Case 002 Witnesses, experts and Civil Parties
Witnesses, experts and Civil Parties who have appeared in Case 002. Click on photo for larger version.
មុយ វ៉ាន់នី | លោក មុយ វ៉ាន់នី មកពីខេត្តកំពង់ចាម អាយុ ៤៩ឆ្នាំ នៅពេលផ្តល់សក្ខីកម្ម បម្រើការងារនៅអង្គភាពចល័តស្រុក (DMU) ដែលឈរជើងនៅឃុំស្តៅ រយៈពេលជាងពីរឆ្នាំ។ អង្គភាពចល័តស្រុក មិនត្រឹមតែមានជនជាតិខ្មែរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មានជនជាតិចាមពី ២៥-៣០ នាក់ផងដែរ តាមការប៉ាន់ស្មានរបស់សាក្សី។ លោក មុយ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថាបានឃើញជនជាតិចាមដែលធ្វើការជាមួយគ្នាត្រូវបានគេបណ្តើរទៅឆ្ងាយ នៅពេលគាត់ត្រឡប់ទៅអង្គភាពចល័តស្រុករបស់គាត់នៅល្ងាចមួយ។ មានពាក្យចចាមអារ៉ាមក្នុងចំនោមអង្គភាពចល័តស្រុក ថាអ្នកដែលត្រូវបាននាំទៅឆ្ងាយត្រូវបានគេប្រហារជីវិតនៅវត្ត អូរត្រកួន ។ សក្ខីកម្មបានបង្ហាញថា បុគ្គលទាំងនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាជនជាតិចាម ដោយសារពួកគេមិនបានព្យាយាមលាក់បាំងអត្តសញ្ញាណរបស់ពួកគេនៅដើមសម័យខ្មែរក្រហម។ ពួកគេក៏និយាយភាសាខ្មែរដោយបញ្ចេញសំឡេង និងមានឈ្មោះជនជាតិ។ ក្នុងរយៈពេលប្រហែលកន្លះឆ្នាំ លោក ម៉ុយ បានរៀបរាប់ពីតួនាទីរបស់លោកថា ជាអ្នកនាំសាររបស់ប្រធានសន្តិសុខនៅមជ្ឈមន្ទីរសន្តិសុខវត្តអូរត្រកួន ឈ្មោះ ហឿន។ សក្ខីកម្មរបស់គាត់បានផ្តល់ការយល់ដឹងអំពីរចនាសម្ព័ន្ធ និងប្រតិបត្តិការរបស់ អង្គភាពចល័តស្រុក ។ សក្ខីកម្មក៏បានលាតត្រដាងពីលក្ខខណ្ឌនៃអ្នកដែលត្រូវគេប្រព្រឹត្តិនៅវត្តអូរត្រកួន។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១១ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៦ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១២ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៦ | ||
លោក ថេង ផល | លោក ថេង ផល នៅស្រុកព្រៃវែង ប៉ាន់ស្មានថា លោកមានអាយុ ២៤ ឆ្នាំនៅដើមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ គាត់បានមកនៅចំពោះមុខតុលាការដើម្បីរំលឹកឡើងវិញនូវភាពក្រោមអំណាចក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ដែលថាគាត់ត្រូវបានគេចាត់ជាកូនប្រុសរបស់អ្នកមូលធននិយម ហើយត្រូវបានបង្ខំឱ្យធ្វើការសម្រាប់រយៈពេលមួយនៃរបបនេះ។ លោក ថេង ក៏បានលើកឡើងអំពីលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យមួយដែលត្រូវបានគេប្រើដើម្បីកំណត់ជោគវាសនារបស់កុមារក្នុងគ្រួសារជនជាតិចម្រុះ។ កូនៗនឹងត្រូវចាប់នឹងបាត់ខ្លួន បើម្តាយជាជនជាតិវៀតណាម ប៉ុន្តែបើតែឪពុកជាវៀតណាម និងម្តាយជាខ្មែរ កូនៗនឹងរួចជីវិត។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោក ថេង បានកត់សម្គាល់ថា គ្មានសក្ខីកម្មណាមួយរបស់គាត់អាចបញ្ជាក់បានពីចំណេះដឹងផ្ទាល់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព័ត៌មាននេះត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយតាមរយៈរឿងនិទាន និងពាក្យចចាមអារ៉ាមក្នុងចំណោមអ្នកភូមិដទៃទៀតរបស់គាត់។ បញ្ចប់ការផ្តល់សក្ខីកម្មរបស់លោក ថេង ផល បានបញ្ជាក់ថា លោកបានឮពីការបាញ់កាំភ្លើង និងការបាញ់ផ្លោងកាំភ្លើងធំ នៅពេលដែលកងទ័ពវៀតណាមចាប់ផ្តើមទន្ទ្រានយកទឹកដីកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៩។ |
[កោសលុប]ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៥ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៦ , [កែតម្រូវ ៣] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៦ ខែ មករា ឆ្នាំ២០១៦ | ||
អ៊ុច ស៊ុនឡាយ | ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី អ៊ុច ស៊ុនឡាយ បានផ្តល់សក្ខីកម្មចំពោះផលប៉ះពាល់ដែលគាត់បានទទួលរងពីការប្រព្រឹត្តិលើជនជាតិវៀតណាមក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០១ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៦ , ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០២ មីនា ២០១៦ | ||
ប៉ាក សុក | សាក្សី ២-TCW-១០០០ អតីតជាទាហ៊ានជើងទឹកខ្មែរក្រហម។ លោកបានទទួលការហ្វឹកហាត់មុនពេលលោកបានចូលរួមជាមួយកងទ័ព្ទខ្មែរក្រហម។ ២-TCW-១០០០ បានបញ្ជាក់ថា មាស មុត ជាមេបញ្ជាការកងពលរបស់លោក (កងពល១៦៤) ហើយលោកថា កងពលរបស់លោកទទួលបញ្ជាឲ្យចាប់ ទូក និងកាណូត ដែលមិនមែនជារបស់ទាហ៊ានជើងទឹក ហើយរាយការណ៍ចំពោះជនជាតិភាគតិចវៀតណាមដែលលួចចូលទៅក្នុងដែននោះ។ ២-TCW-១០០០ នៅចាំថា ជនជាតិវៀតណាមត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅក្នុងសមុទ្រ ហើយក្រោយមកគេនាំយកទៅកំពង់ផែអូរឈើទាល និងត្រូវបានគេវាយធ្វើបាប បើទោះបីជាពួកគេគ្មានអាវុធក៏ដោយ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៦ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៥ មករា ២០១៦ | ||
លោក អ៊ី វុន | លោក អ៊ី វុន មានអាយុ ៧៩ ឆ្នាំ បានធ្វើការក្នុងវាលស្រែ និងបានរស់នៅ ចំងាយប្រហែល៣០០ម៉ែត្រពីវត្តខ្សាច់។ វត្ដខ្សាច់ត្រូវបានគេរុះរើ និងកុដមួយត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាជង្រុកស្រូវ។ លោក វុន បានបញ្ជាក់ថា ការសម្លាប់បានកើតឡើងនៅក្នុងវត្តរាប់បញ្ចូលទាំងការសម្លាប់នៅក្នុងវត្ដផងដែរ។ អ្នកដែលត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់នោះ ដំបូងឡើយគេប្រាប់ពួកគេថា គេនាំយកពួកគេទៅរៀនសូត្រ។ គ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលទៅជិតវត្តនោះទេ ព្រោះមានការហាមឃាត់ និងយាមកាមយ៉ាងតឹងតែង។ លោក វុន បានពន្យល់ថា លោកអាចចូលទៅជិតវត្ដនោះបាន ដើម្បីមើលរណ្ដៅសាក់សពទាំងនោះ ដោយលោកប្រាប់គេថាទៅរកគោនៅទីនោះ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៥ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ | ||
អ្នកស្រី ស៊ិន ឆែម | មានអាយុ ៧៩ ឆ្នាំ អ្នកស្រី ស៊ិន ឆែម ត្រូវបានកោះហៅដើម្បីធ្វើសក្ខីកម្មលើការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញទៅលើជនជាតិវៀតណាមក្នុងភូមិរបស់អ្នកស្រី ក្នុងអំឡុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ អ្នកស្រី ឆែម បានបញ្ជាក់ថា ជនជាតិវៀតណាមនៅក្នុងភូមិរបស់អ្នកស្រី អ្នកខ្លះមានប្ដី ឬប្រពន្ធជាជនជាតិខ្មែរ។ ប្ដីប្រពន្ធជនជាតិវៀតណាម ខ្មែរ និងកូនកាត់វៀតណាមខ្មែរទាំងអស់នោះ ត្រូវបានគេយកចេញទៅសម្លាប់នៅពេលយប់។ គ្រួសារចំនួន៤ដែលត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់នៅយប់នោះ។ ប្ដីរបស់អ្នកស្រីជាមេឃុំ។ បន្ទាប់ពីប្ដីរបស់អ្នកស្រីត្រូវបានចាប់ខ្លួន មានអ្នកផ្សេងទៅជំនួសតួនាទីរបស់ប្ដីអ្នកស្រី ហើយសាក្សីរូបនេះបានបន្ដថា មេឃុំថ្មីនោះហើយ ដែលបានរៀបគម្រោងចាប់ខ្លួនគ្រួសារជនជាតិវៀតណាមនៅក្នុងភូមិនោះ។
|
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី១៤ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ | ||
អ៊ុង សំអ៊ាន | សាក្សី អ៊ុង សំអ៊ាន រៀបរាប់ថា នៅឆ្នាំ១៩៧៦ មានសហករណ៍ ហើយប្រជាជនហូបបាយជុំគ្នា និងដេកផ្ទះរៀងៗខ្លួនដូចធម្មតា។ នៅឆ្នាំ១៩៧៧ ប្រជាពលរដ្ឋបានជីកប្រឡាយពីទន្លេរមាសហែក មកភាគខាងកើតនៃទីរួមខេត្ត។ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ១៩៧៧ ជនជាតិវៀតណាម ៤ ទៅ ៥ នាក់ដែលមានឪពុកខ្មែរ និងម្តាយ “យួន” ឬខ្លះជាមួយឪពុកយួន និងម្តាយខ្មែរត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងយកទៅបាត់ ដែលអ្នកទាំងនោះបានរស់នៅភូមិគ្រហឹមកជាយូរមកហើយ។ សាក្សីមិនបានដឹងអំពីជនជាតិចាមទេ ព្រោះគ្មានជនជាតិចាមណាម្នាក់រស់នៅក្នុងភូមិនេះ ហើយនាងក៏មិនដឹងអំពីភូមិផ្សេងទៀតដែរ។ ចំណែកព្រះសង្ឃវិញត្រូវបានចាប់ផ្សឹកនៅឆ្នាំ១៩៧៥។ រូបសំណាកព្រះពុទ្ធត្រូវបានបំផ្លាញ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី១១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក អ៊ុំ ស៊ន់ |
សាក្សីក៏បានលឺសំឡេង ស្រែកយំនៅពេលលោកបាន ឃើញជនរងគ្រោះត្រូវបានគេ សម្លាប់ម្ដងមួយៗ។ ដោយមានការភ័យខ្លាចជាខ្លាំង គាត់បានរត់សំដៅទៅផ្ទះរបស់គាត់ទាំងញ័ររន្ធត់។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់គាត់បានត្រឡប់ទៅកន្លែងសម្លាប់វិញ ហើយបានឃើញរណ្តៅដែលពោរពេញដោយសាកសព និងថង់ទឹកប្រមាត់ព្យួរនៅលើដើមដូង។ សាក្សីបាននិយាយថា ទារកនិងកុមារតូចៗត្រូវបានគេចាប់វាយផ្ទប់នឹងដើមដូង ចំណែកក្មេងអាយុលើសហ្នឹងត្រូវបានសម្លាប់ដោយប្រើដំបងឫស្សី។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី១១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក ជឿង យ៉ាងជេត | គ្រួសាររបស់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីត្រូវបានគេធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ នៅក្នុងភូមិតាកុយ ដែលជាកន្លែងកំណើតរបស់លោក ជាទីកន្លែង ដែលលោកត្រូវបានរងការគំរាមកំហែងដោយខ្មែរក្រហម ក្រោយមកទៀតគ្រួសារលោកត្រូវបានគេជម្លៀសទៅភូមិដាកំពង់ឆ្នាំង ។ គ្រួសាររបស់លោកត្រូវាបានសម្លាប់ដោយគ្មានការព្រមាននៅអំឡុងពេលស្នាក់នៅ ក្នុងភូមិដា នៅពេលព្រឹកមួយ មានបុរសចំនួន៨រូបដែលមានកាន់កាំភ្លើង ពូថៅ និងដំបងឬស្សីមួយបានទៅផ្ទះរបស់លោក ហើយចាប់ពួកគេចងនឹងខ្សែរគោ រួចបណ្ដើរពួកគេ ទៅឆ្ងាយ។ នៅពេលនោះ លោកមិនបានដឹងថាគ្រួសាររបស់លោកត្រូវបានគេសម្លាប់នោះទេ ហើយនៅពេលលោកបានដើរចេញពីរណ្ដៅ ក៏បានឃើញស័កសពរបស់ពួកគេតែម្ដង។ ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីរូបនេះបន្ថែមថា លោកត្រូវបានគេវាយចំនួនបីខ្នងពូថៅនៅលើ កញ្ចឹងករបស់លោក។ លោកបន្ថែមថា លោកត្រូវបានបង្ខំឲ្យលត់ជង្គង់បែរមុខទៅរករណ្ដៅ បន្ទាប់មកគេបានវាយលោកចំនួន បីខ្នងពូថៅ ហើយទំលា់ចូលទៅក្នុងរណ្ដៅតែម្ដង។ នៅប្រហែលម៉ោង៤ល្ងាចលោកបានដឹងខ្លួនវិញ ហើយដើមករបស់លោក មានសភាពហើមធំ “ដូចកក្របី(ឡើង)”ហើយមានស័កសពក្រុមគ្រួសាររបស់លោកនៅសង្កត់លោកពីលើទៀតផង។ លោកថា ក្រោយមកលោកបានងើបចេញពីរណ្ដៅ ដើរទាំងថ្ងៃទាំងយប់ឆ្ពោះទៅភូមិគ្រួសដែលស្ថិតនៅក្បែរនោះ។ លោកបន្ថែមថា នៅក្នុង ភូមិនោះហើយដែល លោកត្រូវបានគេផ្ដល់ថ្នាំបុរាណជូន៕ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ , [កែតម្រូវ៣] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ៧ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៥ | ||
លោក ព្រុំ សារុន | លោក ព្រុំ សារុន អតីតទាហ៊ានលន់ នល់ ផ្ដល់សក្ខីកម្មទាក់ទងនឹងបទពិសោធន៍របស់លោកក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩។ |
|||
លោក ព្រំ សារុន | បន្ទាប់ពីបំរើការងារក្នុងអតីតៈជាទាហ៊ានរបប លន់ នល់ ជាង៣ឆ្នាំរួចមក ដោយរួមទាំងការសិក្សានៅប្រទេសថៃមួយឆ្នាំផងដែរ លោក ព្រំ សារុន បានធ្វើសក្ខីកម្មទៅលើបទពិសោធន៍របស់លោក។ សាក្សីរូបនេះបានអះអាងថា កងទ័ព្ទទាំងអស់នៅក្នុងតំបន់របស់លោក ត្រូវបានគេនាំយកទៅសម្លាប់ ប៉ុន្ដែ ខ្មែរក្រហមបានទុកជីវិតលោក ដោយសារតែលោកខិតខំធ្វើការ។ សាក្សីរូបនេះក៏បានបង្ហាញអំពីកិច្ចប្រជុំរបស់លោកជាមួយ និងកម្មាភិបាល ខ្មែរក្រហមបានចំនួនពីរបីដងដែរ ដែលលោកបានពណ៌នាថា កម្មាភិបាលទាំងនោះក្រោយមកត្រូវបានគេចោទថាជាជនក្បត់នៅក្នុងឃុំនោះ ហើយត្រូវបានគេនាំយកទៅសម្លាប់។ សាក្សីក៏បានឃើញគណៈកម្មាភិបាលក្មេងៗមានអាយុប្រហែល៨ឆ្នាំ ស្ពាយកាំភ្លើងអូសដី បានទៅចាប់ប្រជាពលរដ្ឋយកចេញទៅ ប៉ុន្ដែមិនដែលឃើញត្រលប់មកវិញឡើយ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក ជឿង យ៉ាំងចែត | ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី គឺជាជនរងគ្រោះផ្ទាល់នៃការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ ការធ្វើបាប ការសម្លាប់ និងការលុបបំបាត់ជនជាតិភាគតិចវៀតណាមដោយខ្មែរក្រហម និងឧក្រិដ្ឋកម្មផ្សេងៗទៀត។ លោកអាចផ្តល់ភ័ស្តុតាងអំពីការផ្លាស់ទីលំនៅដោយបង្ខំ និងការសម្លាប់ជនជាតិវៀតណាមយ៉ាងច្រើននៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង៖ ១៧ មេសា ១៩៧៥ ពេលផ្ទេរទៅភ្នំកែបភ្លាមៗ ការសម្លាប់រង្គាលគ្រួសារវៀតណាមទាំងមូលនៅផ្នូរដ៏ធំនៅថ្ងៃទី ១៧ មេសា ១៩៧៥ ដែលបន្សល់ទុកសាក្សីជាអ្នករស់រានមានជីវិតតែម្នាក់ ការនិរទេសជនស៊ីវិលវៀតណាមទៅវៀតណាមនៅឆ្នាំ ១៩៧៥ ការដោះដូរជនជាតិវៀតណាម សម្រាប់អង្ករ និងអំបិល នៅផ្សារអ្នកលឿង ខេត្តព្រៃវែង មុននឹងផ្ទេរចេញពីប្រទេសកម្ពុជា តាមកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងវៀតណាម និងខ្មែរក្រហម។ |
[កែតម្រូវ៣] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ៧ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី០៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ | ||
អ្នកស្រី សៅ សាក់ | អ្នកស្រី សាក់ មានទីលំនៅភូមិអូរឡុងទ្រា ខេត្តព្រៃវែង និង ធ្វើការជាកសិករធ្វើស្រែប្រាំង។ ម្តាយនាងជាកូនកាត់ជនជាតិវៀតណាម ប៉ុន្តែគ្មានសមាជិកគ្រួសារម្តាយនាងណាម្នាក់រស់នៅក្នុងភូមិរបស់គាត់ទេ។ នាងរំលឹកថា អ្នកណាដែលមានដើមកំណើតវៀតណាម ត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់ ហើយម្តាយរបស់នាងក៏ជួបវាសនាដូចគ្នា។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៣ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥, [កែតម្រូវ៣] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ៧ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៥ | ||
លោក ប្រាក់ ឌឿន | លោក ប្រាក់ ឌឿន បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីការប្រព្រឹត្តិលើជនជាតិវៀតណាមដោយខ្មែរក្រហម។ គាត់មានប្រពន្ធ កូនស្រី៤នាក់ និងកូនប្រុសម្នាក់ក្នុងរជ្ជកាលខ្មែរក្រហម ហើយត្រូវបានជម្លៀសទៅភូមិប៉ិចចាន់បា ដែលគ្រួសាររបស់គាត់ត្រូវបានបែងចែកទៅជាអង្គភាពដាច់ដោយឡែករបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់ពីត្រូវបានផ្លាស់ទីលំនៅដោយបង្ខំទៅកោះតាមុតអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំកន្លះ កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមបានផ្តល់ការស្នើសុំរបស់លោក ឌឿន ដើម្បីឱ្យក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ផ្លាស់ទៅរស់នៅកោះជាមួយគាត់។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ គាត់បានឃើញជនជាតិវៀតណាមដកចេញពីកោះ ឬវាយប្រហារ ហើយការនិយាយភាសាវៀតណាម បណ្តាលឱ្យមានការដាក់ទណ្ឌកម្មលើរាងកាយ ឬស្លាប់។ នៅទីបំផុតកម្មាភិបាលបានបំបែកជនជាតិយួន និងខ្មែរជាក្រុមដាច់ដោយឡែក ហើយបានសម្លាប់ក្រុមយួនយ៉ាងព្រៃផ្សៃ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០២ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ | ||
ស៊ាន ស៊ង់ | សាក្សី ដែលជាសមាជិកនៃអង្គភាពចល័ត រៀបរាប់ពីការសម្លាប់រង្គាលរបស់ជនស៊ីវិលវៀតណាមពី ៦០០-៧០០ នាក់នៅវត្តខ្សាច់ (ស្រុកជីក្រែង ខេត្តសៀមរាប) ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មថាជនរងគ្រោះគឺជាជនជាតិវៀតណាមមកពីភូមិជុំវិញ ត្រូវបានគេចាក់សោក្នុងវត្តមុនពេលត្រូវបានគេបណ្តើរចេញទៅក្រៅនិងប្រហារជីវិត។ សាក្សីបានឃើញគ្រួសារជនជាតិវៀតណាមទាំងមូលត្រូវគេសម្លាប់ ហើយទម្លាក់ចូលក្នុងរណ្តៅ។ លោកបញ្ជាក់ថា គ្រួសារពីរត្រូវបានគេដោះលែងដោយហេតុផលថាពួកគេជាជនជាតិចិន ជាជាងវៀតណាម។ សាក្សីបានមើលការសម្លាប់នេះពីមួយម៉ោងទៅបីម៉ោង។ គាត់រៀបរាប់អំពីការស្រាវពោះវៀនរបស់នារីវៀតណាមម្នាក់ដែលជាសមាជិកនៃអង្គភាពចល័តរបស់គាត់។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៧ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៨ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
មុន មុត | សក្ខីកម្មរបស់សាក្សីរូបនេះធ្វើឡើងជាអសាធារណៈ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៧ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក សុះ រុំលី | លោក សុះ រុំលី មកពីខេត្តកំពង់ចាម អាយុប្រហែល ៦០ឆ្នាំ នៅពេលផ្តល់សក្ខីកម្ម គឺជាសាក្សីទី២ ដែលនឹងត្រូវបើកសវនាការនៅចំពោះមុខអង្គជំនុំជម្រះក្នុងខែមករា។ ជាស្មៀនឃុំទ្រា ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ លោក សុះ រុំលី ថផ្តល់សក្ខីកម្មទាក់ទងនឹងការប្រព្រឹត្តិលើជនជាតិចាម។ ជាជនជាតិចាមផ្ទាល់ គាត់បានរៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់មុនឆ្នាំ ១៩៧៥ និងរបៀបដែលអ្វីៗបានផ្លាស់ប្តូរបន្ទាប់ពីនោះ។ ប្រធានបទទូទៅនៃសក្ខីកម្មរបស់គាត់គឺការរឹតត្បិតសេរីភាពខាងសាសនា និងវប្បធម៌ ដែលនាំទៅដល់ការចាប់ខ្លួនមេដឹកនាំចាមជាច្រើននាក់ទូទាំងភូមិរបស់គាត់។ |
[កោសលុប] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៨ មករា ២០១៦ | ||
លោក បាន សៀក | លោក បាន សៀក អាយុ៦១ឆ្នាំ បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីរបៀបដែលលោកត្រូវបានតែងតាំងជាអនុប្រធានមុខងារសាធារណៈបន្ទាប់ពីការបោសសម្អាតកម្មាភិបាលភូមិភាគខាងជើងបានកើតឡើង។ ក្នុងពេលកាន់តំណែងជាលេខារង សូ សឿន ភរិយាលោក កែ ពក ត្រូវបានតែងតាំងជាចៅសង្កាត់ចំការលើ។ ដោយទទួលភារកិច្ចត្រួតពិនិត្យភូមិល្វា និងចំការអណ្តូង គាត់មិនបានដឹងពីជនជាតិចាមណាដែលរស់នៅក្នុងតំបន់នោះទេ ដោយសារពួកគេត្រូវបានហាមឃាត់មិនអោយគោរពសាសនារបស់ពួកគេ។ សាក្សីរូបនេះមិនបានដឹងពីជោគវាសនារបស់គ្រួសារចាមប្រមាណ ១០០០ នាក់ដែលបានរាយការណ៍ថាបាត់ខ្លួនពីស្រុកចំការលើនោះទេ។ លោក បាន ដែលបានបាត់បង់បងប្អូនបង្កើតរបស់លោកពីរនាក់ ក្នុងអំឡុងពេលនេះលោកបានបញ្ជាក់ជាថ្មីថាមនុស្សត្រូវបានគេសម្លាប់ដោយមិនប្រកាន់ពូជសាសន៍ឬសាសនាអ្វីឡើយ។ គាត់ត្រូវបានសមាជិកគណៈកម្មាធិការស្រុកប្រាប់ថា នួន ជា ដើរតួជាទីប្រឹក្សាសំខាន់ម្នាក់លើគោលនយោបាយជាក់លាក់។ លោក បាន ថ្លែងថា លោក មិនមានសិទ្ធិអំណាចក្នុងការសម្រេចចិត្តនរណានឹងត្រូវបានគេ ប្រហារ ជីវិត; បញ្ជាចេញមកពីថ្នាក់លើ ហើយបានបញ្ជាក់ថា គ្មានអ្នកណារួចខ្លួនពីការបោសសម្អាតនោះទេ។ បើអ្នកប្រឆាំងរបបនេះ អ្នកគឺជាសត្រូវ។ លោកបានរំឭកថាបានឃើញសាកសពខ្លះក្នុងឯកសណ្ឋានយោធាមិនស្គាល់អត្តសញ្ញាណអណ្តែតចុះទន្លេមេគង្គក្បែរភូមិទ្រា។ អ្នកខ្លះមិនមានក្បាលទេ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៥ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
ប៉ាន ឈួង | សាក្សីគឺជាអនុប្រធាននៃកងពលតូចចល័ត តំបន់៥ ក្រោមឈ្មោះ ហូន ហៅ តា វ៉ាល់ ចាប់តាំងពីខែមករា ១៩៧៦; លោកត្រូវបានចាត់ឱ្យទៅការដ្ឋានទំនប់ត្រពាំងថ្ម បន្ទាប់ពីបានសាងសង់ទំនប់កំបៅ-ស្រះ និងទំនប់គោករំចេក។លោកលើកឡើងពីការចុះសួរសុខទុក្ខរបស់ ខៀវ សំផន ហៅ ហែម នៅកន្លែងធ្វើការគោករំចេក និងការដែលលោកបានឃើញស្ថានភាពការងារពិតប្រាកដ និងកម្មករ រួមទាំងមនុស្ស “ស្គម” ផងដែរ។ លោករៀបរាប់អំពីរចនាសម្ព័ន្ធអាជ្ញាធរនៅការដ្ឋានសាងសង់ទំនប់ត្រពាំងថ្ម រចនាសម្ព័ន្ធរដ្ឋបាលភូមិភាគពាយ័ព្យ តំបន់៥ និងស្រុកព្រះនេត្រព្រះ និងការរៀបចំកងពលតូចចល័តតាមតំបន់។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០១ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០២ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក សុត សុផល | កសិករដាំស្រូវ លោក សុត សុផល អាយុ ៥១ឆ្នាំ នៅពេលកាត់ក្តីបានរំឭកពីបទពិសោធន៍ការងារនៅការដ្ឋានទំនប់ត្រពាំងថ្ម (TTD)។ គាត់ត្រូវបានគេផ្ទេរទៅការដ្ឋាន TTD បន្ទាប់ពីគាត់ជាកូនម្នាក់ក្នុងចំណោមកុមារពី ២.០០០-៣.០០០ នាក់ធ្វើការនៅចម្ការកំពក។ នៅកន្លែង TTD គាត់គឺជាផ្នែកនៃអង្គភាពកុមារពិសេសដែលត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យជីក និងដឹកដី គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញតាមកូតាប្រចាំថ្ងៃដែលកើនឡើង។ ធ្វើការចាប់ពីម៉ោង ៣ ព្រឹកដល់ម៉ោង ១១ ព្រឹក បន្ទាប់មកម៉ោង 2 រសៀលដល់ម៉ោង 11 យប់។ លោក សុត បញ្ជាក់ថា បើអ្នកមិនបានតាមកូតាប្រចាំថ្ងៃ របបអាហាររបស់អ្នកត្រូវបានកាត់បន្ថយយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់បានឃើញកម្មករដួលសន្លប់ និងស្លាប់ដោយសារការងារច្រើនពេក។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៩ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
អ្នកស្រី នោ សាទះ | អ្នកស្រី នោ សាទះ អាយុ៥៧ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិស្រែឃ្លាំង ឃុំស្រែឃ្លាំង។ ស្រែឃ្លាំង នៅពេលនោះត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអ្នកភូមិចាម ហើយបន្ទាប់ពីការបះបោរដ៏ខ្លាំងក្លានោះ នាងនិងអ្នកភូមិជិតបីរយនាក់ផ្សេងទៀតត្រូវបានដាក់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែកពីគេនៅក្នុងឃ្លាំងមួយ ដោយមិនមានអាហារ ឬការផ្គត់ផ្គង់ថ្នាំពេទ្យ។ ទាំងអស់ត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យនិយាយភាសាចាម ឬអនុវត្តសាសនាឥស្លាម ហើយមនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់ដោយសារការបង្ខាំងមនុស្ស និងកង្វះលទ្ធភាពទទួលបានធនធានសំខាន់ៗ។ អ្នកស្រី នោ បានបញ្ជាក់ថា ជនជាតិចាមគឺជាគោលដៅ ជាពិសេសបុរស ហើយជារឿយៗត្រូវបានយកកាំបិតភ្ជុង ហើយថានាងកុហកថាជាខ្មែរព្រោះខ្លាចគេប្រហារជីវិត។ ខ្មែរក្រហមបានប្រគល់ភារកិច្ចឱ្យអ្នកស្រី នោ និងអ្នកភូមិជាមួយគាត់ សាងសង់ទំនប់ទឹកដ៏ធំមួយ និងជីកផ្នូរ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់ទាំងពីរបានស្លាប់។ នាងបានឆ្លងជំងឺរាគរូស។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៨ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៩ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក ហ៊ីម ម៉ាន | លោក ហ៊ឹម ម៉ាន ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីអាយុ៦៦ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នស្នាក់នៅភូមិសោកសៅ ក្នុងខេត្តកំពង់ចាម។ លោកបានបញ្ជាក់ថា ខ្មែរក្រហមបានចាត់ទុកជនជាតិចាមជា «សត្រូវលេខមួយ» ហើយបានបង្ខំពួកគេឲ្យស៊ីសាច់ជ្រូក កាត់សក់ និងឈប់ធ្វើពិធីសាសនាដូចជាការបន់ស្រន់ជាដើម។ ទោះបីជាច្បាប់ទាំងនេះត្រូវបានគោរពក៏ដោយ ក៏ជនជាតិចាមជាច្រើនត្រូវបានគេដកចេញពីភូមិ ហើយត្រូវបានរបបខ្មែរក្រហមកាត់ទោសប្រហារជីវិត។ ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីបាននិយាយថា លោកបានសង្កេតឃើញការសម្លាប់មួយចំនួនខណៈកំពុងលាក់ខ្លួនក្នុងគុម្ពោត។ លោក ហ៊ឹម បន្តថា លោក និងភរិយាបានរត់គេចពីការបៀតបៀន ដោយលាក់ខ្លួនក្នុងស្រះក្បែរនោះអស់រយៈពេលជិត ៤ ខែមុននឹងត្រូវចាប់ខ្លួន និងបញ្ជូនបន្តទៅមន្ទីរឃុំឃាំង។ ក្រោយមក ខណៈគាត់កំពុងជិះទូកដែលត្រូវគេចងសម្លាប់ លោក ហ៊ឹម ត្រូវបានវៀតណាមជួយសង្គ្រោះ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៨ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៧ កញ្ញា ២០១៥ | ||
លោកតាយ គឹមហ៊ាន់ | លោក តាយ គឹមហ៊ាន់ បានផ្តល់សក្ខីកម្មថា ផ្ទះរបស់គាត់នៅចំងាយ ៥០ម៉ែត្រពីវត្តអូរត្រកួន ជាកន្លែងដែលគាត់ឃើញមានមនុស្សច្រើននាក់ត្រូវបានគេនាំទៅបួនទៅប្រាំដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ បុរស ស្ត្រី និងកុមារត្រូវបាននាំទៅវត្ត ដែលគេចាក់ភ្លេងខ្លាំងៗ។ មនុស្សចាស់ត្រូវបានចងនឹងខ្សែ ខណៈក្មេងតូចៗតាមពីក្រោយ។ សាក្សីមិនបានដឹងពីមូលហេតុដែលនាំមនុស្សទៅវត្តនោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកភូមិផ្សេងទៀតប្រាប់គាត់ថា ពួកគេត្រូវបានគេសម្លាប់នៅខាងក្នុងខណៈពេលដែលកំពុងចាក់ភ្លេង។ សាក្សីមានភារកិច្ចច្រូតស្រូវ ហើយត្រូវបានកម្មាភិបាលគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតពីរដង។ បន្ទាប់ពីរបបនេះត្រូវបានបញ្ចប់ លោក តាយ បានបញ្ជាក់ថា ជនជាតិចាមលែងនៅក្នុងភូមិរបស់លោកទៀតហើយ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៦ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក សំរិត មុយ | លោក សំរិត មុយ អាយុ ៦៨ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម។ លោកបានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីការចាប់ខ្លួនជនជាតិចាមជាច្រើននាក់នៅក្នុងភូមិសាចសួ និងការបាត់ខ្លួនជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងវត្តអូរត្រកួន។ សាក្សីជាកម្មករនៅចម្ការកៅស៊ូពាមជីកង រហូតដល់មានការទម្លាក់គ្រាប់បែក បេ-៥២ ហើយក្រោយមកត្រូវបានគេតែងតាំងជា 'យោធាឃុំ' នៅភូមិសាក់សួ ជាប់ភូមិសំបួរមាស។ សាក្សីបានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះអំពីការចាប់ខ្លួនធំមួយ ដែលជនជាតិចាមទាំងអស់រស់នៅក្នុងភូមិសាចសួ លើកលែងតែគ្រួសារមួយ (នោះជាប្ដីប្រពន្ធ) ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួន។ រឿងនេះបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីការបង្កើតក្រុមដាវវែង ដែលហៅថា ក្រុមនិរតី ដូចដែលសាក្សីបាននឹកឃើញ។ សាក្សីបាននិយាយពីចម្ងាយថា គាត់បានឃើញពីរបៀបដែលជនជាតិចាមត្រូវបានគេយកទៅវត្តអូរត្រកួន “ត្រូវគេសម្លាប់”។ ទោះបីជាមិនដែលឃើញការសម្លាប់ក៏ដោយ សាក្សីបានធានាដល់តុលាការថា «អ្នកដែលត្រូវបានគេនាំចូលក្នុងវត្តនោះនឹងមិនត្រឡប់មកវិញទេ»។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៥ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ | ||
លោក សេន ស្រ៊ុន | ជាកសិករមួយរូប សេន ស្រ៊ុន អាយុ៦៧ឆ្នាំ ត្រូវបានតុលាការផ្តល់បទសម្ភាសន៍ជាផ្លូវការចំនួន៥ដងនៅគេហដ្ឋានរបស់គាត់ក្នុងខេត្តកំពង់ចាម។ គាត់បានចូលរួមក្នុងចលនាបដិវត្តន៍នៅឆ្នាំ ១៩៧១ ហើយបានក្លាយជាសមាជិកនៃកងវរសេនាតូចលេខ ៣០៥ ភូមិភាគ ៣០៤ តំបន់ ៣០។ លោក សេន ត្រូវបានបញ្ជាឱ្យត្រឡប់ទៅភូមិកំណើតរបស់គាត់វិញនៅឆ្នាំ ១៩៧៦។ ពេលត្រឡប់មកវិញ គាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងឃុំខ្លួនរយៈពេល ១០ ថ្ងៃ បន្ទាប់មកគាត់ ដោយមានការយល់ព្រមពីគ្រួសាររបស់គាត់ បានរៀបចំឱ្យរៀបការជាមួយនារីម្នាក់។ គាត់ត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅធ្វើការក្នុងអង្គភាពចល័តជាអ្នកឡើងដើមឈើ។ លោក សេន បានរំឮកអំពីសមាហរណកម្មសាច់ញាតិរបស់ជនជាតិចាម និងខ្មែរនៅក្នុងភូមិរបស់គាត់ ទោះបីជាការកាន់សាសនាក៏ដោយ ការស្លៀកពាក់ចាម និងការនិយាយភាសាចាមត្រូវបានហាមឃាត់ទាំងអស់។ ការបោសសំអាតទ្រង់ទ្រាយធំនៃកម្មាភិបាលភូមិភាគពាយ័ព្យនៃថ្នាក់កណ្តាលដល់ថ្នាក់ខ្ពស់បានធ្វើឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៦ និង ១៩៧៧ ខណៈដែលពួកគេត្រូវបានជំនួសជាបន្តបន្ទាប់ដោយសមភាគីភាគនិរតី។ លោក សេន បានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះថា លោកត្រូវបានចាត់ឱ្យទៅជាមួយក្រុមដាវវែង ដែលជាក្រុមជីវពលដែលបង្កើតឡើងដើម្បីតាមដាន និងចាប់ខ្លួនចាម។ គាត់បានពន្យល់ថា ជនជាតិចាមទាំងអស់នៅក្នុងភូមិទាំងពីរត្រូវបានចាប់ខ្លួនក្នុងមួយថ្ងៃប្រហែល ២០០-៣០០ នាក់ ហើយគាត់មានភារកិច្ចដឹកនាំប្រជាជនដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនទៅកាន់វត្តអូរត្រកួន។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ លោក សេន ស៊្រុន ត្រូវបានកម្មាភិបាលម្នាក់ប្រាប់ថា ជនជាតិចាមដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនត្រូវបានគេវាយកម្ទេចកាលពីយប់មិញ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៩ លោក ស្រ៊ុន ត្រូវបានតែងតាំងជាមេភូមិ បន្ទាប់មកលោកបានបញ្ជាឱ្យមានការបញ្ចុះសពធំៗជាច្រើនជុំវិញភូមិ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៤ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៥ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ |