Case 002 Witnesses, experts and Civil Parties

Witnesses, experts and Civil Parties who have appeared in Case 002. Click on photo for larger version.

មុយ វ៉ាន់នី

លោក មុយ វ៉ាន់នី មកពីខេត្តកំពង់ចាម អាយុ ៤៩ឆ្នាំ នៅពេលផ្តល់សក្ខីកម្ម បម្រើការងារនៅអង្គភាពចល័តស្រុក (DMU) ដែលឈរជើងនៅឃុំស្តៅ រយៈពេលជាងពីរឆ្នាំ។ អង្គភាពចល័តស្រុក មិនត្រឹមតែមានជនជាតិខ្មែរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មានជនជាតិចាមពី ២៥-៣០ នាក់ផងដែរ តាមការប៉ាន់ស្មានរបស់សាក្សី។ លោក មុយ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថាបានឃើញជនជាតិចាមដែលធ្វើការជាមួយគ្នាត្រូវបានគេបណ្តើរទៅឆ្ងាយ នៅពេលគាត់ត្រឡប់ទៅអង្គភាពចល័តស្រុករបស់គាត់នៅល្ងាចមួយ។ មានពាក្យចចាមអារ៉ាមក្នុងចំនោមអង្គភាពចល័តស្រុក ថាអ្នកដែលត្រូវបាននាំទៅឆ្ងាយត្រូវបានគេប្រហារជីវិតនៅវត្ត អូរត្រកួន ។ សក្ខីកម្ម​បាន​បង្ហាញ​ថា បុគ្គល​ទាំងនេះ​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា​ជា​ជនជាតិ​ចាម ដោយសារ​ពួកគេ​មិន​បាន​ព្យាយាម​លាក់បាំង​អត្តសញ្ញាណ​របស់​ពួកគេ​នៅ​ដើម​សម័យ​ខ្មែរក្រហម។ ពួក​គេ​ក៏​និយាយ​ភាសា​ខ្មែរ​ដោយ​បញ្ចេញ​សំឡេង និង​មាន​ឈ្មោះ​ជនជាតិ។ ក្នុង​រយៈពេល​ប្រហែល​កន្លះ​ឆ្នាំ លោក ម៉ុយ បាន​រៀបរាប់​ពី​តួនាទី​របស់​លោក​ថា ជា​អ្នក​នាំ​សារ​របស់​ប្រធាន​សន្តិសុខ​នៅ​មជ្ឈមន្ទីរ​សន្តិសុខ​វត្ត​អូរ​ត្រកួន ឈ្មោះ ហឿន។ សក្ខីកម្មរបស់គាត់បានផ្តល់ការយល់ដឹងអំពីរចនាសម្ព័ន្ធ និងប្រតិបត្តិការរបស់ អង្គភាពចល័តស្រុក ។ សក្ខីកម្ម​ក៏​បាន​លាតត្រដាង​ពី​លក្ខខណ្ឌ​នៃ​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេប្រព្រឹត្តិនៅវត្តអូរត្រកួន។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១១ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៦ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១២ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៦
លោក ថេង ផល

លោក ថេង ផល នៅ​ស្រុក​ព្រៃវែង ប៉ាន់ស្មាន​ថា លោក​មាន​អាយុ ២៤ ឆ្នាំ​នៅ​ដើម​របប​កម្ពុជា​ប្រជាធិបតេយ្យ។ គាត់បានមកនៅចំពោះមុខតុលាការដើម្បីរំលឹកឡើងវិញនូវភាពក្រោមអំណាចក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ដែលថាគាត់ត្រូវបានគេចាត់ជាកូនប្រុសរបស់អ្នកមូលធននិយម ហើយត្រូវបានបង្ខំឱ្យធ្វើការសម្រាប់រយៈពេលមួយនៃរបបនេះ។ លោក ថេង ក៏​បាន​លើក​ឡើង​អំពី​លក្ខណៈ​វិនិច្ឆ័យ​មួយ​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រើ​ដើម្បី​កំណត់​ជោគវាសនា​របស់​កុមារ​ក្នុង​គ្រួសារ​ជនជាតិ​ចម្រុះ។ កូន​ៗ​នឹង​ត្រូវ​ចាប់​​នឹង​បាត់​ខ្លួន បើ​ម្តាយ​ជា​ជនជាតិ​វៀតណាម ប៉ុន្តែ​បើ​តែ​ឪពុក​ជា​វៀតណាម និង​ម្តាយ​ជា​ខ្មែរ កូន​ៗ​នឹង​រួច​ជីវិត។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោក ថេង បានកត់សម្គាល់ថា គ្មានសក្ខីកម្មណាមួយរបស់គាត់អាចបញ្ជាក់បានពីចំណេះដឹងផ្ទាល់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព័ត៌មាននេះត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយតាមរយៈរឿងនិទាន និងពាក្យចចាមអារ៉ាមក្នុងចំណោមអ្នកភូមិដទៃទៀតរបស់គាត់។ បញ្ចប់ការផ្តល់សក្ខីកម្មរបស់លោក ថេង ផល បានបញ្ជាក់ថា លោកបានឮពីការបាញ់កាំភ្លើង និងការបាញ់ផ្លោងកាំភ្លើងធំ នៅពេលដែលកងទ័ពវៀតណាមចាប់ផ្តើមទន្ទ្រានយកទឹកដីកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៩។

[កោសលុប]ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៥ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៦ , [កែតម្រូវ ៣] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៦ ខែ មករា ឆ្នាំ២០១៦
អ៊ុច ស៊ុនឡាយ

ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី អ៊ុច ស៊ុនឡាយ បានផ្តល់សក្ខីកម្មចំពោះផលប៉ះពាល់ដែលគាត់បានទទួលរងពីការប្រព្រឹត្តិលើជនជាតិវៀតណាមក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០១ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៦ , ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០២ មីនា ២០១៦
ប៉ាក សុក

សាក្សី ២-TCW-១០០០ អតីតជាទាហ៊ានជើងទឹកខ្មែរក្រហម។ លោកបានទទួលការហ្វឹកហាត់មុនពេលលោកបានចូលរួមជាមួយកងទ័ព្ទខ្មែរក្រហម។ ២-TCW-១០០០ បានបញ្ជាក់ថា មាស មុត ជាមេបញ្ជាការកងពលរបស់លោក (កងពល១៦៤) ហើយលោកថា កងពលរបស់លោកទទួលបញ្ជាឲ្យ​ចាប់ ទូក និងកាណូត ដែលមិនមែនជារបស់ទាហ៊ានជើងទឹក ហើយរាយការណ៍ចំពោះជនជាតិភាគតិចវៀតណាមដែលលួចចូលទៅក្នុងដែននោះ។ ២-TCW-១០០០ នៅចាំថា ជនជាតិវៀតណាមត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅក្នុងសមុទ្រ ហើយក្រោយមកគេនាំយកទៅកំពង់ផែអូរឈើទាល និងត្រូវបានគេវាយធ្វើបាប បើទោះបីជាពួកគេគ្មានអាវុធក៏ដោយ។

ប្រតិ​ចារឹក​សវនា​ការ​លើ​អង្គ​សេច​ក្ដី​នៃ​សំ​ណុំ​រឿង​ ០០២/​០២ -​ ថ្ងៃ​ទី ​១៦​ ខែ​ ធ្នូ​ ឆ្នាំ​២០១៥​, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៥ មករា ២០១៦
លោក អ៊ី វុន

លោក អ៊ី វុន មានអាយុ ៧៩ ឆ្នាំ បានធ្វើការក្នុងវាលស្រែ និងបានរស់នៅ ចំងាយប្រហែល៣០០ម៉ែត្រពីវត្តខ្សាច់។ វត្ដខ្សាច់ត្រូវបានគេរុះរើ និងកុដមួយត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាជង្រុកស្រូវ។ លោក វុន បានបញ្ជាក់ថា ការសម្លាប់បានកើតឡើងនៅក្នុងវត្តរាប់បញ្ចូលទាំងការសម្លាប់នៅក្នុងវត្ដផងដែរ។ អ្នកដែលត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់នោះ ដំបូងឡើយគេប្រាប់ពួកគេថា គេនាំយកពួកគេទៅរៀនសូត្រ។ គ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលទៅជិតវត្តនោះទេ ព្រោះមានការហាមឃាត់ និងយាមកាមយ៉ាងតឹងតែង។ លោក វុន បានពន្យល់ថា លោកអាចចូលទៅជិតវត្ដនោះបាន ដើម្បីមើលរណ្ដៅសាក់សពទាំងនោះ ដោយលោកប្រាប់គេថាទៅរកគោនៅទីនោះ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៥ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥
អ្នក​ស្រី ស៊ិន ឆែម

មានអាយុ ៧៩ ឆ្នាំ អ្នកស្រី ស៊ិន ឆែម ត្រូវបានកោះហៅដើម្បីធ្វើសក្ខីកម្មលើការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញទៅលើជនជាតិវៀតណាមក្នុងភូមិរបស់អ្នកស្រី ក្នុងអំឡុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ អ្នកស្រី ឆែម បានបញ្ជាក់ថា ជនជាតិវៀតណាមនៅក្នុងភូមិរបស់អ្នកស្រី អ្នកខ្លះមានប្ដី ឬប្រពន្ធជាជនជាតិខ្មែរ។ ប្ដីប្រពន្ធជនជាតិវៀតណាម ខ្មែរ និងកូនកាត់វៀតណាមខ្មែរទាំងអស់នោះ ត្រូវបានគេយកចេញទៅសម្លាប់នៅពេលយប់។ គ្រួសារចំនួន៤ដែលត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់នៅយប់នោះ។ ប្ដីរបស់អ្នកស្រីជាមេឃុំ។ បន្ទាប់ពីប្ដីរបស់អ្នកស្រីត្រូវបានចាប់ខ្លួន មានអ្នកផ្សេងទៅជំនួសតួនាទីរបស់ប្ដីអ្នកស្រី ហើយសាក្សីរូបនេះបានបន្ដថា មេឃុំថ្មីនោះហើយ ដែលបានរៀបគម្រោងចាប់ខ្លួនគ្រួសារជនជាតិវៀតណាមនៅក្នុងភូមិនោះ។

 

ប្រ​តិ​ចារឹក​សវនាការ​លើ​អង្គ​សេចក្ដី​នៃ​សំណុំ​រឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី១៤ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥
អ៊ុង សំអ៊ាន

សាក្សី អ៊ុង សំអ៊ាន រៀបរាប់ថា នៅឆ្នាំ១៩៧៦ មានសហករណ៍ ហើយប្រជាជនហូបបាយជុំគ្នា និងដេកផ្ទះរៀងៗខ្លួនដូចធម្មតា។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៧៧ ប្រជាពលរដ្ឋ​បាន​ជីក​ប្រឡាយ​ពី​ទន្លេ​រមាសហែក មក​ភាគ​ខាង​កើត​នៃ​ទីរួម​ខេត្ត។ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ១៩៧៧ ជនជាតិវៀតណាម ៤ ទៅ ៥ នាក់ដែលមានឪពុកខ្មែរ និងម្តាយ “យួន” ឬខ្លះជាមួយឪពុកយួន និងម្តាយខ្មែរត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងយកទៅបាត់ ដែលអ្នក​ទាំង​នោះ​បាន​រស់​នៅ​ភូមិ​គ្រហឹមក​ជា​យូរ​មក​ហើយ។ សាក្សី​មិន​បាន​ដឹង​អំពី​ជនជាតិ​ចាម​ទេ ព្រោះ​គ្មាន​ជនជាតិ​ចាម​ណា​ម្នាក់​រស់​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​នេះ ហើយ​នាង​ក៏​មិន​ដឹង​អំពី​ភូមិ​ផ្សេង​ទៀត​ដែរ។ ចំណែក​ព្រះសង្ឃ​វិញ​ត្រូវ​បានចាប់ផ្សឹកនៅ​ឆ្នាំ​១៩៧៥។ រូបសំណាក​ព្រះពុទ្ធ​ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី១១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥
លោក អ៊ុំ ស៊ន់


លោក អ៊ុំ ស៊ន់ ជាមួយនិងមិត្ដរបស់លោក ស៊ាន ស៊ុង ដែលជាសាក្សីក្នុងសំនុំរឿង០០២/០២ ម្នាក់ទៀត បានស្ថិតនៅប្រហែល ជា៣០ម៉ែត្រពីវាលពិឃាដ នៅក្នុងវត្តខ្សាច់។ សាក្សីបាននៅ ចងចាំថា មានមនុស្សកាន់អាវុធ បានចោទប្រកាន់ជនរងគ្រោះជា យួន នៅ ក្នុងសាលបណ្ណាល័យ។

សាក្សីក៏បានលឺសំឡេង ស្រែកយំនៅពេលលោកបាន ឃើញជនរងគ្រោះត្រូវបានគេ សម្លាប់ម្ដងមួយៗ។ ដោយ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ជា​ខ្លាំង គាត់​បាន​រត់​សំដៅ​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​គាត់​ទាំង​ញ័រ​រន្ធត់។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់គាត់បានត្រឡប់ទៅកន្លែងសម្លាប់វិញ ហើយបានឃើញរណ្តៅដែលពោរពេញដោយសាកសព និងថង់ទឹកប្រមាត់ព្យួរនៅលើដើមដូង។

សាក្សី​បាន​និយាយ​ថា ទារក​និង​កុមារ​តូចៗ​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាប់​វាយផ្ទប់​នឹង​ដើម​ដូង ចំណែក​ក្មេង​អាយុលើសហ្នឹង​ត្រូវ​បាន​សម្លាប់​ដោយ​ប្រើ​ដំបង​ឫស្សី។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី១១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥
លោក ជឿង យ៉ាង​ជេត

គ្រួសាររបស់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីត្រូវបានគេធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ នៅក្នុងភូមិតាកុយ ដែលជាកន្លែងកំណើតរបស់លោក ជាទីកន្លែង ដែលលោកត្រូវបានរងការគំរាមកំហែងដោយខ្មែរក្រហម ក្រោយមកទៀតគ្រួសារលោកត្រូវបានគេជម្លៀសទៅភូមិដាកំពង់ឆ្នាំង ។

គ្រួសាររបស់លោកត្រូវាបានសម្លាប់ដោយគ្មានការព្រមាននៅអំឡុងពេលស្នាក់នៅ ក្នុងភូមិដា នៅពេលព្រឹកមួយ មានបុរសចំនួន៨រូបដែលមានកាន់កាំភ្លើង ពូថៅ និងដំបងឬស្សីមួយបានទៅផ្ទះរបស់លោក ហើយចាប់ពួកគេចងនឹងខ្សែរគោ រួចបណ្ដើរពួកគេ ទៅឆ្ងាយ។

នៅពេលនោះ លោកមិនបានដឹងថាគ្រួសាររបស់លោកត្រូវបានគេសម្លាប់នោះទេ ហើយនៅពេលលោកបានដើរចេញពីរណ្ដៅ ក៏បានឃើញស័កសពរបស់ពួកគេតែម្ដង។ ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីរូបនេះបន្ថែមថា លោកត្រូវបានគេវាយចំនួនបីខ្នងពូថៅនៅលើ កញ្ចឹងករបស់លោក។ លោកបន្ថែមថា លោកត្រូវបានបង្ខំឲ្យលត់ជង្គង់បែរមុខទៅរករណ្ដៅ បន្ទាប់មកគេបានវាយលោកចំនួន បីខ្នងពូថៅ ហើយទំលា់ចូលទៅក្នុងរណ្ដៅតែម្ដង។ នៅប្រហែលម៉ោង៤ល្ងាចលោកបានដឹងខ្លួនវិញ ហើយដើមករបស់លោក មានសភាពហើមធំ ដូចកក្របី(ឡើង)ហើយមានស័កសពក្រុមគ្រួសាររបស់លោកនៅសង្កត់លោកពីលើទៀតផង។ លោកថា ក្រោយមកលោកបានងើបចេញពីរណ្ដៅ ដើរទាំងថ្ងៃទាំងយប់ឆ្ពោះទៅភូមិគ្រួសដែលស្ថិតនៅក្បែរនោះ។ លោកបន្ថែមថា នៅក្នុង ភូមិនោះហើយដែល លោកត្រូវបានគេផ្ដល់ថ្នាំបុរាណជូន៕

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ , [កែតម្រូវ៣] ប្រតិចារឹក​សវនាការ​លើ​អង្គ​សេច​ក្ដី​នៃ​សំណុំ​រឿង ០០២/០២ ថ្ងៃ​ទី ៧ ខែ​ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៥
លោក ព្រុំ សារុន

លោក ព្រុំ សារុន អតីតទាហ៊ានលន់ នល់ ផ្ដល់សក្ខីកម្មទាក់ទងនឹងបទពិសោធន៍របស់លោកក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩។ 

លោក ព្រំ សារុន

បន្ទាប់ពីបំរើការងារក្នុងអតីតៈជាទាហ៊ានរបប លន់ នល់ ជាង៣ឆ្នាំរួចមក ដោយរួមទាំងការសិក្សានៅប្រទេសថៃមួយឆ្នាំផងដែរ លោក ព្រំ សារុន បានធ្វើសក្ខីកម្មទៅលើបទពិសោធន៍របស់លោក។ សាក្សីរូបនេះបានអះអាងថា កងទ័ព្ទទាំងអស់នៅក្នុងតំបន់របស់លោក ត្រូវបានគេនាំយកទៅសម្លាប់ ប៉ុន្ដែ ខ្មែរក្រហមបានទុកជីវិតលោក ដោយសារតែលោកខិតខំធ្វើការ។ សាក្សីរូបនេះក៏បានបង្ហាញអំពីកិច្ចប្រជុំរបស់លោកជាមួយ និងកម្មាភិបាល ខ្មែរក្រហមបានចំនួនពីរបីដងដែរ ដែលលោកបានពណ៌នាថា កម្មាភិបាលទាំងនោះក្រោយមកត្រូវបានគេចោទថាជាជនក្បត់នៅក្នុងឃុំនោះ ហើយត្រូវ​បានគេនាំយកទៅសម្លាប់។

សាក្សីក៏បានឃើញគណៈកម្មាភិបាលក្មេងៗមានអាយុប្រហែល៨ឆ្នាំ ស្ពាយកាំភ្លើងអូសដី បានទៅចាប់ប្រជាពលរដ្ឋយកចេញទៅ ប៉ុន្ដែមិនដែលឃើញត្រលប់មកវិញឡើយ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥
លោក ជឿង យ៉ាំងចែត

ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី គឺជាជនរងគ្រោះផ្ទាល់នៃការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ ការធ្វើបាប ការសម្លាប់ និងការលុបបំបាត់ជនជាតិភាគតិចវៀតណាមដោយខ្មែរក្រហម និងឧក្រិដ្ឋកម្មផ្សេងៗទៀត។ លោក​អាច​ផ្តល់​ភ័ស្តុតាង​អំពី​ការ​ផ្លាស់​ទី​លំនៅ​ដោយ​បង្ខំ និង​ការ​សម្លាប់​ជនជាតិ​វៀតណាម​យ៉ាង​ច្រើន​នៅ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង៖ ១៧ មេសា ១៩៧៥ ពេលផ្ទេរទៅភ្នំកែបភ្លាមៗ ការសម្លាប់រង្គាលគ្រួសារវៀតណាមទាំងមូលនៅផ្នូរដ៏ធំនៅថ្ងៃទី ១៧ មេសា ១៩៧៥ ដែលបន្សល់ទុកសាក្សីជាអ្នករស់រានមានជីវិតតែម្នាក់ ការនិរទេសជនស៊ីវិលវៀតណាមទៅវៀតណាមនៅឆ្នាំ ១៩៧៥ ការដោះដូរជនជាតិវៀតណាម សម្រាប់អង្ករ និងអំបិល នៅផ្សារអ្នកលឿង ខេត្តព្រៃវែង មុននឹងផ្ទេរចេញពីប្រទេសកម្ពុជា តាមកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងវៀតណាម និងខ្មែរក្រហម។

[កែតម្រូវ៣] ប្រតិចារឹក​សវនាការ​លើ​អង្គ​សេច​ក្ដី​នៃ​សំណុំ​រឿង ០០២/០២ ថ្ងៃ​ទី ៧ ខែ​ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី សៅ សាក់

អ្នកស្រី សាក់ មាន​ទីលំនៅ​ភូមិ​អូរ​ឡុង​ទ្រា ខេត្តព្រៃវែង និង​ ធ្វើការជាកសិករធ្វើស្រែ​ប្រាំង។ ម្តាយ​នាង​ជា​កូនកាត់ជនជាតិ​វៀតណាម​ ប៉ុន្តែ​គ្មាន​សមាជិក​គ្រួសារ​ម្តាយ​នាង​ណា​ម្នាក់​រស់នៅក្នុង​ភូមិ​របស់គាត់​ទេ​។ នាង​រំលឹក​ថា អ្នក​ណា​ដែល​មាន​ដើម​កំណើត​វៀតណាម ត្រូវ​បាន​គេ​យក​ទៅ​សម្លាប់ ហើយ​ម្តាយ​របស់​នាង​ក៏​ជួប​វាសនា​ដូច​គ្នា។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៣ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥, [កែតម្រូវ៣] ប្រតិចារឹក​សវនាការ​លើ​អង្គ​សេច​ក្ដី​នៃ​សំណុំ​រឿង ០០២/០២ ថ្ងៃ​ទី ៧ ខែ​ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៥
លោក ប្រាក់ ឌឿន

លោក ប្រាក់ ឌឿន បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីការប្រព្រឹត្តិលើជនជាតិវៀតណាមដោយខ្មែរក្រហម។ គាត់មានប្រពន្ធ កូនស្រី៤នាក់ និងកូនប្រុសម្នាក់ក្នុងរជ្ជកាលខ្មែរក្រហម ហើយត្រូវបានជម្លៀសទៅភូមិប៉ិចចាន់បា ដែលគ្រួសាររបស់គាត់ត្រូវបានបែងចែកទៅជាអង្គភាពដាច់ដោយឡែករបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់ពីត្រូវបានផ្លាស់ទីលំនៅដោយបង្ខំទៅកោះតាមុតអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំកន្លះ កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមបានផ្តល់ការស្នើសុំរបស់លោក ឌឿន ដើម្បីឱ្យក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ផ្លាស់ទៅរស់នៅកោះជាមួយគាត់។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ គាត់បានឃើញជនជាតិវៀតណាមដកចេញពីកោះ ឬវាយប្រហារ ហើយការនិយាយភាសាវៀតណាម បណ្តាលឱ្យមានការដាក់ទណ្ឌកម្មលើរាងកាយ ឬស្លាប់។ នៅទីបំផុតកម្មាភិបាលបានបំបែកជនជាតិយួន និងខ្មែរជាក្រុមដាច់ដោយឡែក ហើយបានសម្លាប់ក្រុមយួនយ៉ាងព្រៃផ្សៃ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០២ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥
ស៊ាន ស៊ង់

សាក្សី ដែលជាសមាជិកនៃអង្គភាពចល័ត រៀបរាប់ពីការសម្លាប់រង្គាលរបស់ជនស៊ីវិលវៀតណាមពី ៦០០-៧០០ នាក់នៅវត្តខ្សាច់ (ស្រុកជីក្រែង ខេត្តសៀមរាប) ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មថាជនរងគ្រោះគឺជាជនជាតិវៀតណាមមកពីភូមិជុំវិញ ត្រូវ​បាន​គេ​ចាក់សោ​ក្នុង​វត្ត​មុន​ពេល​ត្រូវ​បាន​គេ​បណ្តើរ​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​និង​ប្រហារ​ជីវិត។ សាក្សី​បាន​ឃើញ​គ្រួសារ​ជន​ជាតិ​វៀតណាម​ទាំង​មូល​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់ ហើយ​ទម្លាក់​ចូល​ក្នុង​រណ្តៅ។ លោក​បញ្ជាក់​ថា គ្រួសារ​ពីរ​ត្រូវ​បាន​គេ​ដោះលែង​ដោយ​ហេតុផល​ថា​ពួកគេ​ជា​ជនជាតិ​ចិន ជា​ជាង​វៀតណាម។ សាក្សី​បាន​មើល​ការ​សម្លាប់​នេះ​ពី​មួយ​ម៉ោងទៅ​បី​ម៉ោង។ គាត់រៀបរាប់អំពីការស្រាវពោះវៀនរបស់នារីវៀតណាមម្នាក់ដែលជាសមាជិកនៃអង្គភាពចល័តរបស់គាត់។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៧ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៨ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥
មុន មុត

សក្ខីកម្មរបស់សាក្សីរូបនេះធ្វើឡើងជាអសាធារណៈ។​

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៧ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥
លោក សុះ រុំលី

លោក សុះ រុំលី មកពីខេត្តកំពង់ចាម អាយុប្រហែល ៦០ឆ្នាំ នៅពេលផ្តល់សក្ខីកម្ម គឺជាសាក្សីទី២ ដែលនឹងត្រូវបើកសវនាការនៅចំពោះមុខអង្គជំនុំជម្រះក្នុងខែមករា។ ជា​ស្មៀន​ឃុំ​ទ្រា ក្នុង​របប​កម្ពុជា​ប្រជាធិបតេយ្យ។ លោក សុះ រុំលី ថផ្តល់សក្ខីកម្មទាក់ទងនឹងការប្រព្រឹត្តិលើជនជាតិចាម។ ជាជនជាតិចាមផ្ទាល់ គាត់បានរៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់មុនឆ្នាំ ១៩៧៥ និងរបៀបដែលអ្វីៗបានផ្លាស់ប្តូរបន្ទាប់ពីនោះ។ ប្រធានបទទូទៅនៃសក្ខីកម្មរបស់គាត់គឺការរឹតត្បិតសេរីភាពខាងសាសនា និងវប្បធម៌ ដែលនាំទៅដល់ការចាប់ខ្លួនមេដឹកនាំចាមជាច្រើននាក់ទូទាំងភូមិរបស់គាត់។

[កោសលុប] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៨ មករា ២០១៦
លោក បាន សៀក

លោក បាន សៀក អាយុ៦១ឆ្នាំ បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីរបៀបដែលលោកត្រូវបានតែងតាំងជាអនុប្រធានមុខងារសាធារណៈបន្ទាប់ពីការបោសសម្អាតកម្មាភិបាលភូមិភាគខាងជើងបានកើតឡើង។ ក្នុង​ពេល​កាន់​តំណែង​ជា​លេខា​រង សូ សឿន ភរិយា​លោក កែ ពក ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ជា​ចៅសង្កាត់​ចំការលើ។ ដោយទទួលភារកិច្ចត្រួតពិនិត្យភូមិល្វា និងចំការអណ្តូង គាត់មិនបានដឹងពីជនជាតិចាមណាដែលរស់នៅក្នុងតំបន់នោះទេ ដោយសារពួកគេត្រូវបានហាមឃាត់មិនអោយគោរពសាសនារបស់ពួកគេ។ សាក្សី​រូប​នេះ​មិន​បាន​ដឹង​ពី​ជោគ​វាសនា​របស់​គ្រួសារ​ចាម​ប្រមាណ ១០០០ នាក់​ដែល​បាន​រាយការណ៍​ថា​បាត់​ខ្លួន​ពី​ស្រុក​ចំការលើ​នោះ​ទេ។ លោក បាន ដែល​បាន​បាត់​បង់​បងប្អូន​បង្កើត​របស់​លោក​ពីរ​នាក់ ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នេះលោក​បាន​បញ្ជាក់​ជា​ថ្មី​ថា​មនុស្ស​ត្រូវ​បាន​គេ​សម្លាប់​ដោយ​មិន​ប្រកាន់​ពូជ​សាសន៍​ឬ​សាសនា​អ្វី​ឡើយ។ គាត់​ត្រូវ​បាន​សមាជិក​គណៈកម្មាធិការ​ស្រុក​ប្រាប់​ថា នួន ជា ដើរតួ​ជា​ទីប្រឹក្សា​សំខាន់​ម្នាក់​លើ​គោលនយោបាយ​ជាក់លាក់។ លោក បាន  ថ្លែងថា លោក មិនមានសិទ្ធិអំណាចក្នុងការសម្រេចចិត្តនរណានឹងត្រូវបានគេ ប្រហារ ជីវិត; បញ្ជា​ចេញមក​ពី​ថ្នាក់​លើ ហើយ​បាន​បញ្ជាក់​ថា គ្មាន​អ្នក​ណា​រួច​ខ្លួន​ពី​ការបោស​សម្អាត​នោះ​ទេ។ បើអ្នកប្រឆាំងរបបនេះ អ្នកគឺជាសត្រូវ។ លោក​បាន​រំឭក​ថា​បាន​ឃើញ​សាកសព​ខ្លះ​ក្នុង​ឯកសណ្ឋាន​យោធា​មិន​ស្គាល់​អត្តសញ្ញាណ​អណ្តែត​ចុះ​ទន្លេ​មេគង្គ​ក្បែរ​ភូមិ​ទ្រា។ អ្នកខ្លះមិនមានក្បាលទេ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៥ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥
ប៉ាន ឈួង

សាក្សីគឺជាអនុប្រធាននៃកងពលតូចចល័ត តំបន់៥ ក្រោមឈ្មោះ ហូន ហៅ តា វ៉ាល់ ចាប់តាំងពីខែមករា ១៩៧៦; លោក​ត្រូវ​បាន​ចាត់​ឱ្យ​ទៅ​ការដ្ឋាន​ទំនប់​ត្រពាំងថ្ម បន្ទាប់​ពី​បាន​សាងសង់​ទំនប់​កំបៅ-ស្រះ និង​ទំនប់​គោក​រំចេក។លោកលើកឡើងពីការចុះសួរសុខទុក្ខរបស់ ខៀវ សំផន ហៅ ហែម នៅកន្លែងធ្វើការគោករំចេក និងការដែលលោកបានឃើញស្ថានភាពការងារពិតប្រាកដ និងកម្មករ រួមទាំងមនុស្ស “ស្គម” ផងដែរ។ លោករៀបរាប់អំពីរចនាសម្ព័ន្ធអាជ្ញាធរនៅការដ្ឋានសាងសង់ទំនប់ត្រពាំងថ្ម រចនាសម្ព័ន្ធរដ្ឋបាលភូមិភាគពាយ័ព្យ តំបន់៥ និងស្រុកព្រះនេត្រព្រះ និងការរៀបចំកងពលតូចចល័តតាមតំបន់។ 

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០១ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០២ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥
លោក សុត សុផល

កសិករ​ដាំ​ស្រូវ លោក សុត សុផល អាយុ ៥១​ឆ្នាំ នៅ​ពេល​កាត់​ក្តី​បាន​រំឭក​ពី​បទពិសោធន៍​ការងារ​នៅ​ការដ្ឋាន​ទំនប់​ត្រពាំងថ្ម (TTD)។ គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​ផ្ទេរ​ទៅ​ការដ្ឋាន TTD បន្ទាប់​ពី​គាត់​ជា​កូន​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​កុមារ​ពី ២.០០០-៣.០០០ នាក់​ធ្វើការ​នៅ​ចម្ការ​កំពក។ នៅកន្លែង TTD គាត់គឺជាផ្នែកនៃអង្គភាពកុមារពិសេសដែលត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យជីក និងដឹកដី គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញតាមកូតាប្រចាំថ្ងៃដែលកើនឡើង។ ធ្វើការចាប់ពីម៉ោង ៣ ព្រឹកដល់ម៉ោង ១១ ព្រឹក បន្ទាប់មកម៉ោង 2 រសៀលដល់ម៉ោង 11 យប់។ លោក សុត បញ្ជាក់​ថា បើ​អ្នក​មិន​បាន​តាម​កូតា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ របប​អាហារ​របស់​អ្នក​ត្រូវ​បាន​កាត់​បន្ថយ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ គាត់​បាន​ឃើញ​កម្មករ​ដួល​សន្លប់ និង​ស្លាប់​ដោយសារ​ការងារ​ច្រើន​ពេក។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៩ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី នោ សាទះ

អ្នកស្រី នោ សាទះ អាយុ​៥៧​ឆ្នាំ មាន​ស្រុកកំណើត​នៅ​ភូមិ​ស្រែឃ្លាំង ឃុំ​ស្រែ​ឃ្លាំង។ ស្រែឃ្លាំង នៅពេលនោះត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអ្នកភូមិចាម ហើយបន្ទាប់ពីការបះបោរដ៏ខ្លាំងក្លានោះ នាងនិងអ្នកភូមិជិតបីរយនាក់ផ្សេងទៀតត្រូវបានដាក់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែកពីគេនៅក្នុងឃ្លាំងមួយ ដោយមិនមានអាហារ ឬការផ្គត់ផ្គង់ថ្នាំពេទ្យ។ ទាំងអស់ត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យនិយាយភាសាចាម ឬអនុវត្តសាសនាឥស្លាម ហើយមនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់ដោយសារការបង្ខាំងមនុស្ស និងកង្វះលទ្ធភាពទទួលបានធនធានសំខាន់ៗ។ អ្នកស្រី នោ បានបញ្ជាក់ថា ជនជាតិចាមគឺជាគោលដៅ ជាពិសេសបុរស ហើយជារឿយៗត្រូវបានយកកាំបិតភ្ជុង ហើយថានាងកុហកថាជាខ្មែរព្រោះខ្លាចគេប្រហារជីវិត។ ខ្មែរក្រហមបានប្រគល់ភារកិច្ចឱ្យអ្នកស្រី នោ និងអ្នកភូមិជាមួយគាត់ សាងសង់ទំនប់ទឹកដ៏ធំមួយ និងជីកផ្នូរ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់ទាំងពីរបានស្លាប់។ នាងបានឆ្លងជំងឺរាគរូស។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៨ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៩ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥
លោក ហ៊ីម ម៉ាន

លោក ហ៊ឹម ម៉ាន ដើម​បណ្តឹង​រដ្ឋប្បវេណី​អាយុ​៦៦​ឆ្នាំ មាន​ស្រុក​កំណើត និង​បច្ចុប្បន្ន​ស្នាក់​នៅ​ភូមិ​សោកសៅ ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ចាម។ លោក​បាន​បញ្ជាក់​ថា ខ្មែរក្រហម​បាន​ចាត់ទុក​ជនជាតិ​ចាម​ជា «​សត្រូវ​លេខ​មួយ​» ហើយ​បាន​បង្ខំ​ពួកគេ​ឲ្យ​ស៊ី​សាច់​ជ្រូក កាត់សក់ និង​ឈប់​ធ្វើ​ពិធី​សាសនា​ដូចជា​ការ​បន់ស្រន់​ជាដើម។ ទោះ​បី​ជា​ច្បាប់​ទាំង​នេះ​ត្រូវ​បាន​គោរព​ក៏​ដោយ ក៏​ជនជាតិ​ចាម​ជា​ច្រើន​ត្រូវ​បាន​គេ​ដក​ចេញ​ពី​ភូមិ ហើយ​ត្រូវ​បាន​របប​ខ្មែរ​ក្រហម​កាត់​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត។ ដើម​បណ្ដឹង​រដ្ឋប្បវេណី​បាន​និយាយ​ថា លោក​បាន​សង្កេត​ឃើញ​ការ​សម្លាប់​មួយ​ចំនួន​ខណៈ​កំពុង​លាក់​ខ្លួន​ក្នុង​គុម្ពោត។ លោក ហ៊ឹម បន្ត​ថា លោក និង​ភរិយា​បាន​រត់​គេច​ពី​ការ​បៀតបៀន ដោយ​លាក់​ខ្លួន​ក្នុង​ស្រះ​ក្បែរ​នោះ​អស់​រយៈពេល​ជិត ៤ ខែ​មុន​នឹង​ត្រូវ​ចាប់​ខ្លួន និង​បញ្ជូន​បន្ត​ទៅ​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង។ ក្រោយ​មក ខណៈ​គាត់​កំពុង​ជិះ​ទូក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ចង​សម្លាប់ ​លោក ហ៊ឹម ត្រូវ​បាន​វៀតណាម​ជួយ​សង្គ្រោះ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៨ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៧ កញ្ញា ២០១៥
លោក​តាយ គឹមហ៊ាន់

លោក តាយ គឹមហ៊ាន់ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថា ផ្ទះរបស់គាត់នៅចំងាយ ៥០ម៉ែត្រពីវត្តអូរត្រកួន ជាកន្លែងដែលគាត់ឃើញមានមនុស្សច្រើននាក់ត្រូវបានគេនាំទៅបួនទៅប្រាំដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ បុរស ស្ត្រី និងកុមារត្រូវបាននាំទៅវត្ត ដែលគេចាក់ភ្លេងខ្លាំងៗ។ មនុស្ស​ចាស់​ត្រូវ​បាន​ចង​នឹង​ខ្សែ ខណៈ​ក្មេង​តូចៗ​តាម​ពី​ក្រោយ។ សាក្សី​មិន​បាន​ដឹង​ពី​មូលហេតុ​ដែល​នាំ​មនុស្ស​ទៅ​វត្ត​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​អ្នក​ភូមិ​ផ្សេង​ទៀត​ប្រាប់​គាត់​ថា ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​គេ​សម្លាប់​នៅ​ខាង​ក្នុង​ខណៈ​ពេល​ដែល​កំពុង​ចាក់​ភ្លេង។ សាក្សីមានភារកិច្ចច្រូតស្រូវ ហើយត្រូវបានកម្មាភិបាលគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតពីរដង។ បន្ទាប់​ពី​របប​នេះ​ត្រូវ​បាន​បញ្ចប់ លោក តាយ បាន​បញ្ជាក់​ថា ជនជាតិ​ចាម​លែង​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​របស់​លោក​ទៀត​ហើយ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៦ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥
លោក សំរិត មុយ

លោក សំរិត មុយ  អាយុ ៦៨ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម។ លោកបានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីការចាប់ខ្លួនជនជាតិចាមជាច្រើននាក់នៅក្នុងភូមិសាចសួ និងការបាត់ខ្លួនជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងវត្តអូរត្រកួន។ សាក្សី​ជា​កម្មករ​នៅ​ចម្ការ​កៅស៊ូ​ពាមជីកង រហូត​ដល់​មាន​ការ​ទម្លាក់​គ្រាប់បែក បេ-៥២ ហើយ​ក្រោយ​មក​ត្រូវ​បាន​គេ​តែងតាំង​ជា 'យោធា​ឃុំ' នៅ​ភូមិ​សាក់​សួ ជាប់​ភូមិ​សំបួរមាស។ សាក្សីបានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះអំពីការចាប់ខ្លួនធំមួយ ដែលជនជាតិចាមទាំងអស់រស់នៅក្នុងភូមិសាចសួ លើកលែងតែគ្រួសារមួយ (នោះជាប្ដីប្រពន្ធ) ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួន។ រឿងនេះបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីការបង្កើតក្រុមដាវវែង ដែលហៅថា ក្រុមនិរតី ដូចដែលសាក្សីបាននឹកឃើញ។ សាក្សី​បាន​និយាយ​ពី​ចម្ងាយ​ថា គាត់​បាន​ឃើញ​ពី​របៀប​ដែល​ជនជាតិ​ចាម​ត្រូវ​បាន​គេ​យក​ទៅ​វត្ត​អូរត្រកួន “ត្រូវ​គេ​សម្លាប់”។ ទោះ​បី​ជា​មិន​ដែល​ឃើញ​ការ​សម្លាប់​ក៏​ដោយ សាក្សី​បាន​ធានា​ដល់​តុលាការ​ថា «អ្នក​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​នាំ​ចូល​ក្នុង​វត្ត​នោះ​នឹង​មិន​ត្រឡប់​មក​វិញ​ទេ»។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៥ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥
លោក សេន ស្រ៊ុន

ជាកសិករ​មួយរូប សេន ស្រ៊ុន អាយុ​៦៧​ឆ្នាំ ត្រូវ​បាន​តុលាការ​ផ្តល់​បទសម្ភាសន៍​ជា​ផ្លូវការ​ចំនួន​៥​ដង​នៅ​គេហដ្ឋាន​របស់​គាត់​ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ចាម។ គាត់បានចូលរួមក្នុងចលនាបដិវត្តន៍នៅឆ្នាំ ១៩៧១ ហើយបានក្លាយជាសមាជិកនៃកងវរសេនាតូចលេខ ៣០៥ ភូមិភាគ ៣០៤ តំបន់ ៣០។ លោក សេន ត្រូវបានបញ្ជាឱ្យត្រឡប់ទៅភូមិកំណើតរបស់គាត់វិញនៅឆ្នាំ ១៩៧៦។ ពេលត្រឡប់មកវិញ គាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងឃុំខ្លួនរយៈពេល ១០ ថ្ងៃ បន្ទាប់មកគាត់ ដោយមានការយល់ព្រមពីគ្រួសាររបស់គាត់ បានរៀបចំឱ្យរៀបការជាមួយនារីម្នាក់។ គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​បញ្ជូន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​អង្គភាព​ចល័ត​ជា​អ្នក​ឡើង​ដើមឈើ។ លោក សេន បានរំឮកអំពីសមាហរណកម្មសាច់ញាតិរបស់ជនជាតិចាម និងខ្មែរនៅក្នុងភូមិរបស់គាត់ ទោះបីជាការកាន់សាសនាក៏ដោយ ការស្លៀកពាក់ចាម និងការនិយាយភាសាចាមត្រូវបានហាមឃាត់ទាំងអស់។ ការបោសសំអាតទ្រង់ទ្រាយធំនៃកម្មាភិបាលភូមិភាគពាយ័ព្យនៃថ្នាក់កណ្តាលដល់ថ្នាក់ខ្ពស់បានធ្វើឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៦ និង ១៩៧៧ ខណៈដែលពួកគេត្រូវបានជំនួសជាបន្តបន្ទាប់ដោយសមភាគីភាគនិរតី។ លោក សេន បានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះថា លោកត្រូវបានចាត់ឱ្យទៅជាមួយក្រុមដាវវែង ដែលជាក្រុមជីវពលដែលបង្កើតឡើងដើម្បីតាមដាន និងចាប់ខ្លួនចាម។ គាត់បានពន្យល់ថា ជនជាតិចាមទាំងអស់នៅក្នុងភូមិទាំងពីរត្រូវបានចាប់ខ្លួនក្នុងមួយថ្ងៃប្រហែល ២០០-៣០០ នាក់ ហើយគាត់មានភារកិច្ចដឹកនាំប្រជាជនដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនទៅកាន់វត្តអូរត្រកួន។ នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ លោក សេន ស៊្រុន ត្រូវ​បាន​កម្មាភិបាល​ម្នាក់​ប្រាប់​ថា ជនជាតិ​ចាម​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន​ត្រូវ​បាន​គេ​វាយ​កម្ទេច​កាល​ពី​យប់​មិញ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៩ លោក ស្រ៊ុន ត្រូវបានតែងតាំងជាមេភូមិ បន្ទាប់មកលោកបានបញ្ជាឱ្យមានការបញ្ចុះសពធំៗជាច្រើនជុំវិញភូមិ។

ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៤ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៥ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥

Pagination