទៅមើលកន្លែងធ្វើការ។ អ្នកផ្សេងទៀតនៅកន្លែងធ្វើការបានប្រាប់នាងថា ជាពិសេស ខៀវ សំផន ដែលគេស្គាល់ថាជាពូទីពីរបានមកលេងព្រលានយន្តហោះ។ សាក្សីបានប្រាប់ថា នាងបានរត់ចេញពីការដ្ឋានកំពង់ឆ្នាំងក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៩ ហើយនាងជឿថានាងបានទៅការដ្ឋាននៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ |
ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៩ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ៣០ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៩ កក្កដា ២០១៥ | ||
លោក ម៉ម សឿម (ហេង សាមូត) | ម៉ម សឿម អាយុ ៥៩ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅរាជធានីភ្នំពេញ។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់នៅពេលធ្វើការនៅការដ្ឋានទំនប់ត្រពាំងថ្មក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ ។ គាត់ធ្វើការនៅទីនោះជាសមាជិកនៃអង្គភាពចល័តក្នុងតំបន់ ៥ ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះគាត់បាននិយាយថាកម្មករស្ថិតនៅក្រោមការឃ្លាំមើលជានិច្ច។ លោកបានបន្តថា លោកត្រូវបានគេប្រាប់ពីការចាប់ខ្លួនដែលបានកើតឡើងក្នុងអង្គភាពរបស់លោកជាក់ស្តែងដោយគ្មានហេតុផល។ សាក្សីក៏បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីលក្ខខណ្ឌការងារនៅទំនប់ទឹក ក៏ដូចជាកូតាដីប្រចាំថ្ងៃដែលកម្មករនិយោជិតត្រូវទៅដល់ និងដំណើរទស្សនៈកិច្ចរបស់គណៈប្រតិភូបរទេសនៃអ្នកសង្កេតការណ៍ទៅកន្លែងធ្វើការ។ ជាងនេះទៅទៀត លោកបានប្រាប់សាលាក្តីអំពីរបបអាហារ និងលក្ខខណ្ឌអនាម័យនៅកន្លែងធ្វើការដែលមិនគ្រប់គ្រាន់។ បន្ថែមពីលើនេះ លោកបានសង្កត់ធ្ងន់ពីការខ្វះការព្យាបាលនៅទំនប់នេះ។ ជាចុងក្រោយ គាត់បាននិយាយអំពីអង្គភាពការងារពិសេសមួយ ដែលកម្មករដែលមិនទាន់ដល់កូតាប្រចាំថ្ងៃ ត្រូវបានចាត់តាំងឡើងវិញ។ នៅក្នុងអង្គភាពនេះ សាក្សីបានពន្យល់ថា លក្ខខណ្ឌការងារគឺពិបាកជាងកន្លែងធម្មតាទៅទៀត។ |
ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៨ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៩ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៨ កក្កដា ២០១៥ | ||
ទាត់ ធឿន | ប្រតិចារឹកសវនាការតុលាការកំពូលលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០១ - ថ្ងៃទី ០៦ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៥ | |||
លោក សំ សិទ្ធី | សាក្សី សំ សិទ្ធី បានផ្តល់ព៏តមានដោយផ្ទាល់ គួរឱ្យជឿជាក់ និងលម្អិតនៃការប្រហារជីវិតឪពុករបស់គាត់ ដែលជាអតីតទាហាន លន់ នល់ និងការសម្លាប់រង្គាលគ្រួសារជាច្រើន រួមទាំងគ្រួសារគាត់ផ្ទាល់ផងដែរ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការតុលាការកំពូលលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០១ - ថ្ងៃទី ០៣ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក សៅ វ៉ាន ហៅ សៅ ប៉ូ ហៅ សៅ ប៉ុក | ប្រតិចារឹកសវនាការឧទ្ធរណ៍ក្នុងសំណុំរឿង០០២ វគ្គមួយ ថ្ងៃទី០២ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៥ | |||
អ្នកស្រី កង អ៊ុត | អ្នកស្រី កង អ៊ុត អាយុ ៦៣ ឆ្នាំ ឬ ៦៤ ឆ្នាំ ជាផ្នែកនៃអង្គភាពចល័តមកពីភូមិរបស់គាត់ពីឆ្នាំ ១៩៧៥-៧៩ ហើយជាផ្នែកមួយនៃការចល័តនេះ គាត់បានទៅមើលកន្លែងធ្វើការជាច្រើន។ នាងបានទៅកន្លែងធ្វើការទំនប់ ០១ មករា ដែលនាងបញ្ជាក់ថាត្រូវបានគេហៅថា "សមរភូមិក្តៅ" ដោយសារតែការងារលំបាកខ្លាំង និងច្រើនម៉ោង (ពួកគេចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅម៉ោង 4 ព្រឹក)។ កម្មករភាគច្រើនមានអាយុចន្លោះពី ២៣-២៥ឆ្នាំ ជាពិសេសស្ត្រីនៅលីវ ដែលត្រូវបានគេជឿថាមានកម្លាំងខ្លាំងបំផុតក្នុងការងារ។ មានកម្មកររាប់ម៉ឺននាក់ ប៉ុន្តែមិនមានក្មេងទេ។ នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំតិះទៀន កម្មករត្រូវបានគេប្រាប់ឱ្យខិតខំធ្វើការបន្ថែមទៀត។ សាក្សីបញ្ជាក់ថា រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ នាងនៅតែមានការឈឺចាប់។ នាងបានបញ្ជាក់ថា នាងមិនដែលលួចអាហារទេ ទោះបីមិនមានអាហារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់បរិភោគ ប៉ុន្តែនឹងផឹកទឹកកខ្វក់ពេលស្រេក បើទោះជាវាធ្វើឱ្យនាងឈឺក៏ដោយ ។ ប្រជាពលរដ្ឋបានឈឺជាញឹកញាប់ ហើយមានគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនពីការបាក់ថ្មធ្លាក់មកលើកម្មករ។ ពួកគេបានប្រើការម៉ាស្សាបែបបុរាណ និងកាក់ដើម្បីកោសខ្យល់។ នាងបានពិពណ៌នាអំពីកងជីវពលប្រដាប់អាវុធ និងឆ្មាំដែលឃ្លាំមើលកម្មករ។ គ្មានសមាជិកគ្រួសាររបស់នាងណាម្នាក់ត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងរបបនេះទេ ប៉ុន្តែនាងត្រូវបានបង្ខំឱ្យរៀបការ ដែលបានរៀបចំទុក។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៥ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក ហ៊ីម ហន | លោក ហ៊ឹម ហន អាយុ ៦៦ ឆ្នាំ ជាសមាជិកកងពលលេខ ៣១០ និងទទួលខុសត្រូវក្នុងការរៀបចំជីវប្រវត្តិកម្មាភិបាល RAK ពីអាក្រក់ទៅល្អ ។ នៅខែមករា ឆ្នាំ ១៩៧៦ គាត់បានក្លាយជាសមាជិកពេញសិទ្ធិ ប៉ុន្តែសិទ្ធិរបស់គាត់ត្រូវបានដកហូត បន្ទាប់ពីត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយសត្រូវ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនទៅធ្វើការជាកម្មករធម្មតានៅកំពង់ឆ្នាំង។ លោកបានពណ៌នាលក្ខខណ្ឌថាហត់នឿយ និងមិនគ្រប់គ្រាន់។ មុនពេលការបោសសម្អាតកងពលលេខ៣១០ សាក្សីត្រូវបានកោះហៅឱ្យចូលប្រជុំនៅពហុកីឡដ្ឋានជាតិអូឡាំពិក ហើយបានថ្លែងថា លោកបានជួបជាមួយមេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់នៃខ្មែរក្រហម រួមមាន អៀង សារី ខៀវ សំផន ប៉ុល ពត និង នួន ជា។ លោកបានរៀបរាប់ថា មនុស្សបាត់ខ្លួនដោយសារការបោសសម្អាតកងពលលេខ ៣១០ ហើយបានពន្យល់ថា នោះក៏ជាការគំរាមកំហែងក្នុងពេលធ្វើការនៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ លោកបានបញ្ជាក់ថា ប្រធានកងពល ៣១០ អឿន និងនាយរងត្រូវបានចាប់ខ្លួនដោយកម្មាភិបាលមកពីភូមិភាគនិរតី ហើយថាលោកបានរកឃើញថា អឿន ត្រូវបានគេបញ្ជូនចេញបន្ទាប់ពីប្រជុំនៅវត្តភ្នំ។ សាក្សីបានបញ្ជាក់ថា គាត់ត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ជាកន្លែងដែលគាត់ត្រូវបានគេរំសាយ។ លោកបានរៀបរាប់ពីលក្ខខណ្ឌការងារមិនគ្រប់គ្រាន់ និងរបបអាហារ ហើយលោកបាននិយាយថា ការងារលំបាកខ្លាំង ហើយបន្ទុកការងារហត់នឿយ។ កម្មករមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យដើរដោយសេរី ឬទៅលេងអង្គភាពផ្សេងទៀតទេ ហើយគាត់ត្រូវបានណែនាំកុំឱ្យនិយាយជាមួយប្រជាជនមកពីភូមិភាគបូព៌ា ដែលពួកគេកំពុងធ្វើការ បើមិនដូច្នេះទេពួកគេនឹងបាត់ខ្លួន។ នៅក្នុងអង្គភាពរបស់គាត់ មនុស្សបានលាក់បាំងជំងឺរបស់ពួកគេ ដើម្បីកុំឱ្យគេចាត់ទុកថាខ្ជិល ហើយមនុស្សត្រូវបានសម្លាប់ និងរងរបួសនៅក្នុងការផ្ទុះ។ លោកបញ្ជាក់ថា មានកម្មការិនី និងអ្នកបច្ចេកទេសចិនជាច្រើននាក់នៅនឹងកន្លែង។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៣ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, [កែតម្រូវ ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៤ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក សែម ហឿន | លោក សែម ហឿន មានអាយុត្រឹមតែ ១៥ ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះក្នុងសម័យរដ្ឋប្រហារ លន់ នល់ ហើយបានចូលរួមក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ដោយយល់ថាលោកនឹងរំដោះប្រទេសរបស់លោក។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់មានការមិនពេញចិត្តនឹងរបបនេះ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនឱ្យទៅធ្វើការជាមនុស្សក្រៅឆាក បន្ទាប់ពី "បំពាន" របបនេះ។ គាត់មានវត្តមាននៅវត្តភ្នំ បន្ទាប់ពីការកាន់កាប់ទីក្រុង ហើយបានឃើញការធ្វើទារុណកម្មពេលហ្វឹកហាត់ជាទាហាន។ អង្គភាពរបស់គាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅធ្វើស្រែចម្ការ ដែលគាត់ត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងផលិតស្រូវប្រាំតោនក្នុងមួយហិកតា ដោយមានតែចបកាប់ និងដៃទទេ។ លោកថា លោកមិនចូលចិត្តរបបនេះទេ ដោយពួកគេធ្វើបាបទាហាន ប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួន ហើយគ្មានសេរីភាពអ្វីឡើយ។ គាត់បានពិពណ៌នាថាវាជា 'គុកគ្មានជញ្ជាំង' ព្រោះពួកគេមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យផ្លាស់ទីជុំវិញនោះទេ។ គាត់បានពន្យល់ថាមនុស្សត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាជាអ្នកស៊ើបការណ៍សម្រាប់ CIA និង KGB ហើយត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាអ្នកជៀសវាងបដិវត្តន៍។ លោកបានរៀបរាប់ពីលក្ខខណ្ឌការងារមិនគ្រប់គ្រាន់ ការសម្លាប់ និងបានឃើញ ខៀវ សំផន នៅអាកាសយានដ្ឋានកំពង់ឆ្នាំង។ ខណៈរបបមួយផ្នែកក្នុងអំឡុងពេលផ្ដួលរំលំទីក្រុងភ្នំពេញ លោក សែម ហឿន ត្រូវបានបញ្ជូនទៅធ្វើការជាពលរដ្ឋសាមញ្ញនៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ដោយសារមានភាពខ្វះចន្លោះ។ គាត់ត្រូវបានសាកសួរលើសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់សាក្សីរបស់គាត់ ដែលខុសពីអ្វីដែលបានផ្តល់កាលពីឆ្នាំមុនដល់ DC-CAM ដែលជាកំហុសដែលសាក្សីបានស្តីបន្ទោសលើពេលវេលាដែលកន្លងផុតទៅ។ |
[កែតម្រូវ ៣] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៧ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២២ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៣ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក យាន លន់ | លោក យាន លន់ អាយុ ៧៣ ឆ្នាំ ត្រូវបានមេភូមិចាត់ចែងឲ្យធ្វើការនៅទំនប់ ១ មករា ក្នុងអង្គភាពចល័ត។ លោកបានរៀបរាប់ពីស្ថានភាពការងារ និងជីវភាពនៅកន្លែងធ្វើការ។ ជាកូតាប្រចាំថ្ងៃ ពួកគេត្រូវបានគេកំណត់ដើម្បីអោយបានដីបួនម៉ែត្រគូបដោយប្រើតែចបកាប់។ បើតាមសាក្សីបាននិយាយថា គាត់ធ្វើការខ្លាំងណាស់ ជួនដល់ម៉ោង ១០ យប់។ លោកបញ្ជាក់ថា អាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ ហើយក៏គ្មានទឹកផឹកដែរ។ លោកក៏បានបញ្ជាក់ថា កម្មករត្រូវបន្តធ្វើការបើទោះពួកគេឈឺ ហើយមិនមានថ្នាំគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការព្យាបាលពួកគេ។ សាក្សីបានទទួលស្គាល់ថាគាត់ជាទាហានភូមិបន្ទាប់ពីគាត់ធ្វើការនៅទំនប់ ប៉ុន្តែគាត់មិនយល់ស្របនឹងការអះអាងរបស់អតីតសាក្សីដែលថាគាត់ជាមេពេជឃាត។ |
ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៦ មិថុនា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៧ មិថុនា ២០១៥ | ||
លោក កែវ លឿ | លោក កែវ លឿ អាយុ៦៤ឆ្នាំ បានចាប់ផ្តើមផ្តល់សក្ខីកម្មក្រោមសំណួររបស់សហព្រះរាជអាជ្ញា។ បើតាមសាក្សី គាត់បានរងរបួសក្នុងសមរភូមិនៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៤ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនទៅអង្គភាព ក៤ ។ កែវ បញ្ជាក់ថា នៅឆ្នាំ១៩៧៧ មានការបោសសម្អាតតំណាងពីភូមិភាគខាងជើងក្នុងកងពល ៣១០។ ក្រោយមកគាត់ត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាជាសត្រូវ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនទៅការដ្ឋានសាងសង់ព្រលានយន្តហោះកំពង់ឆ្នាំងនៅថ្ងៃទី ១៥ ខែមករាឆ្នាំ ១៩៧៨ ដែលជាកន្លែងដែលគាត់ស្នាក់នៅរហូតដល់ថ្ងៃទី ៧ ខែមករាឆ្នាំ ១៩៧៩ ។សាក្សីបាននិយាយថាកម្មករមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យផ្លាស់ទីដោយសេរីពួកគេមិនទទួលបានប្រាក់ខែ។ ពួកគេមិនមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ (បាយមួយចាន) ហើយពួកគេធ្វើការជារៀងរាល់ថ្ងៃពេញមួយខែ។ ដោយសារស្ថានភាពការងារលំបាក លោក កែវ បញ្ជាក់ថា មនុស្សស្លាប់ ។ គាត់មិនបានឃើញឆ្មាំណាម្នាក់ស្លាប់ដោយការធ្វើការហួសកម្លាំង និងដោយការអត់អាហារឡើយ។ លុះពេលមនុស្សឈឺខ្លាំង ទើបគេអនុញ្ញាតឱ្យទៅកាន់អង្គភាពពេទ្យ ដែលថ្នាំបុរាណត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ព្យាបាលអ្នកជំងឺ ។ សាក្សីក៏បានបញ្ជាក់ដែរថា លោកបានឃើញករណីមនុស្សប្រមាណ ៣០នាក់ត្រូវបានគេធ្វើទារុណកម្ម ដោយចាត់ទុកថាជាជនក្បត់។ នៅពេលសួរអំពីការមកដល់កន្លែងធ្វើការនៅថ្ងៃទី ១៥ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៧៨ លោក កែវ បាននិយាយថា គាត់បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាច្រើនដង ក្នុងអំឡុងពេលដែលពួកគេត្រូវបានគេប្រាប់ឱ្យប្រឹងប្រែងធ្វើការ បើមិនដូច្នេះទេ ពួកគេត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងធ្វើទារុណកម្ម។ បើតាមសាក្សីបានឲ្យដឹងថា កម្មករនឹងត្រូវនាំទៅប្រជុំទាំងនេះហើយបន្ទាប់មកក៏នាំពួកគេនចេញទៅ។ លោកអះអាងថា មិនស្គាល់ឈ្មោះថ្នាក់លើដែលជាប្រធានកិច្ចប្រជុំទាំងនេះទេ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១២ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៥ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៦ មិថុនា ២០១៥ | ||
លោក កែវ គិន | លោក កែវ គីន អាយុ ៤៩ ឬ ៥០ ឆ្នាំ បាននិយាយថា លោកបានចូលបម្រើក្នុងរបបខ្មែរក្រហមនៅឆ្នាំ ១៩៧២។ លោកបានឈរជើងនៅអាកាសយានដ្ឋានពោធិ៍ចិនតុង បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃទីក្រុងភ្នំពេញ រហូតដល់ដើមឆ្នាំ ១៩៧៦ នៅពេលដែលអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់លោកបានដឹងថា ឪពុករបស់លោកគឺជាផ្នែកនៃរបបមុន។ គេលែងទុកចិត្តហើយត្រូវគេបញ្ជូនទៅកន្លែងធ្វើការព្រលានយន្តហោះខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ ការសាងសង់លើកំពង់ឆ្នាំងបានចាប់ផ្តើមនៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៥ ដោយក្រុមមនុស្ស ១០ នាក់ ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧៦ រលកថ្មីជាច្រើនបានមកដល់ សាក្សីបានទាយថាការដ្ឋានបានកើនឡើងដល់កម្មករប្រហែល ១០០០ នាក់។ ការងាររបស់សាក្សីគឺធ្វើការសាងសង់យានដ្ឋានសម្រាប់ចតយានយន្ត ហើយពេលគាត់មិនបានសាងសង់យានដ្ឋានទេ គាត់ត្រូវដឹកសំណាបស្រូវ និងដាំបន្លែ។ សាក្សីបញ្ជាក់ថា អាកាសយានដ្ឋាននេះជាគម្រោងសម្ងាត់ ហើយមានឆ្មាំមើលការដ្ឋាន ព្រោះជនស៊ីវិលធម្មតាមិនអាចចូលបាន។ ពេលសួរអំពីស្ថានភាពរស់នៅ និងការងារនៅកន្លែងធ្វើការ សាក្សីបានប្រាប់ថា កម្មករនឹងធ្វើការរហូតដល់យប់ជ្រៅ ទឹកក្នុងមូលដ្ឋានមិនសូវល្អសម្រាប់ផឹក ប្រជាពលរដ្ឋទៅសម្រាកនៅព្រៃក្បែរនោះ ប្រជាជនកើតជំងឺគ្រុនចាញ់ដោយងាយ ំមិនមានបុគ្គលិកពេទ្យនៅកន្លែងធ្វើការ មិនមានគ្រែ ឬមុងនៅកន្លែងស្នាក់នៅរបស់គាត់ទេ ខ្លួនប្រាណកម្មករមានក្លិនស្អុយ ហើយពួកគេរាគ ហើយគាត់ក៏បានឃើញកម្មករដែលរងគ្រោះថ្នាក់ដោយបំណែកថ្មពីរថយន្តដែលធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១០ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១១ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក ចាន់ ម៉ន | លោក ចាន់ ម៉ន អាយុ ៥៩ ឆ្នាំ បាននិយាយថា គាត់ត្រូវបានគេហៅឱ្យចូលរួមបដិវត្តន៍ក្នុងខែមីនា ឆ្នាំ ១៩៧០ នៅពេលគាត់កំពុងសិក្សា។ គាត់ត្រូវបានចាត់តាំងជាអ្នកនាំសារក្នុងឃុំ និងដឹកជញ្ជូនអាហារផងដែរ ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧២ គាត់បានក្លាយជាអ្នកនាំសារសម្រាប់យោធា។ បន្ទាប់ពីបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហមឆ្នាំ១៩៧៥ លោកត្រូវបានចាត់ឲ្យទៅអង្គភាពដឹកជញ្ជូនដើម្បីដឹកទំនិញនៅការដ្ឋានសាងសង់ព្រលានយន្តហោះខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ សាក្សីនៅទីនោះអស់រយៈពេលបីខែ ដើម្បីអមដំណើរគណៈប្រតិភូចិនដែលកំពុងជីកដី និងធ្វើការវាស់វែង។ គាត់បានរៀបរាប់អំពីគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងអង្គភាពផ្សេងៗគ្នា ហើយក៏បានពិភាក្សាអំពីការងារលើសទម្ងន់ កង្វះអាហារូបត្ថម្ភ និងការសម្លាប់ខ្លួននៅកន្លែងធ្វើការផងដែរ។ សាក្សីបញ្ជាក់ថា មនុស្សត្រូវបានគេដឹកចេញទាំងយប់ ហើយដឹកមកភ្នំពេញតាមឡានដែលមកពីក្រុង។ សាក្សីរូបនេះត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីបទដឹកស្រូវទៅឲ្យសត្រូវ ហើយថ្ងៃបន្ទាប់គាត់ត្រូវបាននាំទៅឃុំខ្លួននៅមន្ទីរសន្តិសុខទួលស្លែង។ ចាន់ ម៉ន រៀបរាប់ពីរបៀបដែលគាត់រត់ចេញពីមន្ទីរឃុំឃាំង ដោយមានជំនួយពីអតីតសហការីរបស់គាត់នៅក្នុងអង្គភាពផ្ញើសារ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១០ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៩ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
អ្នកស្រី ស៊ូ សឿន | សាក្សីឈ្មោះ ស៊ូ សឿន អាយុ ៧៩ឆ្នាំ ត្រូវជាភរិយាលោក កែ ពក លេខាភូមិភាគកណ្តាល និងជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការស្រុកព្រែកប្រសព្វ។ នាងបានទៅទស្សនាការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា ដោយផ្ទាល់រយៈជាច្រើនដង។ អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា ជីវភាពរបស់កម្មករមានភាពសមរម្យ ដោយពួកគាត់បានផ្តល់កន្ទេលឫស្សី និងភួយសម្រាប់គេង អាហារពីរពេលក្នុងមួយថ្ងៃ និងទឹកពីអូរ។ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់ពីមូលហេតុដែលកម្មករត្រូវប្តូរវេនគ្នារៀងរាល់បីខែម្តង ហើយបាននិយាយថា តំបន់ផ្តល់អាហារកាន់តែប្រសើរឡើងនៅកន្លែងធ្វើការបើធៀបនឹងអ្វីដែលមាននៅសហករណ៍។ លើការរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅស្រុកនាង សាក្សីបានបញ្ជាក់ថា វាគឺអាស្រ័យលើចៅហ្វាយស្រុកដែលនឹងសម្រេចថាតើត្រូវយល់ព្រម ឬមិនយល់ព្រមលើគូស្វាមីភរិយាដែលបានស្នើឡើង។ |
ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៤ មិថុនា ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៥ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក អ៊ុត សេង | សាក្សីឈ្មោះ អ៊ុត សេង អាយុ៥៩ឆ្នាំ ជាកម្មករនៅការដ្ឋានទំនប់១ មករា ដែលត្រូវបានគេឲ្យជីកដីក្នុងអង្គភាពយុវជន។ លោកបាននិយាយអំពីរបបអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ កង្វះអនាម័យស្តង់ដារ និងកម្រិតអនាម័យទាបនៅការដ្ឋានទំនប់។ លោកបានរៀបរាប់ពីអង្គភាពពិសេសសម្រាប់កម្មករខ្ជិល ដែលមនុស្សត្រូវធ្វើការច្រើនម៉ោង ហើយត្រូវបានប្រធានអង្គភាពវាយនឹងរំពាត់។ លោកក៏បាននិយាយអំពីកិច្ចប្រជុំរិះគន់ដែលបានធ្វើនៅពេលបញ្ចប់ម៉ោងធ្វើការ។ លោក អ៊ុត បានរំលឹកថានៅយប់មួយគាត់បានឃើញការចាប់ខ្លួនកម្មករពីរបីនាក់ដែលត្រូវបានកងជីវពលនាំយកទៅឆ្ងាយហើយបន្ទាប់មកត្រូវបានសម្លាប់។ |
[Corrected 1] Transcript of hearing on the substance in Case 002/02 – 02 June 2015, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០២ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៣ មិថុនា ២០១៥ | ||
អ្នកស្រី មាស ឡៃហួរ | អ្នកស្រី មាស ឡៃហួរ អាយុ ៥៧ឆ្នាំ ត្រូវបានចាត់ឱ្យទៅអង្គភាពចល័តដើម្បីដឹកដីនៅការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ ហើយក្រោយមកត្រូវបានបញ្ជូនទៅធ្វើការនៅទំនប់ ៦ មករា។ អ្នកស្រីពន្យល់ថាទំនប់ទី១ មករា គឺជាសមរភូមិដ៏ក្តៅគគុក ដោយសារមានម៉ោងធ្វើការយូរពេក ហើយពួកគេមិនអាចសម្រាកបាន ហើយមានការបាក់ដី ដែលបានសម្លាប់កម្មករមួយចំនួន។ សាក្សីបានរៀបរាប់ពីស្ថានភាពរស់នៅ និងកង្វះសេរីភាពនៅកន្លែងធ្វើការ រួមទាំងការសម្រាកនៅក្នុងព្រៃ រុយជាច្រើននៅពេលពួកគេកំពុងហូបអាហារ អាពាហ៍ពិពាហ៍តាមការរៀបចំ ស្ថានភាពផ្ទះមិនសមរម្យ ជំងឺដូចជាជំងឺគ្រុនចាញ់ និងជំងឺរាកមួល ពុំមានការរៀបចំឱ្យបានត្រឹមត្រូវផ្នែកអង្គភាពវេជ្ជសាស្រ្ត កង្វះអនាម័យ និងយន្តការត្រួតពិនិត្យលើការដ្ឋានទំនប់។ សាក្សីបានពន្យល់ថា នៅពេលមានភ្ញៀវមកការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា កម្មករត្រូវបានប្រាប់ឱ្យរត់ពេលរែកដី ដើម្បីបង្ហាញភាពសកម្មក្នុងការងារ ហើយប្រសិនបើកម្មករមិនបានបំពេញកូតា ១ ម៉ែត្រគូបក្នុងមួយថ្ងៃទេនោះ ពួកគេនឹងត្រូវពិន័យ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៥ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៦ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក ពេជ សុខា | លោក ពេជរ សុខា អាយុ៥៥ឆ្នាំ បានពន្យល់ថាប្រធានក្រុមរបស់គាត់បានប្រាប់គាត់ថាគាត់ត្រូវតែចាកចេញពីសាលារៀនទៅធ្វើការនៅការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧៧ ត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យទៅក្រុមអ្នកបច្ចេកទេសខាងត្រួតពិនិត្យ ទោះបីជាពេលខ្លះគាត់ជួយការងារដោយដៃក៏ដោយ។ អ្នកបច្ចេកទេសត្រួតពិនិត្យពីរនាក់ផ្សេងទៀតនៅទីតាំងនេះត្រូវបានបាត់ខ្លួន ហើយសាក្សីបានដឹងថាពួកគេត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់។ គាត់បានពន្យល់ពីរបៀបដែលគ្រូរបស់គាត់បានផ្តល់ដំបូន្មានឱ្យគាត់ "ធ្វើថ្លង់និងល្ងង់" ដើម្បីរស់។ លោក សុខា បានដឹងពីការប្រកាសដែលធ្វើឡើងតាមរយៈឧឃោសនស័ព្ទខ្លាំងៗថា ប្រជាពលរដ្ឋត្រូវរែកដីពីរម៉ែត្រគូបក្នុងមនុស្សម្នាក់ ហើយមនុស្សប្រមាណជា ២ម៉ឺននាក់ ចាំបាច់សម្រាប់ការងារសាងសង់ទំនប់។ សាក្សីបានរៀបរាប់ពីការបាត់ខ្លួនរបស់លេខាធិការផ្នែកទាំងពីរ និងការត្រួតពិកម្មករផ្នែកត្រួតពិនិត្យនៅកន្លែងធ្វើការ ដោយសារក្រុមទាហានតំបន់នោះ ហើយបានយល់ស្របថាមានការខ្វះខាតអនាម័យយ៉ាងខ្លាំង។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២០ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២១ ឧសភា ២០១៥ | ||
លោក អោ ហូ | លោក អោ ហូ អាយុ ៧០ ឆ្នាំ បានចូលរួមបដិវត្តកុម្មុយនិស្តពីឆ្នាំ ១៩៧២ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៨ និងជាមេភូមិពីឆ្នាំ ១៩៧៥ រហូតដល់ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៧៨ នៅពេលដែលលោកត្រូវបានអង្គការដកចេញពីតំណែង។ សាក្សីបានរៀបរាប់អំពីពេលវេលារបស់គាត់នៅឯការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា រួមទាំងកង្វះអនាម័យ និងអាហារ របៀបដែលប្រជាជននៅក្នុងឃុំត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជាក្រុមផ្សេងៗគ្នា (សមាជិកពេញសិទ្ធិ បេក្ខជន និងបេក្ខនារី) និងក្រុមការងារ ដោយគាត់បានរំលឹកពីពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលគេបានរៀបចំអោយចំនួនបីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ និង ១៩៧៨ ហើយបាននិយាយថាមានកម្មករប្រហែលពីរពាន់នាក់នៅកន្លែងធ្វើការ។ សាក្សីបានរំឮកពីឧបទ្ទវហេតុមួយដែលដីនៅការដ្ឋានបាក់សង្កត់លើកម្មករ ហើយកម្មករខ្លះស្លាប់។ គាត់ក៏បាននិយាយអំពីពេលវេលាមួយដែលគាត់បានលាក់ ៨ គ្រួសារដើម្បីជួយសង្គ្រោះពួកគេនៅពេលដែល ១៥ គ្រួសារត្រូវបានស្នើសុំឱ្យផ្លាស់ទៅភូមិថ្មី។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៩ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២០ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
អ្នកស្រី វង សារុន | អ្នកស្រី វង សារុន មានអាយុ ៦១ ឆ្នាំ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថាអ្នកស្រីបានធ្វើការងារនៅមន្ទីរពេទ្យ ២២ ជាមួយស្វាមីរបស់អ្នកស្រី មុនពេលស្វាមីគាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់ចោល។ អ្នកស្រីបានពន្យល់ថា នៅឆ្នាំ ១៩៧៧ អ្នកស្រីត្រូវបានបញ្ជូនខ្លួនទៅក្រាំងតាចាន់ ជាមួយកូនស្រីអាយុមួយឆ្នាំរបស់គាត់។ តាមសក្ខីកម្មរបស់សាក្សី ក្រុមខ្មែរក្រហមបានផ្តល់អាហារតិចតួចបំផុត ហើយកូនរបស់គាត់ត្រូវបានវាយធ្វើបាប។ អ្នកស្រីបានជម្រាបទៅកាន់ អង្គជំនុំជម្រះអំពីការសួរចម្លើយទៅលើរូបគាត់ មួយអាទិត្យក្រោយពីត្រូវបានចាប់ខ្លួន។ អ្នកស្រីបានពិពណ៌នាអំពីរឿងរ៉ាវ របស់អតីតទាហានម្នាក់ និងស្រីម្នាក់ដែលព្យាយាមរត់គេចខ្លួន ហើយត្រូវបានគេចាប់ និងវាយធ្វើបានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ អ្នកស្រី វង សារុន ក៏បានពន្យល់ផងដែរថា គាត់បានឃើញមនុស្សខ្លះត្រូវបានគេបំបែកចេញដើម្បីសម្លាប់ ហើយភ្លេងត្រូវបានចាក់ខ្លាំងៗ។ |
ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៨ ឧសភា ២០១៥ | ||
លោក ឯក ហឿន | លោក ឯក ហឿន អាយុ ៧៨ ឆ្នាំ បានពន្យល់ថាដោយសារតែគាត់ជាប់សែស្រឡាយវៀតណាម ជីវិតរបស់គាត់ស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ក្រោមរបបខ្មែរក្រហម។ លោកធ្វើសក្ខីកម្មថា លោកទទួលបានការការពារពីជីដូនមួយរបស់គាត់ឈ្មោះ តាជឹម ដែលបានលាក់គាត់នៅក្នុងការិយាល័យស្រុកត្រាំកក់ ហើយបានឱ្យធ្វើគាត់ធ្វើការងារសែងបាវអង្ករពីប្រទេសចិន។ សាក្សីត្រូវបានចោទសួរអំពីការប្រព្រឹត្តទៅលើជនជាតិវៀតណាម និងអតីតមន្ត្រីរដ្ឋការនៃរបប លន់ នល់ ដែលបើតាមការ អះអាងរបស់សាក្សី ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាសត្រូវរបស់របបខ្មែរក្រហម។ លោកបានពិពណ៌នាពីការបញ្ជាក់ពីអត្តសញ្ញាណ និងការចាប់ខ្លួនទៅលើជនជាតិវៀតណាម។ លោកបានអះអាងថានៅចន្លោះឆ្នាំ ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៧ ការសម្លាប់បានធ្វើឡើងនៅតាមតំបន់នានាក្នុងប្រទេស។
|
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៧ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៨ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
អ្នកស្រី ខឹម ប៊ឿន | អ្នកស្រី ខឹម ប៊ឿន អាយុ ៧២ ឆ្នាំ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថាគាត់បានចូលរួមក្នុងចលនាបដិវត្តន៍នៅឆ្នាំ ១៩៦៩ ហើយបន្ទាប់មកបានក្លាយជាមេភូមិត្រាំកក់ ឃុំជាងទង ដោយមានឈ្មោះថា យាយប៊ឿន។ អ្នកស្រីត្រូវបានចោទសួរទាក់ទងនឹងប្រព័ន្ធនៃការរាយការណ៍ និងបទបញ្ជាដែលដាក់ចុះដោយ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៥ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ , Transcript of hearing on the substance in Case 002/02 – 04 May 2015, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៤ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
ពេជ្រ ជឹម ហៅ តាជីម | លោក ពេជ្រ ជឹម អាយុ ៧៤ ឆ្នាំ ត្រូវបានគេចោទថាជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការស្រុក ហើយបានក្លាយជាលេខាធិការស្រុកស្តីទីនៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ១៩៧៦ មុននឹងត្រូវផ្ទេរទៅភូមិភាគកណ្តាល។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីរចនាសម្ព័ន្ធនៃតំបន់ ១៣ និងខ្សែសង្វាក់បញ្ជារបស់របបនេះ។ គាត់ត្រូវបានគេសួរអំពីគោលនយោបាយរបស់ DK ស្តីពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដោយបញ្ជាក់ថាបទប្បញ្ញត្តិអាពាហ៍ពិពាហ៍មានជាការអនុវត្តផ្លូវការជាជាងច្បាប់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ។ លោកពន្យល់ថា ក្នុងឋានៈជាចៅហ្វាយស្រុក គាត់បានផ្សព្វផ្សាយការណែនាំពីថ្នាក់លើ ហើយបដិសេធថាមិនបានធ្វើជាសាក្សី ឬបញ្ជាឱ្យមានការប្រហារជីវិតអតីតទាហាន លន់ នល់ ទេ។ ទោះជាយ៉ាងណា លោកបានដឹងថា ក្នុងអំឡុងពេលនៃរបបនេះ ការប្រហារជីវិតបានកើតឡើង។ ជុំវិញបញ្ហាព្រះពុទ្ធសាសនា លោក ជឹម បានបញ្ជាក់ថា ការប្រតិបត្តិសាសនាមិនត្រូវបានហាមឃាត់ក្នុងតំបន់ ១០៥ ទេ ប៉ុន្តែរូបសំណាកព្រះពុទ្ធត្រូវបានបំផ្លាញ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២២ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៤ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២១ មេសា ២០១៥ | ||
លោក DUDMAN Richard Beebe | លោក Richard Dudman ដែលមានអាយុ ៩៦ ឆ្នាំបានរំលឹកអំពីពេលវេលារបស់គាត់ដែលបានចំណាយនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមុន អំឡុងពេល និងក្រោយរបបខ្មែរក្រហម។ គាត់បានបញ្ជាក់ថា ពួកគេសុទ្ធតែជាបទពិសោធន៍ខុសៗគ្នាដែលក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៨ គាត់ត្រូវបានគេគំរាមកំហែងលើរាងកាយ ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ ១៩៩០ គាត់ដើរតាមដងផ្លូវ ហើយរកភស្តុតាង។ គាត់បានរំលឹកពីបទពិសោធន៍របស់គាត់នៅពេលល្ងាចពីការស្លាប់របស់លោក Malcolm Caldwell ដោយបញ្ជាក់ថា គាត់បានឮស្នូរកាំភ្លើង ប៉ុន្តែមិនច្បាស់ពីមូលហេតុនៃការវាយប្រហារលើអ្នកកាសែតនោះទេ។ លោក Dudman ក៏បានរំលឹកពីបទសម្ភាសន៍របស់លោកជាមួយ ប៉ុល ពត ក្នុងខែធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៧៨ នៅពេលដែលលោកជាអ្នកកាសែតលោកខាងលិចម្នាក់ក្នុងចំណោមពីរនាក់ដែលមកបំពេញទស្សនកិច្ចនៅរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ មីនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៣១ ខែ មីនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០១ មេសា ២០១៥ | ||
លោក រៀល សន | លោក រៀល សន អាយុ ៧៧ ឆ្នាំ មកពីស្រុកត្រាំកក់ បានពន្យល់ថា នៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៦ លោកត្រូវបានតែងតាំងជាអនុប្រធានមន្ទីរពេទ្យស្រុក ១០៥។ ក្នុងអំឡុងពេលផ្តល់សក្ខីកម្មរបស់គាត់គាត់បានពិពណ៌នាអំពីស្ថានភាពទូទៅដែលអ្នកជំងឺត្រូវបានព្យាបាលនិងរចនាសម័្ពន្ធទូទៅនៃមន្ទីរពេទ្យ។ លោកបញ្ជាក់ថា ក្នុងករណីភាគច្រើនប្រជាពលរដ្ឋបានរងគ្រោះដោយកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ និងគ្រុនចាញ់ ហើយក្នុងមួយខែមុនរបបប៉ុលពត មានអ្នកជំងឺពី ១០ ទៅ ២០ នាក់បានស្លាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃដោយសារកង្វះអាហារូបត្ថម្ភធ្ងន់ធ្ងរ។ លោក រៀល សន ក៏បានរៀបរាប់ថា ធ្លាប់បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំមួយ ដែលមានការណែនាំក្នុងការបោសសម្អាតអតីតទាហាន លន់ នល់ និងប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ១៦ ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ១៧ ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ១៨ ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ១៩ ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥ | ||
លោក នុត នូវ | លោក នុត នូវ អាយុ ៧៤ ឆ្នាំ មកពីខេត្តតាកែវ បានថ្លែងថា ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម លោកត្រូវបានចាត់ឲ្យទៅឃុំញ៉ែងញ៉ង ទទួលបន្ទុករក្សាបញ្ជីចំណាយ និងការប្រើប្រាស់ស្បៀង។ គាត់ត្រូវបានគេសួរអំពីការបែងចែកប្រភេទប្រជាជន និងអំពីស្ថានភាពអាហារ និងសុខភាពនៅក្នុងសហករណ៍របស់គាត់។ លោកក៏បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីការចាត់ទុកអតីតមន្ត្រី លន់ នល់ និងបានបញ្ជាក់ថា មានតែថ្នាក់ផ្នែក និងថ្នាក់តំបន់ប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិអំណាចក្នុងការសម្រេចចិត្តចាប់ខ្លួនអ្នកណា ឬសម្លាប់អ្នកណា។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ១៦ ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១២ ខែ មីនា ឆ្នាំ២០១៥ |