Case 002 Witnesses, experts and Civil Parties

Witnesses, experts and Civil Parties who have appeared in Case 002. Click on photo for larger version.

លោក អ៊ំុ ជី

លោក អ៊ុំ ជី អាយុ ៦២ ឬ ៦៣ ឆ្នាំ បាន​និយាយ​ថា លោក​បាន​ដឹកនាំ​អង្គភាព​ចល័ត​ចំនួន ៥០០ នាក់​នៅ​ការដ្ឋាន​ទំនប់​១ មករា។ លោក​បាន​រៀបរាប់​ពី​លក្ខខណ្ឌ​ការងារ​ដ៏​លំបាក​នៅ​កន្លែង​នោះ ហើយ​បាន​អះអាង​ថា គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​បាន​ធ្វើការ​នៅ​ទីនោះ​ដោយ​ឆន្ទៈ​សេរី​របស់​ពួកគេ​ទេ។ បើ​តាម​លោក អ៊ុំ ជី​ មនុស្ស​ទំនេរ និង​មនុស្ស​ខ្ជិល​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​អប់រំ​ឡើងវិញ។ លោក​ក៏​បាន​លើក​ឡើង​ថា អ្នក​ណា​ដែល​ប្រឆាំង​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​សត្រូវ។ លោក អ៊ុំ ជី ក៏​បាន​និយាយ​ដែរ​ថា លោក​បាន​ឮ​ថា​មនុស្ស​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន​យក​ទៅ​មន្ទីរសន្តិសុខ​បាហ្គោតា។ លោក​ថា អ្នក​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន​មិន​ដែល​បង្ហាញ​ខ្លួន​មកវិញទេ។ សាក្សី​បាន​និយាយ​ថា នៅ​ឆ្នាំ ១៩៧៧ គ្រោង​នឹង​ធ្វើ​ការ​បោសសម្អាត ប៉ុន្តែ​ពេល​នោះ គាត់​មិន​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​នោះ​ទេ។ សាក្សី​បាន​រៀបរាប់​ថា គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​បញ្ជូន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ឃុំ​មួយ​ទៀត​ចម្ងាយ​២០​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ភូមិ​ដែល​គាត់​ធ្លាប់​ធ្វើ​ការ​ពី​មុន។ គាត់​រាយការណ៍​ថា ពេល​ត្រឡប់​មក​ភូមិ​វិញ អ្នកជិតខាង​បាន​បាត់​ខ្លួន ។ លោក​ក៏​បាន​ឮ​ថា ពលរដ្ឋ​៥​គ្រួសារ​ត្រូវ​បាន​គេ​បោស​សម្អាត។ លោក ជី ក៏​បាន​បញ្ជាក់​ដែរ​ថា អាពាហ៍ពិពាហ៍​ត្រូវ​បាន​រៀបចំ​ឡើង​តាម​ជីវប្រវត្តិ​របស់​កម្មករ។

ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ៣០ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ៣០ កក្កដា ២០១៥
លោកស្រី ឃិន វ៉ាត

អ្នកស្រី ឃិន វ៉ាត អាយុ ៦៥ឆ្នាំ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថា គាត់បានចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅព្រលានយន្តហោះកំពង់ឆ្នាំង បន្ទាប់ពីប្តីរបស់គាត់បានបាត់ខ្លួនដោយសារដឹងថាមានទំនាក់ទំនងទៅប្រទេសវៀតណាម។ សាក្សី​បញ្ជាក់​ថា នាង​ជា​សមាជិក​យោធភូមិភាគ​៥០២ ហើយ​នាង​ទទួល​បន្ទុក​ផ្នែក​ស្ត្រី​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​មើល​ថែ​កុមារ និង​ធ្វើ​ស្រែ​ចម្ការ។ នាង​បាន​ពិពណ៌នា​អំឡុង​ពេល​ផ្តល់​សក្ខីកម្ម​របស់​នាង​ថា សូម្បី​តែ​អ្នក​ឈឺ​ក៏​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ដែរ ហើយ​នាង​បាន​ប៉ាន់​ប្រមាណ​ថា មនុស្ស​ពី ៥ ទៅ ១០ នាក់​បាន​ឈឺ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ក្នុង​អង្គភាព​របស់​នាង។ នាងក៏បានផ្តល់សក្ខីកម្មថា កម្មករប្រហែល ៥ នាក់បានស្លាប់ដោយសារជំងឺ អស់កម្លាំង និងគ្រុនចាញ់។ នាង​បាន​រៀបរាប់​អំពី​ការ​មក​លេង​របស់​ភ្ញៀវ​ចិន​នៅ​កន្លែង​ធ្វើការ។ នាង​ក៏​បាន​ឮ​ដែរ​ថា ថ្នាក់​ដឹក​នាំ​ជាន់​ខ្ពស់​បាន​ទៅ​មើល​កន្លែង​ធ្វើ​ការ។ អ្នកផ្សេងទៀតនៅកន្លែងធ្វើការបានប្រាប់នាងថា ជាពិសេស ខៀវ សំផន ដែលគេស្គាល់ថាជាពូទីពីរបានមកលេងព្រលានយន្តហោះ។ សាក្សី​បាន​ប្រាប់​ថា នាង​បាន​រត់​ចេញពី​ការដ្ឋាន​កំពង់ឆ្នាំង​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៩៧៩ ហើយ​នាង​ជឿ​ថា​នាង​បាន​ទៅ​ការដ្ឋាន​នៅ​ពាក់កណ្តាល​ឆ្នាំ ១៩៧៨ ។

ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៩ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ៣០ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៩ កក្កដា ២០១៥
លោក ម៉ម សឿម (ហេង សាមូត)

ម៉ម សឿម អាយុ ៥៩ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅរាជធានីភ្នំពេញ។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់នៅពេលធ្វើការនៅការដ្ឋានទំនប់ត្រពាំងថ្មក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ ។ គាត់ធ្វើការនៅទីនោះជាសមាជិកនៃអង្គភាពចល័តក្នុងតំបន់ ៥ ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះគាត់បាននិយាយថាកម្មករស្ថិតនៅក្រោមការឃ្លាំមើលជានិច្ច។ លោក​បាន​បន្ត​ថា លោក​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រាប់​ពី​ការ​ចាប់​ខ្លួន​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ក្នុង​អង្គភាព​របស់​លោក​ជាក់​ស្តែង​ដោយ​គ្មាន​ហេតុផល។ សាក្សីក៏បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីលក្ខខណ្ឌការងារនៅទំនប់ទឹក ក៏ដូចជាកូតាដីប្រចាំថ្ងៃដែលកម្មករនិយោជិតត្រូវទៅដល់ និងដំណើរទស្សនៈកិច្ចរបស់គណៈប្រតិភូបរទេសនៃអ្នកសង្កេតការណ៍ទៅកន្លែងធ្វើការ។ ជាងនេះទៅទៀត លោកបានប្រាប់សាលាក្តីអំពីរបបអាហារ និងលក្ខខណ្ឌអនាម័យនៅកន្លែងធ្វើការដែលមិនគ្រប់គ្រាន់។ បន្ថែម​ពី​លើ​នេះ លោក​បាន​សង្កត់​ធ្ងន់​ពី​ការ​ខ្វះ​ការ​ព្យាបាល​នៅ​ទំនប់​នេះ។ ជាចុងក្រោយ គាត់បាននិយាយអំពីអង្គភាពការងារពិសេសមួយ ដែលកម្មករដែលមិនទាន់ដល់កូតាប្រចាំថ្ងៃ ត្រូវបានចាត់តាំងឡើងវិញ។ នៅក្នុងអង្គភាពនេះ សាក្សីបានពន្យល់ថា លក្ខខណ្ឌការងារគឺពិបាកជាងកន្លែងធម្មតាទៅទៀត។

ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៨ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៩ កក្កដា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២៨ កក្កដា ២០១៥
ទាត់ ធឿន ប្រតិចារឹកសវនាការតុលាការកំពូលលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០១ - ថ្ងៃទី ០៦ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៥
លោក សំ សិទ្ធី

សាក្សី សំ សិទ្ធី បានផ្តល់ព៏តមានដោយផ្ទាល់ គួរឱ្យជឿជាក់ និងលម្អិតនៃការប្រហារជីវិតឪពុករបស់គាត់ ដែលជាអតីតទាហាន លន់ នល់ និងការសម្លាប់រង្គាលគ្រួសារជាច្រើន រួមទាំងគ្រួសារគាត់ផ្ទាល់ផងដែរ។

ប្រតិចារឹកសវនាការតុលាការកំពូលលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០១ - ថ្ងៃទី ០៣ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៥
លោក សៅ វ៉ាន ហៅ សៅ ប៉ូ ហៅ សៅ ប៉ុក ប្រតិចារឹកសវនាការឧទ្ធរណ៍ក្នុងសំណុំរឿង០០២ វគ្គមួយ ថ្ងៃទី០២ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី កង អ៊ុត

អ្នកស្រី កង អ៊ុត អាយុ ៦៣ ឆ្នាំ ឬ ៦៤ ឆ្នាំ ជាផ្នែកនៃអង្គភាពចល័តមកពីភូមិរបស់គាត់ពីឆ្នាំ ១៩៧៥-៧៩ ហើយជាផ្នែកមួយនៃការចល័តនេះ គាត់បានទៅមើលកន្លែងធ្វើការជាច្រើន។ នាងបានទៅកន្លែងធ្វើការទំនប់ ០១ មករា ដែលនាងបញ្ជាក់ថាត្រូវបានគេហៅថា "សមរភូមិក្តៅ" ដោយសារតែការងារលំបាកខ្លាំង និងច្រើនម៉ោង (ពួកគេចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅម៉ោង 4 ព្រឹក)។ កម្មករភាគច្រើនមានអាយុចន្លោះពី ២៣-២៥ឆ្នាំ ជាពិសេសស្ត្រីនៅលីវ ដែលត្រូវបានគេជឿថាមានកម្លាំងខ្លាំងបំផុតក្នុងការងារ។ មាន​កម្មករ​រាប់​ម៉ឺន​នាក់ ប៉ុន្តែ​មិនមានក្មេងទេ។ នៅ​ក្នុង​កិច្ច​ប្រជុំ​តិះទៀន ​កម្មករ​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រាប់​ឱ្យ​ខិតខំ​ធ្វើការ​បន្ថែម​ទៀត។ សាក្សី​បញ្ជាក់​ថា រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ នាង​នៅ​តែ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់។ នាង​បាន​បញ្ជាក់​ថា នាង​មិន​ដែល​លួច​អាហារ​ទេ ទោះបី​មិន​មាន​អាហារ​គ្រប់គ្រាន់​សម្រាប់​បរិភោគ ប៉ុន្តែ​នឹង​ផឹក​ទឹក​កខ្វក់​ពេល​ស្រេក បើ​ទោះជា​វា​ធ្វើ​ឱ្យ​នាង​ឈឺ​ក៏​ដោយ ។ ប្រជាពលរដ្ឋ​បាន​ឈឺ​ជា​ញឹក​ញាប់ ហើយ​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ជា​ច្រើន​ពី​ការ​បាក់​ថ្ម​ធ្លាក់​មក​លើ​កម្មករ។ ពួកគេបានប្រើការម៉ាស្សាបែបបុរាណ និងកាក់ដើម្បីកោសខ្យល់។ នាងបានពិពណ៌នាអំពីកងជីវពលប្រដាប់អាវុធ និងឆ្មាំដែលឃ្លាំមើលកម្មករ។ គ្មានសមាជិកគ្រួសាររបស់នាងណាម្នាក់ត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងរបបនេះទេ ប៉ុន្តែនាងត្រូវបានបង្ខំឱ្យរៀបការ ដែលបានរៀបចំទុក។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៥ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥
លោក ហ៊ីម ហន

លោក ហ៊ឹម ហន អាយុ ៦៦ ឆ្នាំ ជាសមាជិកកងពលលេខ ៣១០ និងទទួលខុសត្រូវក្នុងការរៀបចំជីវប្រវត្តិកម្មាភិបាល RAK ពីអាក្រក់ទៅល្អ ។ នៅខែមករា ឆ្នាំ ១៩៧៦ គាត់បានក្លាយជាសមាជិកពេញសិទ្ធិ ប៉ុន្តែសិទ្ធិរបស់គាត់ត្រូវបានដកហូត បន្ទាប់ពីត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយសត្រូវ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនទៅធ្វើការជាកម្មករធម្មតានៅកំពង់ឆ្នាំង។ លោក​បាន​ពណ៌នា​លក្ខខណ្ឌ​ថា​ហត់នឿយ និង​មិន​គ្រប់គ្រាន់។ មុនពេលការបោសសម្អាតកងពលលេខ៣១០ សាក្សីត្រូវបានកោះហៅឱ្យចូលប្រជុំនៅពហុកីឡដ្ឋានជាតិអូឡាំពិក ហើយបានថ្លែងថា លោកបានជួបជាមួយមេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់នៃខ្មែរក្រហម រួមមាន អៀង សារី ខៀវ សំផន ប៉ុល ពត និង នួន ជា។ លោក​បាន​រៀបរាប់​ថា មនុស្ស​បាត់​ខ្លួន​ដោយសារ​ការ​បោសសម្អាត​កងពលលេខ ៣១០ ហើយ​បាន​ពន្យល់​ថា នោះ​ក៏​ជា​ការ​គំរាម​កំហែង​ក្នុង​ពេល​ធ្វើ​ការ​នៅ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង។ លោក​បាន​បញ្ជាក់​ថា ប្រធាន​កងពល ៣១០ អឿន និង​នាយ​រង​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន​ដោយ​កម្មាភិបាល​មក​ពី​ភូមិភាគ​និរតី ហើយ​ថា​លោក​បាន​រក​ឃើញ​ថា អឿន ត្រូវ​បាន​គេ​បញ្ជូន​ចេញ​បន្ទាប់​ពី​ប្រជុំ​នៅ​វត្តភ្នំ។ សាក្សី​បាន​បញ្ជាក់​ថា គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​បញ្ជូន​ទៅ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង ជា​កន្លែង​ដែល​គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​រំសាយ។ លោក​បាន​រៀបរាប់​ពី​លក្ខខណ្ឌ​ការងារ​មិន​គ្រប់គ្រាន់ និង​របប​អាហារ ហើយ​លោក​បាន​និយាយ​ថា ការងារ​លំបាក​ខ្លាំង ហើយ​បន្ទុកការងារ​ហត់នឿយ។ កម្មករមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យដើរដោយសេរី ឬទៅលេងអង្គភាពផ្សេងទៀតទេ ហើយគាត់ត្រូវបានណែនាំកុំឱ្យនិយាយជាមួយប្រជាជនមកពីភូមិភាគបូព៌ា ដែលពួកគេកំពុងធ្វើការ បើមិនដូច្នេះទេពួកគេនឹងបាត់ខ្លួន។ នៅក្នុងអង្គភាពរបស់គាត់ មនុស្សបានលាក់បាំងជំងឺរបស់ពួកគេ ដើម្បីកុំឱ្យគេចាត់ទុកថាខ្ជិល ហើយមនុស្សត្រូវបានសម្លាប់ និងរងរបួសនៅក្នុងការផ្ទុះ។ លោក​បញ្ជាក់​ថា មាន​កម្មការិនី និង​អ្នក​បច្ចេកទេស​ចិន​ជាច្រើន​នាក់​នៅ​នឹង​កន្លែង។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៣ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, [កែតម្រូវ ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៤ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥
លោក សែម ហឿន

លោក សែម ហឿន មាន​អាយុ​ត្រឹម​តែ ១៥ ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ​ក្នុង​សម័យ​រដ្ឋប្រហារ លន់ នល់ ហើយ​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​របប​ខ្មែរ​ក្រហម ដោយ​យល់​ថា​លោក​នឹង​រំដោះ​ប្រទេស​របស់​លោក។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់មានការមិនពេញចិត្តនឹងរបបនេះ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនឱ្យទៅធ្វើការជាមនុស្សក្រៅឆាក បន្ទាប់ពី "បំពាន" របបនេះ។ គាត់មានវត្តមាននៅវត្តភ្នំ បន្ទាប់ពីការកាន់កាប់ទីក្រុង ហើយបានឃើញការធ្វើទារុណកម្មពេលហ្វឹកហាត់ជាទាហាន។ អង្គភាពរបស់គាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅធ្វើស្រែចម្ការ ដែលគាត់ត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងផលិតស្រូវប្រាំតោនក្នុងមួយហិកតា ដោយមានតែចបកាប់ និងដៃទទេ។ លោក​ថា លោក​មិន​ចូល​ចិត្ត​របប​នេះ​ទេ ដោយ​ពួក​គេ​ធ្វើ​បាប​ទាហាន ប្រជា​ពលរដ្ឋ​របស់​ខ្លួន ហើយ​គ្មាន​សេរីភាព​អ្វី​ឡើយ។ គាត់​បាន​ពិពណ៌នា​ថា​វា​ជា 'គុក​គ្មាន​ជញ្ជាំង' ព្រោះ​ពួកគេ​មិន​ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ផ្លាស់ទី​ជុំវិញ​នោះ​ទេ។ គាត់បានពន្យល់ថាមនុស្សត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាជាអ្នកស៊ើបការណ៍សម្រាប់ CIA និង KGB ហើយត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាអ្នកជៀសវាងបដិវត្តន៍។ លោក​បាន​រៀបរាប់​ពី​លក្ខខណ្ឌ​ការងារ​មិន​គ្រប់គ្រាន់ ការ​សម្លាប់ និងបានឃើញ ​ខៀវ សំផន នៅ​អាកាសយានដ្ឋាន​កំពង់ឆ្នាំង។ ខណៈ​របប​មួយ​ផ្នែក​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ផ្ដួល​រំលំ​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ លោក សែម ហឿន ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ជា​ពលរដ្ឋ​សាមញ្ញ​នៅ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង ដោយសារ​មាន​ភាពខ្វះចន្លោះ។ គាត់ត្រូវបានសាកសួរលើសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់សាក្សីរបស់គាត់ ដែលខុសពីអ្វីដែលបានផ្តល់កាលពីឆ្នាំមុនដល់ DC-CAM ដែលជាកំហុសដែលសាក្សីបានស្តីបន្ទោសលើពេលវេលាដែលកន្លងផុតទៅ។

[កែតម្រូវ ៣] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៧ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២២ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៣ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥
លោក យាន លន់

លោក យាន លន់ អាយុ ៧៣ ឆ្នាំ ត្រូវ​បាន​មេ​ភូមិ​ចាត់​ចែង​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ទំនប់ ១ មករា ក្នុង​អង្គភាព​ចល័ត។ លោក​បាន​រៀបរាប់​ពី​ស្ថានភាព​ការងារ និង​ជីវភាព​នៅ​កន្លែង​ធ្វើការ។ ​ជា​កូតា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​គេ​កំណត់​ដើម្បីអោយបានដី​បួន​ម៉ែត្រ​គូប​ដោយ​ប្រើតែ​ចបកាប់។ បើ​តាម​សាក្សី​បាន​និយាយ​ថា គាត់​ធ្វើ​ការ​ខ្លាំង​ណាស់ ជួន​ដល់​ម៉ោង ១០ យប់។ លោក​បញ្ជាក់​ថា អាហារ​មិន​គ្រប់​គ្រាន់ ហើយ​ក៏​គ្មាន​ទឹក​ផឹក​ដែរ។ លោក​ក៏​បាន​បញ្ជាក់​ថា កម្មករ​ត្រូវ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​បើ​ទោះ​ពួក​គេ​ឈឺ ហើយ​មិន​មាន​ថ្នាំ​គ្រប់គ្រាន់​ក្នុង​ការ​ព្យាបាល​ពួក​គេ។ សាក្សី​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា​គាត់​ជា​ទាហាន​ភូមិ​បន្ទាប់ពី​គាត់​ធ្វើ​ការ​នៅ​ទំនប់ ប៉ុន្តែ​គាត់​មិន​យល់​ស្រប​នឹង​ការ​អះអាង​របស់​អតីត​សាក្សី​ដែល​ថា​គាត់​ជា​មេ​ពេជឃាត។

ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៦ មិថុនា ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៧ មិថុនា ២០១៥
លោក កែវ លឿ

លោក កែវ លឿ អាយុ៦៤ឆ្នាំ បានចាប់ផ្តើមផ្តល់សក្ខីកម្មក្រោមសំណួររបស់សហព្រះរាជអាជ្ញា។ បើតាមសាក្សី គាត់បានរងរបួសក្នុងសមរភូមិនៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៤ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនទៅអង្គភាព ក៤ ។ កែវ បញ្ជាក់​ថា នៅ​ឆ្នាំ​១៩៧៧ មានការ​បោសសម្អាត​តំណាង​ពី​ភូមិភាគ​ខាងជើង​ក្នុង​កងពល ៣១០។ ក្រោយមកគាត់ត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាជាសត្រូវ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនទៅការដ្ឋានសាងសង់ព្រលានយន្តហោះកំពង់ឆ្នាំងនៅថ្ងៃទី ១៥ ខែមករាឆ្នាំ ១៩៧៨ ដែលជាកន្លែងដែលគាត់ស្នាក់នៅរហូតដល់ថ្ងៃទី ៧ ខែមករាឆ្នាំ ១៩៧៩ ។សាក្សីបាននិយាយថាកម្មករមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យផ្លាស់ទីដោយសេរីពួកគេមិនទទួលបានប្រាក់ខែ។ ពួកគេមិនមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ (បាយមួយចាន) ហើយពួកគេធ្វើការជារៀងរាល់ថ្ងៃពេញមួយខែ។ ដោយសារ​ស្ថានភាព​ការងារ​លំបាក លោក កែវ បញ្ជាក់​ថា មនុស្ស​ស្លាប់ ។ គាត់​មិន​បាន​ឃើញ​ឆ្មាំ​ណា​ម្នាក់​ស្លាប់​ដោយ​ការ​ធ្វើ​ការ​ហួស​កម្លាំង និង​ដោយ​ការ​អត់​អាហារ​ឡើយ។ លុះ​ពេល​មនុស្ស​ឈឺ​ខ្លាំង ទើប​គេ​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ទៅ​កាន់​អង្គភាព​ពេទ្យ ដែល​ថ្នាំ​បុរាណ​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រើ​សម្រាប់​ព្យាបាល​អ្នកជំងឺ ។ សាក្សី​ក៏​បាន​បញ្ជាក់​ដែរ​ថា លោក​បាន​ឃើញ​ករណី​មនុស្ស​ប្រមាណ ៣០​នាក់​ត្រូវ​បាន​គេ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម ដោយ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ជន​ក្បត់។ នៅពេលសួរអំពីការមកដល់កន្លែងធ្វើការនៅថ្ងៃទី ១៥ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៧៨ លោក កែវ បាននិយាយថា គាត់បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាច្រើនដង ក្នុងអំឡុងពេលដែលពួកគេត្រូវបានគេប្រាប់ឱ្យប្រឹងប្រែងធ្វើការ បើមិនដូច្នេះទេ ពួកគេត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងធ្វើទារុណកម្ម។ បើ​តាម​សាក្សី​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា កម្មករ​នឹង​ត្រូវ​នាំ​ទៅ​ប្រជុំ​ទាំង​នេះ​ហើយ​បន្ទាប់​មក​ក៏នាំពួកគេនចេញទៅ។ លោក​អះអាង​ថា មិន​ស្គាល់​ឈ្មោះ​ថ្នាក់​លើ​ដែល​ជា​ប្រធាន​កិច្ច​ប្រជុំ​ទាំង​នេះទេ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១២ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៥ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៦ មិថុនា ២០១៥
លោក កែវ គិន

លោក កែវ គីន អាយុ ៤៩ ឬ ៥០ ឆ្នាំ បាននិយាយថា លោកបានចូលបម្រើក្នុងរបបខ្មែរក្រហមនៅឆ្នាំ ១៩៧២។ លោកបានឈរជើងនៅអាកាសយានដ្ឋានពោធិ៍ចិនតុង បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃទីក្រុងភ្នំពេញ រហូតដល់ដើមឆ្នាំ ១៩៧៦ នៅពេលដែលអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់លោកបានដឹងថា ឪពុករបស់លោកគឺជាផ្នែកនៃរបបមុន។ គេ​លែង​ទុក​ចិត្ត​ហើយ​ត្រូវ​គេ​បញ្ជូន​ទៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ​ព្រលាន​យន្តហោះ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង។ ការសាងសង់លើកំពង់ឆ្នាំងបានចាប់ផ្តើមនៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៥ ដោយក្រុមមនុស្ស ១០ នាក់ ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧៦ រលកថ្មីជាច្រើនបានមកដល់ សាក្សីបានទាយថាការដ្ឋានបានកើនឡើងដល់កម្មករប្រហែល ១០០០ នាក់។ ការងារ​របស់​សាក្សី​គឺ​ធ្វើ​ការ​សាងសង់​យានដ្ឋាន​សម្រាប់​ចត​យានយន្ត ហើយ​ពេល​គាត់​មិន​បាន​សាងសង់​យានដ្ឋាន​ទេ គាត់​ត្រូវ​ដឹក​សំណាប​ស្រូវ និង​ដាំ​បន្លែ។ សាក្សី​បញ្ជាក់​ថា អាកាសយានដ្ឋាន​នេះ​ជា​គម្រោង​សម្ងាត់ ហើយ​មាន​ឆ្មាំ​មើល​ការដ្ឋាន ព្រោះ​ជន​ស៊ីវិល​ធម្មតា​មិន​អាច​ចូល​បាន។ ពេលសួរអំពីស្ថានភាពរស់នៅ និងការងារនៅកន្លែងធ្វើការ សាក្សីបានប្រាប់ថា កម្មករនឹងធ្វើការរហូតដល់យប់ជ្រៅ ទឹកក្នុងមូលដ្ឋានមិនសូវល្អសម្រាប់ផឹក ប្រជាពលរដ្ឋទៅសម្រាកនៅព្រៃក្បែរនោះ ប្រជាជនកើតជំងឺគ្រុនចាញ់ដោយងាយ ំមិនមានបុគ្គលិកពេទ្យនៅកន្លែងធ្វើការ មិនមានគ្រែ ឬមុងនៅកន្លែងស្នាក់នៅរបស់គាត់ទេ ខ្លួនប្រាណកម្មករមានក្លិនស្អុយ ហើយពួកគេរាគ ហើយគាត់ក៏បានឃើញកម្មករដែលរងគ្រោះថ្នាក់ដោយបំណែកថ្មពីរថយន្តដែលធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១០ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១១ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥
លោក ចាន់ ម៉ន

លោក ចាន់ ម៉ន អាយុ ៥៩ ឆ្នាំ បាននិយាយថា គាត់ត្រូវបានគេហៅឱ្យចូលរួមបដិវត្តន៍ក្នុងខែមីនា ឆ្នាំ ១៩៧០ នៅពេលគាត់កំពុងសិក្សា។ គាត់ត្រូវបានចាត់តាំងជាអ្នកនាំសារក្នុងឃុំ និងដឹកជញ្ជូនអាហារផងដែរ ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧២ គាត់បានក្លាយជាអ្នកនាំសារសម្រាប់យោធា។ បន្ទាប់​ពី​បដិវត្តន៍​ខ្មែរ​ក្រហម​ឆ្នាំ​១៩៧៥ លោក​ត្រូវ​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ​អង្គភាព​ដឹក​ជញ្ជូន​ដើម្បី​ដឹក​ទំនិញ​នៅ​ការដ្ឋាន​សាងសង់​ព្រលាន​យន្តហោះ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង។ សាក្សីនៅទីនោះអស់រយៈពេលបីខែ ដើម្បីអមដំណើរគណៈប្រតិភូចិនដែលកំពុងជីកដី និងធ្វើការវាស់វែង។ គាត់បានរៀបរាប់អំពីគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងអង្គភាពផ្សេងៗគ្នា ហើយក៏បានពិភាក្សាអំពីការងារលើសទម្ងន់ កង្វះអាហារូបត្ថម្ភ និងការសម្លាប់ខ្លួននៅកន្លែងធ្វើការផងដែរ។ សាក្សី​បញ្ជាក់​ថា មនុស្ស​ត្រូវ​បាន​គេ​ដឹក​ចេញ​ទាំង​យប់ ហើយ​ដឹក​មក​ភ្នំពេញ​តាម​ឡាន​ដែល​មក​ពី​ក្រុង។ សាក្សី​រូប​នេះ​ត្រូវ​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​ពី​បទ​ដឹក​ស្រូវ​ទៅ​ឲ្យ​សត្រូវ ហើយ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់​គាត់​ត្រូវ​បាន​នាំ​ទៅ​ឃុំ​ខ្លួន​នៅ​មន្ទីរសន្តិសុខ​ទួលស្លែង។ ចាន់ ម៉ន រៀបរាប់ពីរបៀបដែលគាត់រត់ចេញពីមន្ទីរឃុំឃាំង ដោយមានជំនួយពីអតីតសហការីរបស់គាត់នៅក្នុងអង្គភាពផ្ញើសារ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១០ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៩ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី ស៊ូ សឿន

សាក្សី​ឈ្មោះ ស៊ូ សឿន អាយុ ៧៩​ឆ្នាំ ត្រូវ​ជា​ភរិយា​លោក កែ ពក លេខា​ភូមិភាគ​កណ្តាល និង​ជា​សមាជិក​គណៈកម្មាធិការ​ស្រុក​ព្រែកប្រសព្វ។ នាងបានទៅទស្សនាការដ្ឋានទំនប់ ១​ មករា ដោយផ្ទាល់រយៈជាច្រើនដង។ អ្នកស្រី​បញ្ជាក់​ថា ជីវភាព​របស់​កម្មករ​មាន​ភាព​សមរម្យ ដោយ​ពួកគាត់​បាន​ផ្តល់​កន្ទេល​ឫស្សី និង​ភួយ​សម្រាប់​គេង អាហារ​ពីរ​ពេល​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ និង​ទឹក​ពី​អូរ។ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់ពីមូលហេតុដែលកម្មករត្រូវប្តូរវេនគ្នារៀងរាល់បីខែម្តង ហើយបាននិយាយថា តំបន់ផ្តល់អាហារកាន់តែប្រសើរឡើងនៅកន្លែងធ្វើការបើធៀបនឹងអ្វីដែលមាននៅសហករណ៍។ លើការរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅស្រុកនាង សាក្សីបានបញ្ជាក់ថា វាគឺអាស្រ័យលើចៅហ្វាយស្រុកដែលនឹងសម្រេចថាតើត្រូវយល់ព្រម ឬមិនយល់ព្រមលើគូស្វាមីភរិយាដែលបានស្នើឡើង។

ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៤ មិថុនា ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៥ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥
លោក អ៊ុត សេង

សាក្សី​ឈ្មោះ អ៊ុត សេង អាយុ​៥៩​ឆ្នាំ ជា​កម្មករ​នៅ​ការដ្ឋាន​ទំនប់​១ មករា ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ឲ្យ​ជីក​ដី​ក្នុង​អង្គភាព​យុវជន។ លោក​បាន​និយាយ​អំពី​របប​អាហារ​មិន​គ្រប់គ្រាន់ កង្វះ​អនាម័យ​ស្តង់ដារ និង​កម្រិត​អនាម័យ​ទាប​នៅ​ការដ្ឋាន​ទំនប់។ លោក​បាន​រៀបរាប់​ពី​អង្គភាព​ពិសេស​សម្រាប់​កម្មករ​ខ្ជិល ដែល​មនុស្ស​ត្រូវ​ធ្វើការ​ច្រើន​ម៉ោង ហើយ​ត្រូវ​បាន​ប្រធាន​អង្គភាព​វាយ​នឹង​រំពាត់។ លោក​ក៏​បាន​និយាយ​អំពី​កិច្ច​ប្រជុំ​រិះគន់​ដែល​បាន​ធ្វើ​នៅ​ពេល​បញ្ចប់​ម៉ោង​ធ្វើការ។ លោក អ៊ុត បានរំលឹកថានៅយប់មួយគាត់បានឃើញការចាប់ខ្លួនកម្មករពីរបីនាក់ដែលត្រូវបានកងជីវពលនាំយកទៅឆ្ងាយហើយបន្ទាប់មកត្រូវបានសម្លាប់។

[Corrected 1] Transcript of hearing on the substance in Case 002/02 – 02 June 2015, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០២ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៣ មិថុនា ២០១៥
អ្នកស្រី មាស ឡៃហួរ

អ្នកស្រី មាស ឡៃហួរ អាយុ ៥៧ឆ្នាំ ត្រូវបានចាត់ឱ្យទៅអង្គភាពចល័តដើម្បីដឹកដីនៅការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ ហើយក្រោយមកត្រូវបានបញ្ជូនទៅធ្វើការនៅទំនប់ ៦ មករា។ អ្នកស្រីពន្យល់ថាទំនប់ទី១ មករា គឺជាសមរភូមិដ៏ក្តៅគគុក ដោយសារមានម៉ោងធ្វើការយូរពេក ហើយពួកគេមិនអាចសម្រាកបាន ហើយមានការបាក់ដី ដែលបានសម្លាប់កម្មករមួយចំនួន។ សាក្សីបានរៀបរាប់ពីស្ថានភាពរស់នៅ និងកង្វះសេរីភាពនៅកន្លែងធ្វើការ រួមទាំងការសម្រាកនៅក្នុងព្រៃ រុយជាច្រើននៅពេលពួកគេកំពុងហូបអាហារ អាពាហ៍ពិពាហ៍តាមការរៀបចំ ស្ថានភាពផ្ទះមិនសមរម្យ ជំងឺដូចជាជំងឺគ្រុនចាញ់ និងជំងឺរាកមួល ពុំមានការរៀបចំឱ្យបានត្រឹមត្រូវផ្នែកអង្គភាពវេជ្ជសាស្រ្ត កង្វះអនាម័យ និងយន្តការត្រួតពិនិត្យលើការដ្ឋានទំនប់។ សាក្សីបានពន្យល់ថា នៅពេលមានភ្ញៀវមកការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា កម្មករត្រូវបានប្រាប់ឱ្យរត់ពេលរែកដី ដើម្បីបង្ហាញភាពសកម្មក្នុងការងារ ហើយប្រសិនបើកម្មករមិនបានបំពេញកូតា ១ ម៉ែត្រគូបក្នុងមួយថ្ងៃទេនោះ ពួកគេនឹងត្រូវពិន័យ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៥ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៦ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥
លោក ពេជ សុខា

លោក ពេជរ សុខា អាយុ៥៥ឆ្នាំ បានពន្យល់ថាប្រធានក្រុមរបស់គាត់បានប្រាប់គាត់ថាគាត់ត្រូវតែចាកចេញពីសាលារៀនទៅធ្វើការនៅការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧៧ ត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យទៅក្រុមអ្នកបច្ចេកទេសខាងត្រួតពិនិត្យ ទោះបីជាពេលខ្លះគាត់ជួយការងារដោយដៃក៏ដោយ។ អ្នកបច្ចេកទេសត្រួតពិនិត្យពីរនាក់ផ្សេងទៀតនៅទីតាំងនេះត្រូវបានបាត់ខ្លួន ហើយសាក្សីបានដឹងថាពួកគេត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់។ គាត់បានពន្យល់ពីរបៀបដែលគ្រូរបស់គាត់បានផ្តល់ដំបូន្មានឱ្យគាត់ "ធ្វើថ្លង់និងល្ងង់" ដើម្បីរស់។ លោក សុខា បានដឹងពីការប្រកាសដែលធ្វើឡើងតាមរយៈឧឃោសនស័ព្ទខ្លាំងៗថា ប្រជាពលរដ្ឋត្រូវរែកដីពីរម៉ែត្រគូបក្នុងមនុស្សម្នាក់ ហើយមនុស្សប្រមាណជា ២ម៉ឺននាក់ ចាំបាច់សម្រាប់ការងារសាងសង់ទំនប់។ សាក្សីបានរៀបរាប់ពីការបាត់ខ្លួនរបស់លេខាធិការផ្នែកទាំងពីរ និងការត្រួតពិកម្មករផ្នែកត្រួតពិនិត្យនៅកន្លែងធ្វើការ ដោយសារក្រុមទាហានតំបន់នោះ ហើយបានយល់ស្របថាមានការខ្វះខាតអនាម័យយ៉ាងខ្លាំង។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២០ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២១ ឧសភា ២០១៥
លោក អោ ហូ

លោក អោ ហូ អាយុ ៧០ ឆ្នាំ បានចូលរួមបដិវត្តកុម្មុយនិស្តពីឆ្នាំ ១៩៧២ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៨ និងជាមេភូមិពីឆ្នាំ ១៩៧៥ រហូតដល់ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៧៨ នៅពេលដែលលោកត្រូវបានអង្គការដកចេញពីតំណែង។ សាក្សីបានរៀបរាប់អំពីពេលវេលារបស់គាត់នៅឯការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា រួមទាំងកង្វះអនាម័យ និងអាហារ របៀបដែលប្រជាជននៅក្នុងឃុំត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជាក្រុមផ្សេងៗគ្នា (សមាជិកពេញសិទ្ធិ បេក្ខជន និងបេក្ខនារី) និងក្រុមការងារ ដោយគាត់បានរំលឹកពីពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលគេបានរៀបចំអោយចំនួនបីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ និង ១៩៧៨ ហើយបាននិយាយថាមានកម្មករប្រហែលពីរពាន់នាក់នៅកន្លែងធ្វើការ។ សាក្សី​បាន​រំឮក​ពី​ឧបទ្ទវហេតុ​មួយ​ដែល​ដី​នៅ​ការដ្ឋាន​បាក់​សង្កត់​លើ​កម្មករ ហើយ​កម្មករ​ខ្លះ​ស្លាប់។ គាត់ក៏បាននិយាយអំពីពេលវេលាមួយដែលគាត់បានលាក់ ៨ គ្រួសារដើម្បីជួយសង្គ្រោះពួកគេនៅពេលដែល ១៥ គ្រួសារត្រូវបានស្នើសុំឱ្យផ្លាស់ទៅភូមិថ្មី។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៩ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២០ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី វង សារុន

អ្នកស្រី វង សារុន មានអាយុ ៦១ ឆ្នាំ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថាអ្នកស្រីបានធ្វើការងារនៅមន្ទីរពេទ្យ ២២ ជាមួយស្វាមីរបស់អ្នកស្រី មុនពេលស្វាមីគាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់ចោល។ អ្នកស្រីបានពន្យល់ថា នៅឆ្នាំ ១៩៧៧ អ្នកស្រីត្រូវបានបញ្ជូនខ្លួនទៅក្រាំងតាចាន់ ជាមួយកូនស្រីអាយុមួយឆ្នាំរបស់គាត់។ តាមសក្ខីកម្មរបស់សាក្សី ក្រុមខ្មែរក្រហមបានផ្តល់អាហារតិចតួចបំផុត ហើយកូនរបស់គាត់ត្រូវបានវាយធ្វើបាប។ អ្នកស្រីបានជម្រាបទៅកាន់ អង្គជំនុំជម្រះអំពីការសួរចម្លើយទៅលើរូបគាត់ មួយអាទិត្យក្រោយពីត្រូវបានចាប់ខ្លួន។ អ្នកស្រីបានពិពណ៌នាអំពីរឿងរ៉ាវ របស់អតីតទាហានម្នាក់ និងស្រីម្នាក់ដែលព្យាយាមរត់គេចខ្លួន ហើយត្រូវបានគេចាប់ និងវាយធ្វើបានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ អ្នកស្រី វង សារុន ក៏បានពន្យល់ផងដែរថា គាត់បានឃើញមនុស្សខ្លះត្រូវបានគេបំបែកចេញដើម្បីសម្លាប់ ហើយភ្លេងត្រូវបានចាក់ខ្លាំងៗ។

ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៨ ឧសភា ២០១៥
លោក ឯក ហឿន

លោក ឯក ហឿន អាយុ ៧៨ ឆ្នាំ បានពន្យល់ថាដោយសារតែគាត់ជាប់សែស្រឡាយវៀតណាម ជីវិតរបស់គាត់ស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ក្រោមរបបខ្មែរក្រហម។ លោកធ្វើសក្ខីកម្មថា លោកទទួលបានការការពារពីជីដូនមួយរបស់គាត់ឈ្មោះ តាជឹម ដែលបានលាក់គាត់នៅក្នុងការិយាល័យស្រុកត្រាំកក់ ហើយបានឱ្យធ្វើគាត់ធ្វើការងារសែងបាវអង្ករពីប្រទេសចិន។ សាក្សីត្រូវបានចោទសួរអំពីការប្រព្រឹត្តទៅលើជនជាតិវៀតណាម និងអតីតមន្ត្រីរដ្ឋការនៃរបប លន់ នល់ ដែលបើតាមការ អះអាងរបស់សាក្សី ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាសត្រូវរបស់របបខ្មែរក្រហម។ លោកបានពិពណ៌នាពីការបញ្ជាក់ពីអត្តសញ្ញាណ និងការចាប់ខ្លួនទៅលើជនជាតិវៀតណាម។ លោកបានអះអាងថានៅចន្លោះឆ្នាំ ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៧ ការសម្លាប់បានធ្វើឡើងនៅតាមតំបន់នានាក្នុងប្រទេស។ 
 

 

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៧ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៨ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី ខឹម ប៊ឿន

អ្នកស្រី ខឹម ប៊ឿន អាយុ ៧២ ឆ្នាំ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថាគាត់បានចូលរួមក្នុងចលនាបដិវត្តន៍នៅឆ្នាំ ១៩៦៩ ហើយបន្ទាប់មកបានក្លាយជាមេភូមិត្រាំកក់ ឃុំជាងទង ដោយមានឈ្មោះថា យាយប៊ឿន។ អ្នកស្រីត្រូវបានចោទសួរទាក់ទងនឹងប្រព័ន្ធនៃការរាយការណ៍ និងបទបញ្ជាដែលដាក់ចុះដោយ
កម្រិតរដ្ឋបាលផ្សេងៗនៃរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ហើយអ្នកស្រីបានថ្លែងថា អ្នកស្រីមិនដែលបានចូលរួមក្នុងអំពើហិង្សា ឬការចាប់ឃាត់ខ្លួនទៅលើនរណាម្នាក់ឡើយ ដោយសារតែអ្នកស្រីមិនមានសិទ្ធិនៅក្នុងកិច្ចការទាំងនេះទេ។ អ្នកស្រីបានពន្យល់ថា នៅក្នុងឃុំរបស់គាត់ ប្រជាជនថ្មីមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យរៀបការជាមួយប្រជាជនចាស់ទេ ហើយថា បទបញ្ជាទាក់ទងនឹងការរៀបការនេះត្រូវបានដាក់ចុះដោយថ្នាក់ស្រុក។ អ្នកស្រីបាន ពិពណ៌នាអំពីលក្ខខណ្ឌនៃការរស់នៅក្នុងឃុំរបស់ខ្លួនដោយបានបន្ថែមថា គឺមិនមានការបែងចែក រវាងប្រជាជនចាស់ និងប្រជាជនថ្មីទៅលើផ្នែកអប់រំ និងសុខភាពទេ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៥ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ , Transcript of hearing on the substance in Case 002/02 – 04 May 2015, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៤ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥
ពេជ្រ ជឹម ហៅ តាជីម

លោក ពេជ្រ ជឹម អាយុ ៧៤ ឆ្នាំ ត្រូវ​បាន​គេ​ចោទ​ថា​ជា​សមាជិក​គណៈកម្មាធិការ​ស្រុក ហើយ​បាន​ក្លាយ​ជា​លេខាធិការ​ស្រុក​ស្តីទី​នៅ​ពាក់​កណ្តាល​ឆ្នាំ ១៩៧៦ មុន​នឹង​ត្រូវ​ផ្ទេរ​ទៅ​ភូមិភាគ​កណ្តាល។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីរចនាសម្ព័ន្ធនៃតំបន់ ១៣ និងខ្សែសង្វាក់បញ្ជារបស់របបនេះ។ គាត់ត្រូវបានគេសួរអំពីគោលនយោបាយរបស់ DK ស្តីពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដោយបញ្ជាក់ថាបទប្បញ្ញត្តិអាពាហ៍ពិពាហ៍មានជាការអនុវត្តផ្លូវការជាជាងច្បាប់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ។ លោកពន្យល់ថា ក្នុងឋានៈជាចៅហ្វាយស្រុក គាត់បានផ្សព្វផ្សាយការណែនាំពីថ្នាក់លើ ហើយបដិសេធថាមិនបានធ្វើជាសាក្សី ឬបញ្ជាឱ្យមានការប្រហារជីវិតអតីតទាហាន លន់ នល់ ទេ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា លោក​បាន​ដឹង​ថា ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃរបបនេះ ​ការ​ប្រហារ​ជីវិត​បាន​កើត​ឡើង។ ជុំវិញ​បញ្ហា​ព្រះពុទ្ធសាសនា លោក ជឹម បាន​បញ្ជាក់​ថា ការ​ប្រតិបត្តិ​សាសនា​មិន​ត្រូវ​បាន​ហាមឃាត់​ក្នុង​តំបន់ ​១០៥​ ទេ ប៉ុន្តែ​រូបសំណាកព្រះពុទ្ធត្រូវបានបំផ្លាញ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២២ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៤ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២១ មេសា ២០១៥
លោក DUDMAN Richard Beebe

លោក Richard Dudman ដែលមានអាយុ ៩៦ ឆ្នាំបានរំលឹកអំពីពេលវេលារបស់គាត់ដែលបានចំណាយនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមុន អំឡុងពេល និងក្រោយរបបខ្មែរក្រហម។ គាត់​បាន​បញ្ជាក់​ថា ពួកគេ​សុទ្ធ​តែ​ជា​បទពិសោធន៍​ខុសៗ​គ្នា​ដែល​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៩៧៨ គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​គំរាម​កំហែង​លើ​រាង​កាយ ប៉ុន្តែ​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៩០ គាត់​ដើរ​តាម​ដង​ផ្លូវ ហើយ​រក​ភស្តុតាង។ គាត់បានរំលឹកពីបទពិសោធន៍របស់គាត់នៅពេលល្ងាចពីការស្លាប់របស់លោក Malcolm Caldwell ដោយបញ្ជាក់ថា គាត់បានឮស្នូរកាំភ្លើង ប៉ុន្តែមិនច្បាស់ពីមូលហេតុនៃការវាយប្រហារលើអ្នកកាសែតនោះទេ។ លោក Dudman ក៏បានរំលឹកពីបទសម្ភាសន៍របស់លោកជាមួយ ប៉ុល ពត ក្នុងខែធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៧៨ នៅពេលដែលលោកជាអ្នកកាសែតលោកខាងលិចម្នាក់ក្នុងចំណោមពីរនាក់ដែលមកបំពេញទស្សនកិច្ចនៅរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ មីនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៣១ ខែ មីនា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០១ មេសា ២០១៥
លោក រៀល សន

លោក រៀល សន អាយុ ៧៧ ឆ្នាំ មក​ពី​ស្រុក​ត្រាំកក់ បាន​ពន្យល់​ថា នៅ​ចុង​ឆ្នាំ ១៩៧៦ លោក​ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ជា​អនុប្រធាន​មន្ទីរពេទ្យ​ស្រុក ១០៥។ ក្នុងអំឡុងពេលផ្តល់សក្ខីកម្មរបស់គាត់គាត់បានពិពណ៌នាអំពីស្ថានភាពទូទៅដែលអ្នកជំងឺត្រូវបានព្យាបាលនិងរចនាសម័្ពន្ធទូទៅនៃមន្ទីរពេទ្យ។ លោក​បញ្ជាក់​ថា ក្នុង​ករណី​ភាគ​ច្រើន​ប្រជាពលរដ្ឋ​បាន​រងគ្រោះ​ដោយ​កង្វះ​អាហារូបត្ថម្ភ និង​គ្រុនចាញ់ ហើយ​ក្នុង​មួយ​ខែ​មុន​របប​ប៉ុលពត មាន​អ្នក​ជំងឺ​ពី ១០ ទៅ ២០ នាក់​បាន​ស្លាប់​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ដោយ​សារ​កង្វះ​អាហារូបត្ថម្ភ​ធ្ងន់ធ្ងរ។ លោក រៀល សន ក៏បានរៀបរាប់ថា ធ្លាប់បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំមួយ ដែលមានការណែនាំក្នុងការបោសសម្អាតអតីតទាហាន លន់ នល់ និងប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម។

ប្រតិចារឹក​សវនាការ​លើ​អង្គ​សេច​ក្ដី​នៃ​សំណុំ​រឿង ០០២/០២ ថ្ងៃ​ទី ១៦ ខែ​ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹក​សវនាការ​លើ​អង្គ​សេច​ក្ដី​នៃ​សំណុំ​រឿង ០០២/០២ ថ្ងៃ​ទី ១៧ ខែ​ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹក​សវនាការ​លើ​អង្គ​សេច​ក្ដី​នៃ​សំណុំ​រឿង ០០២/០២ ថ្ងៃ​ទី ១៨ ខែ​ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹក​សវនាការ​លើ​អង្គ​សេច​ក្ដី​នៃ​សំណុំ​រឿង ០០២/០២ ថ្ងៃ​ទី ១៩ ខែ​ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥
លោក នុត នូវ

លោក នុត នូវ អាយុ ៧៤ ឆ្នាំ មក​ពី​ខេត្ត​តាកែវ បាន​ថ្លែង​ថា ក្នុង​របប​ខ្មែរ​ក្រហម លោក​ត្រូវ​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ​ឃុំ​ញ៉ែងញ៉ង ទទួល​បន្ទុក​រក្សា​បញ្ជី​ចំណាយ និង​ការ​ប្រើប្រាស់​ស្បៀង។ គាត់ត្រូវបានគេសួរអំពីការបែងចែកប្រភេទប្រជាជន និងអំពីស្ថានភាពអាហារ និងសុខភាពនៅក្នុងសហករណ៍របស់គាត់។ លោកក៏បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីការចាត់ទុកអតីតមន្ត្រី លន់ នល់ និងបានបញ្ជាក់ថា មានតែថ្នាក់ផ្នែក និងថ្នាក់តំបន់ប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិអំណាចក្នុងការសម្រេចចិត្តចាប់ខ្លួនអ្នកណា ឬសម្លាប់អ្នកណា។

ប្រតិចារឹក​សវនាការ​លើ​អង្គ​សេច​ក្ដី​នៃ​សំណុំ​រឿង ០០២/០២ ថ្ងៃ​ទី ១៦ ខែ​ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១២ ខែ មីនា ឆ្នាំ២០១៥

Pagination